أروع ما قيل في الزهد: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '13سده' به 'سده13') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '= ') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR71967J1.jpg | | تصویر =NUR71967J1.jpg | ||
| عنوان = أروع ما قيل في الزهد | | عنوان = أروع ما قيل في الزهد | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[شامی، یحیی]] (نويسنده) | [[شامی، یحیی]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = دار الفکر العربي | | ناشر = دار الفکر العربي | ||
| مکان نشر = لبنان - بیروت | | مکان نشر = لبنان - بیروت | ||
| سال نشر = سده13 | | سال نشر = سده13 | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE71967AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE71967AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = 1 | | چاپ = 1 | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 71967 | | کتابخانۀ دیجیتال نور = 71967 | ||
| کتابخوان همراه نور = 71967 | | کتابخوان همراه نور = 71967 | ||
| کد پدیدآور = 10515 | | کد پدیدآور = 10515 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''أروع ما قيل في الزهد'''، نوشته [[شامی، یحیی|یحیی شامی]] (معاصر)، در موضوع اخلاق و ادبیات است. | '''أروع ما قيل في الزهد'''، نوشته [[شامی، یحیی|یحیی شامی]] (معاصر)، در موضوع اخلاق و ادبیات است. | ||
نویسنده اثر به موضوع زهد در ادبیات عرب پرداخته و مطالب کتاب را در سه بخش ما قبل دوره عباسی، دوره عباسی و پس از عباسیان ترتیب داده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref>. بخش اول مربوط به قبل از دوره عباسی است. اشعاری در زهد از شاعران دوره جاهلیت مانند عدی بن زید عبادی آغازگر این بخش است که ابیاتی از وی درباره زوال دنیا آورده شده است. نویسنده در دوره اسلامی، اشعاری از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] را در زمینه زهد و تقرب به خداوند آورده و بعد از اشاره به ابیاتی از امام حسین(ع)، درباره پرهیز از تعلق به مال دنیا به اشعار [[ابوالاسود دئلی]] در زمینه زهد اشاره کرده است. وی سپس از شبیب بن برصا از شاعران اموی یاد کرده و ابیاتی از شعر زاهدانه وی را ذکر نموده است. سعدون المجنون، میسون بنت بحدل، مالک بن دینار، طرماح بن حکیم از خوارج، فرزدق و عبدالله بن معاویه از بنی‌هاشم، از جمله شاعران دوره امویان می‌باشند که اشعاری از آنان در زهد آمده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص9-31</ref>. | نویسنده اثر به موضوع زهد در ادبیات عرب پرداخته و مطالب کتاب را در سه بخش ما قبل دوره عباسی، دوره عباسی و پس از عباسیان ترتیب داده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref>. بخش اول مربوط به قبل از دوره عباسی است. اشعاری در زهد از شاعران دوره جاهلیت مانند عدی بن زید عبادی آغازگر این بخش است که ابیاتی از وی درباره زوال دنیا آورده شده است. نویسنده در دوره اسلامی، اشعاری از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] را در زمینه زهد و تقرب به خداوند آورده و بعد از اشاره به ابیاتی از امام حسین(ع)، درباره پرهیز از تعلق به مال دنیا به اشعار [[ابوالاسود دئلی]] در زمینه زهد اشاره کرده است. وی سپس از شبیب بن برصا از شاعران اموی یاد کرده و ابیاتی از شعر زاهدانه وی را ذکر نموده است. سعدون المجنون، میسون بنت بحدل، مالک بن دینار، طرماح بن حکیم از خوارج، فرزدق و عبدالله بن معاویه از بنی‌هاشم، از جمله شاعران دوره امویان می‌باشند که اشعاری از آنان در زهد آمده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص9-31</ref>. | ||
نویسنده در بخش دوم، یعنی دوره عباسی با ربیعة بن ثابت انصاری آغاز کرده و اشعاری را از وی درباره مرگ و اجل آورده، سپس اشعاری از قاسم بن حسن علوی را در مورد دنیا و زوال آن ذکر کرده است. در ادامه به اشعاری با مضمون زهد در دنیا از شاعرانی دیگر در این دوره اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص35-135</ref>. | نویسنده در بخش دوم، یعنی دوره عباسی با ربیعة بن ثابت انصاری آغاز کرده و اشعاری را از وی درباره مرگ و اجل آورده، سپس اشعاری از قاسم بن حسن علوی را در مورد دنیا و زوال آن ذکر کرده است. در ادامه به اشعاری با مضمون زهد در دنیا از شاعرانی دیگر در این دوره اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص35-135</ref>. | ||
وی بخش سوم کتاب را به شاعران متعلق به دوره بعد از عباسیان اختصاص داده که اشعاری زاهدانه از آنان به ثبت رسیده است. علی بن ابراهیم بن ثرده، عمر الانسی، حسن بن سهیل، [[محمد کواکبی]] و... از جمله شاعران این دوره هستند<ref>ر.ک: همان، ص137-148</ref>. | وی بخش سوم کتاب را به شاعران متعلق به دوره بعد از عباسیان اختصاص داده که اشعاری زاهدانه از آنان به ثبت رسیده است. علی بن ابراهیم بن ثرده، عمر الانسی، حسن بن سهیل، [[محمد کواکبی]] و... از جمله شاعران این دوره هستند<ref>ر.ک: همان، ص137-148</ref>. | ||
نویسنده در موارد ضروری به توضیح و تبیین کلمات و عبارات دشوار در اشعار ذکرشده پرداخته است. | نویسنده در موارد ضروری به توضیح و تبیین کلمات و عبارات دشوار در اشعار ذکرشده پرداخته است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۴: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | مقدمه و متن کتاب. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط فاضل گرنه زاده]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط فاضل گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۰
| أروع ما قيل في الزهد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شامی، یحیی (نويسنده) |
| ناشر | دار الفکر العربي |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | سده13 |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
أروع ما قيل في الزهد، نوشته یحیی شامی (معاصر)، در موضوع اخلاق و ادبیات است. نویسنده اثر به موضوع زهد در ادبیات عرب پرداخته و مطالب کتاب را در سه بخش ما قبل دوره عباسی، دوره عباسی و پس از عباسیان ترتیب داده است[۱]. بخش اول مربوط به قبل از دوره عباسی است. اشعاری در زهد از شاعران دوره جاهلیت مانند عدی بن زید عبادی آغازگر این بخش است که ابیاتی از وی درباره زوال دنیا آورده شده است. نویسنده در دوره اسلامی، اشعاری از امام علی(ع) را در زمینه زهد و تقرب به خداوند آورده و بعد از اشاره به ابیاتی از امام حسین(ع)، درباره پرهیز از تعلق به مال دنیا به اشعار ابوالاسود دئلی در زمینه زهد اشاره کرده است. وی سپس از شبیب بن برصا از شاعران اموی یاد کرده و ابیاتی از شعر زاهدانه وی را ذکر نموده است. سعدون المجنون، میسون بنت بحدل، مالک بن دینار، طرماح بن حکیم از خوارج، فرزدق و عبدالله بن معاویه از بنی‌هاشم، از جمله شاعران دوره امویان می‌باشند که اشعاری از آنان در زهد آمده است[۲]. نویسنده در بخش دوم، یعنی دوره عباسی با ربیعة بن ثابت انصاری آغاز کرده و اشعاری را از وی درباره مرگ و اجل آورده، سپس اشعاری از قاسم بن حسن علوی را در مورد دنیا و زوال آن ذکر کرده است. در ادامه به اشعاری با مضمون زهد در دنیا از شاعرانی دیگر در این دوره اشاره کرده است[۳]. وی بخش سوم کتاب را به شاعران متعلق به دوره بعد از عباسیان اختصاص داده که اشعاری زاهدانه از آنان به ثبت رسیده است. علی بن ابراهیم بن ثرده، عمر الانسی، حسن بن سهیل، محمد کواکبی و... از جمله شاعران این دوره هستند[۴]. نویسنده در موارد ضروری به توضیح و تبیین کلمات و عبارات دشوار در اشعار ذکرشده پرداخته است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.