۱۴۶٬۱۸۰
ویرایش
الکوکب الساطع: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR82191J1.jpg | عنوان = الکوکب الساطع | عنوانهای دیگر = الجلیس الصالح النافع بتوضیح معاني الکوکب الساطع ** نظم جمع الجوامع | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) ولوی، محمد...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP۱۵۶/س۲ج۸۰۲۵۶ | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الكوكب الساطع نظم جمع الجوامع'''، اثر عبدالرحمن سیوطی (متوفی 911ق)، منظومهای است که در آن «جمع | '''الكوكب الساطع نظم جمع الجوامع'''، اثر [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|عبدالرحمن سیوطی]] (متوفی 911ق)، منظومهای است که در آن «جمع الجوامع» [[خطیب قزوینی، محمد بن عبدالرحمن|جلالالدین قزوینی]] (متوفی 739ق) پیرامون اصول فقه و اصول دین را به نظم درآورده است. در پانوشت صفحات این کتاب نیز «الجليس الصالح النافع بتوضيح معاني الكوكب الساطع» ارائه شده که شرح [[ولوی، محمد|محمد بن علی بن آدم موسی اتیوبی ولوی]] (معاصر) بر «الكوكب الساطع» است. | ||
سیوطی کتاب «جمع الجوامع» را در ضمن مقدمه (مشتمل بر 12 مسئله) و هفت کتاب (مباحث اقوال، سنت، اجماع، قیاس، استدلال، تعادل و تراجیح و اجتهاد) در 1480 بیت به نظم درآورده است. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] کتاب «جمع الجوامع» را در ضمن مقدمه (مشتمل بر 12 مسئله) و هفت کتاب (مباحث اقوال، سنت، اجماع، قیاس، استدلال، تعادل و تراجیح و اجتهاد) در 1480 بیت به نظم درآورده است. | ||
محمد آدم اتیوبی در ابتدای کتاب در معرفی «شرح الجليس الصالح» چنین مینویسد: این، شرحِ لطیف، مختصر و مفیدی است که بر «الكوكب الساطع نظم جمع الجوامع»، تألیف... عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی (849-911ق) نوشتم و مشتمل بر ضبط الفاظش برای حفّاظ آن و توضیح معانی آن برای جویندگان معنا و اهل تحقیق است. این شرح در حقیقت خلاصه و زبده شرح خود ناظم (سیوطی) بر نظم مذکور، شرح شیخ شمسالدین محمد بن احمد محلّی (781-864ق) و حواشی مکتوب بر آن و سایر مطالبی است که علما در این علم و سایر علوم نوشتهاند<ref>ر.ک: مقدمه شارح، ص5</ref>. | محمد آدم اتیوبی در ابتدای کتاب در معرفی «شرح الجليس الصالح» چنین مینویسد: این، شرحِ لطیف، مختصر و مفیدی است که بر «الكوكب الساطع نظم جمع الجوامع»، تألیف... [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی]] (849-911ق) نوشتم و مشتمل بر ضبط الفاظش برای حفّاظ آن و توضیح معانی آن برای جویندگان معنا و اهل تحقیق است. این شرح در حقیقت خلاصه و زبده شرح خود ناظم ([[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]]) بر نظم مذکور، شرح شیخ [[شمسالدین محمد بن احمد محلّی]] (781-864ق) و حواشی مکتوب بر آن و سایر مطالبی است که علما در این علم و سایر علوم نوشتهاند<ref>ر.ک: مقدمه شارح، ص5</ref>. | ||
==نمونه شرح== | ==نمونه شرح== | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
* {{ب|'' لله حمدٌ لا يزالُ سرمدا ''|2='' يُؤذن بازدياد منٍّ ابدا''}} | * {{ب|'' لله حمدٌ لا يزالُ سرمدا ''|2='' يُؤذن بازدياد منٍّ ابدا''}} | ||
{{پایان شعر}}. | {{پایان شعر}}. | ||
در شرح و توضیح این بیت چنین آمده است: قوله (لله حمدٌ) مبتدا و خبر و جمله (لا يزال) صفت برای حمد است. (يؤذن) به ضم یاء، از مصدر ایذان به معنای اعلام است و (المنّ) به فتح میم و تشدید نون، به معنای عطا است؛ یعنی: آن حمد و سپاس الهی، همواره فراوان شدن عطا و نعمت را اعلام میکند؛ چراکه شکر سبب افزایش است؛ همان گونه که در آیه 7 سوره ابراهیم آمده است: '''لئن شكرتم لأزيدنكم'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7</ref>. | در شرح و توضیح این بیت چنین آمده است: قوله (لله حمدٌ) مبتدا و خبر و جمله (لا يزال) صفت برای حمد است. (يؤذن) به ضم یاء، از مصدر ایذان به معنای اعلام است و (المنّ) به فتح میم و تشدید نون، به معنای عطا است؛ یعنی: آن حمد و سپاس الهی، همواره فراوان شدن عطا و نعمت را اعلام میکند؛ چراکه شکر سبب افزایش است؛ همان گونه که در آیه 7 سوره ابراهیم آمده است:'''لئن شكرتم لأزيدنكم'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7</ref>. | ||
شارح در توضیح ابیات دیگری از منظومه در ضمن یک تنبیه چنین آورده که: ممدوح و پسندیده بودن این منظومه و اصل آن بهلحاظ آن است که اصولیان متأخر، روش متکلمان را اساس و پایه برای بنای اصول فقه و اصول دین میدانند، اما بهلحاظ حقیقت، این منظومه و اصل آن، مستحق ثنا و ستایش نیست؛ چراکه در آن با پیشینیان در بسیاری از مسائل مخالفت شده است و در جای خود به این مخالفتها اشاره خواهد شد<ref>ر.ک: همان، ص9</ref>. | شارح در توضیح ابیات دیگری از منظومه در ضمن یک تنبیه چنین آورده که: ممدوح و پسندیده بودن این منظومه و اصل آن بهلحاظ آن است که اصولیان متأخر، روش متکلمان را اساس و پایه برای بنای اصول فقه و اصول دین میدانند، اما بهلحاظ حقیقت، این منظومه و اصل آن، مستحق ثنا و ستایش نیست؛ چراکه در آن با پیشینیان در بسیاری از مسائل مخالفت شده است و در جای خود به این مخالفتها اشاره خواهد شد<ref>ر.ک: همان، ص9</ref>. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:فقه و اصول]] | |||
[[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | |||
[[رده:اصول فقه اهل سنت]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||