القرآن و العقل، تفسير بديع في أسلوبه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'به'''' به 'به '''') برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''') برچسب: واگردانی دستی |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''القرآن و العقل، تفسیر بدیع فی اسلوبه ''' اثری از [[عراقی، نورالدین بن شفیع|نورالدین حسینی عراقی]](1278- 1341ق) فقیه، متکلم و حکیم عارف در تفسیر قرآن با هدف دفع شبهات و اشکالات ملحدان و بیان مطابقت قرآن با عقل به نگارش درآمده که توسط [[موسوی کرمانی، سید حسین|حسین موسوی کرمانی]] و [[اشتهاردی، علی‌پناه|علی پناه اشتهاردی]] تحقیق و حاشیه زده شده است. | '''القرآن و العقل، تفسیر بدیع فی اسلوبه''' اثری از [[عراقی، نورالدین بن شفیع|نورالدین حسینی عراقی]](1278- 1341ق) فقیه، متکلم و حکیم عارف در تفسیر قرآن با هدف دفع شبهات و اشکالات ملحدان و بیان مطابقت قرآن با عقل به نگارش درآمده که توسط [[موسوی کرمانی، سید حسین|حسین موسوی کرمانی]] و [[اشتهاردی، علی‌پناه|علی پناه اشتهاردی]] تحقیق و حاشیه زده شده است. | ||
نویسنده این اثر را در در سفر جهادی خود (جنگ جهانی اول)<ref>رک: همان، ص ط؛ متن، ج1، ص 2-3 </ref>و در حالی به نگارش درآورده است که هیچ یک از مصادر روایی، تاریخ و تفسیر را در اختیار نداشته و هرآنچه به نگارش درآورده با تکیه بر فکر و اندیشه بوده است <ref> متن ج1، ص 4 </ref> | نویسنده این اثر را در در سفر جهادی خود (جنگ جهانی اول)<ref>رک: همان، ص ط؛ متن، ج1، ص 2-3 </ref>و در حالی به نگارش درآورده است که هیچ یک از مصادر روایی، تاریخ و تفسیر را در اختیار نداشته و هرآنچه به نگارش درآورده با تکیه بر فکر و اندیشه بوده است <ref> متن ج1، ص 4 </ref> | ||
نسخهٔ ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۰۰
| القرآن و العقل، تفسير بديع في أسلوبه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عراقی، نورالدین بن شفیع (نويسنده)
صالحی اراکی، علی (استنساخ) موسوی کرمانی، سید حسین (تصحيح و تعليق) اشتهاردی، علی‌پناه (تصحيح و تعليق( |
| ناشر | بنیاد فرهنگ اسلامی کوشانپور |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 3 |
| کد کنگره | /ح5ق4 98 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
القرآن و العقل، تفسیر بدیع فی اسلوبه اثری از نورالدین حسینی عراقی(1278- 1341ق) فقیه، متکلم و حکیم عارف در تفسیر قرآن با هدف دفع شبهات و اشکالات ملحدان و بیان مطابقت قرآن با عقل به نگارش درآمده که توسط حسین موسوی کرمانی و علی پناه اشتهاردی تحقیق و حاشیه زده شده است.
نویسنده این اثر را در در سفر جهادی خود (جنگ جهانی اول)[۱]و در حالی به نگارش درآورده است که هیچ یک از مصادر روایی، تاریخ و تفسیر را در اختیار نداشته و هرآنچه به نگارش درآورده با تکیه بر فکر و اندیشه بوده است [۲]
روش نویسنده در این اثر تفسیری مبتنی بر عقل و تدبر در آیات قرآن بوده است. هرچند که در اکثر مواضع تفسیر مباحث را به شیوه اهل حکمت و عرفان مطرح کرده با این وجود همواره آراء حکما و عرفا را با رویکرد موافقت آنها با نظرات اهل بیت(ع) مطرح کرده است[۳] وی تلاش کرده با پرهیز از تاویل، حمل مضمون آیات بر رای خود، حمل آیات بر خلاف ظاهرشان و تعطیل فهم ودرک آن و... با ابتکار فکری و تدبر و دقت نظر در آیات قرآن ظاهر قرآن کریم را مطابق فهم و درک عقول سلیم نشان دهد. [۴]
نویسنده ابتدا تمام آیه یا آیات مورد نظر را ذکر کرده و پس از تقطیع به ترجمه و تفسیر آنها پرداخته است. وی در این راستا گاهی به روایات و آراء برخی از مفسران نیز بدون ذکر مصادر استناد جسته است.
در پایان جلد اول کتاب رساله‌ای از محمدعلی عراقی(متوفای 1373ش) در اثبات ولایت امیرالمؤمنین و فرزندان معصومین ایشان و مطالب مختصری در بحث معاد جسمانی آمده است. [۵]
محققان اثر در برخی از موارد توضیحاتی ضروری را در پاورقی ذکر نموده‌اند[۶]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن.