ص‍در ق‍ون‍ی‍وی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ زک‍ی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ص‍در ق‍ون‍ی‍وی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ زک‍ی‌ | تصویر = NUR33921.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = |...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۴۲: خط ۴۲:
    | کد مؤلف = AUTHORCODE33921AUTHORCODE
    | کد مؤلف = AUTHORCODE33921AUTHORCODE
    }}
    }}
    '''ابوبکر بن زکی صدر قونیوی''' (زنده تا 683ق)، از منشیان و کاتبان قرن هفتم هجری و مؤلف کتاب «روضة الكتاب و حديقة الألباب» و از شاگردان بدرالدین یحیی.
    '''ابوبکر بن زکی صدر قونیوی''' (زنده تا 683ق)، از منشیان و کاتبان قرن هفتم هجری و مؤلف کتاب «[[روضة الکتاب و حدیقة الأبواب]]» و از شاگردان [[بدرالدین یحیی]].


    ==نام==
    ==نام==
    خط ۵۲: خط ۵۲:
    وی در ایام اشتغال، بیشتر اوقات زندگی خود را در مسافرت و گردش سپری کرده؛ ضمن نامه‌هایش از غربت و دوری یاران موافق و معاشرت با اشخاص نامتناسب، شکایت دارد و دیدار دوستان را آرزو می‌کند. وقتی از اوقات، به قراحصار می‌رسد و از آنجا نامه‌ای به نصرة‌الدین نوشته و بعد برای دیدار امیر نام‌برده، به قیصریه رفته و مدتی نیز در خدمت وی به سر می‌برد و از آنجا نامه‌ای به اکمل‌الدین طبیب نوشته است<ref>ر.ک: همان</ref>.
    وی در ایام اشتغال، بیشتر اوقات زندگی خود را در مسافرت و گردش سپری کرده؛ ضمن نامه‌هایش از غربت و دوری یاران موافق و معاشرت با اشخاص نامتناسب، شکایت دارد و دیدار دوستان را آرزو می‌کند. وقتی از اوقات، به قراحصار می‌رسد و از آنجا نامه‌ای به نصرة‌الدین نوشته و بعد برای دیدار امیر نام‌برده، به قیصریه رفته و مدتی نیز در خدمت وی به سر می‌برد و از آنجا نامه‌ای به اکمل‌الدین طبیب نوشته است<ref>ر.ک: همان</ref>.


    در اواخر عمر، از مشاغل دیوانی دست شسته و در زادگاه خود «قونیه»، به کنج قناعت نشسته و به سیر و سلوک پرداخته است. لیکن معلوم نیست با وجود اینکه از معاصرین مولانا جلال‌الدین رومی نام می‌برد و با اکمل‌الدین، طبیب و معالج و مرید مولانا مکاتبه و مصاحبت دارد، چرا از شعر مولانا و شخص وی، نامی نبرده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌وچهار – بیست‌وپنج</ref>.
    در اواخر عمر، از مشاغل دیوانی دست شسته و در زادگاه خود «قونیه»، به کنج قناعت نشسته و به سیر و سلوک پرداخته است. لیکن معلوم نیست با وجود اینکه از معاصرین [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدین رومی]] نام می‌برد و با [[اکمل‌الدین]]، طبیب و معالج و مرید [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] مکاتبه و مصاحبت دارد، چرا از شعر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و شخص وی، نامی نبرده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌وچهار – بیست‌وپنج</ref>.


    ==اساتید==
    ==اساتید==
    وی از شاگردان بدرالدین یحیی (استاد ابن بی‌بی) بوده است<ref>ر.ک: مرتضوی منوچهر، صفحه و</ref>.
    وی از شاگردان [[بدرالدین یحیی]] (استاد ابن بی‌بی) بوده است<ref>ر.ک: مرتضوی منوچهر، صفحه و</ref>.


    ==آثار==
    ==آثار==

    نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۷

    ص‍در ق‍ون‍ی‍وی‌، اب‍وب‍ک‍ر ب‍ن‌ زک‍ی‌
    NUR33921.jpg

    ابوبکر بن زکی صدر قونیوی (زنده تا 683ق)، از منشیان و کاتبان قرن هفتم هجری و مؤلف کتاب «روضة الکتاب و حدیقة الأبواب» و از شاگردان بدرالدین یحیی.

    نام

    اطلاعات کافی از نام و نسب و زندگانی و تاریخ تولد و وفات قونیوی، در دست نیست؛ جز اینکه در مقدمه کتاب، خود را «ابوبکر الزکی المتطبب القونی ملقب به صدر» نامیده است[۱].

    مولد و محل اقامت

    وی در مقدمه، خود را قونیوی نامیده و ظاهرا در آن شهر چشم به جهان گشوده و در همان جا نشو و نما کرده و صاحب شغلی نیز گردیده و از همان ولایت نامه‌هایی به امیر نصرة‌الله و امیر بهاءالدین نوشته است[۲].

    وی در ایام اشتغال، بیشتر اوقات زندگی خود را در مسافرت و گردش سپری کرده؛ ضمن نامه‌هایش از غربت و دوری یاران موافق و معاشرت با اشخاص نامتناسب، شکایت دارد و دیدار دوستان را آرزو می‌کند. وقتی از اوقات، به قراحصار می‌رسد و از آنجا نامه‌ای به نصرة‌الدین نوشته و بعد برای دیدار امیر نام‌برده، به قیصریه رفته و مدتی نیز در خدمت وی به سر می‌برد و از آنجا نامه‌ای به اکمل‌الدین طبیب نوشته است[۳].

    در اواخر عمر، از مشاغل دیوانی دست شسته و در زادگاه خود «قونیه»، به کنج قناعت نشسته و به سیر و سلوک پرداخته است. لیکن معلوم نیست با وجود اینکه از معاصرین مولانا جلال‌الدین رومی نام می‌برد و با اکمل‌الدین، طبیب و معالج و مرید مولانا مکاتبه و مصاحبت دارد، چرا از شعر مولانا و شخص وی، نامی نبرده است[۴].

    اساتید

    وی از شاگردان بدرالدین یحیی (استاد ابن بی‌بی) بوده است[۵].

    آثار

    آثار بازمانده و قابل ذکر وی عبارتند از:

    1. روضة الكتاب و حديقة الألباب؛
    2. ريحانة الكتاب في رسائل الأصحاب (منسوب)؛
    3. قصیده عربی موشحی در مدح شمس‌الدین محمد بن محمد جوینی، صاحب‌دیوان؛
    4. قطعه‌ای عربی و قطعه دیگر فارسی؛
    5. مرثیه انقراض سلاجقه و امرای روم[۶].

    وفات

    از برخی قرائن به دست می‌آید که وی حداقل تا سال 683ق، در قید حیات بوده است[۷].

    پانویس

    1. ر.ک: سیدیونسی میرودود، صفحه بیست
    2. ر.ک: همان، صفحه بیست‌وچهار
    3. ر.ک: همان
    4. ر.ک: همان، صفحه بیست‌وچهار – بیست‌وپنج
    5. ر.ک: مرتضوی منوچهر، صفحه و
    6. ر.ک: سیدیونسی میرودود، صفحه بیست‌و‌پنج – بیست‌وهفت
    7. ر.ک: همان، صفحه بیست‌ودو

    منابع مقاله

    سیدیونسی میرودود و مرتضوی منوچهر، مقدمات کتاب «روضة الكتاب و حديقة الألباب»، اثر ابوبکر بن الزکی المتطبب القونیوی الملقب بالصدر، به تصحیح و تحشیه میرودود سیدیونسی، مؤسسه تاریخ و فرهنگ ایران، 1349.

    وابسته‌ها