۱۶٬۲۱۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | '
جز (جایگزینی متن - 'زبان =عربي ' به 'زبان =عربی ') |
جز (جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | ') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین]] (نویسنده) | [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین]] (نویسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =/ج4الف3 / 115 BP | | کد کنگره =/ج4الف3 / 115 BP | ||
| موضوع = محدثان شيعه | | موضوع = محدثان شيعه | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =کتابخانه عمومي حضرت آيت الله العظمي مرعشي نجفي (ره) | | ناشر =کتابخانه عمومي حضرت آيت الله العظمي مرعشي نجفي(ره) | ||
| مکان نشر =ايران - قم | | مکان نشر =ايران - قم | ||
| سال نشر =1409ق. | | سال نشر =1409ق. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE21336AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE21336AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =چاپ | | چاپ =چاپ اول | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۸: | ||
«اجازات» نقش زیادی در معرفی شخصیت مجیز و مجاز و حیات اجتماعی و مدارج علمی و نوشته‌ها و اساتید و مشایخ و طرق ایشان در روایت دارند؛ بنابراین بعضی از علمای شیعه در جمع این اجازات اهتمام داشته‌اند. برخی کتابی مستقل در جمع اجازات نوشته و برخی نیز جزء یا فصلی از کتابشان را به این موضوع اختصاص داده‌اند. بنا بر اطلاعات موجود [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] (متوفی 664ق) و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] (متوفی 786ق) و [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]] (متوفی 965ق)، اولین عالمان شیعی هستند که تألیف مستقلی در موضوع اجازات داشته‌اند. عنوان کتاب [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] «كتاب الإجازات لكشف طرق المفازات في ما يحصی من الإجازات» است. وی در این کتاب، 807 اجازه مختصر و مفصل را از علمای شیعه ذکر کرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص20</ref>. | «اجازات» نقش زیادی در معرفی شخصیت مجیز و مجاز و حیات اجتماعی و مدارج علمی و نوشته‌ها و اساتید و مشایخ و طرق ایشان در روایت دارند؛ بنابراین بعضی از علمای شیعه در جمع این اجازات اهتمام داشته‌اند. برخی کتابی مستقل در جمع اجازات نوشته و برخی نیز جزء یا فصلی از کتابشان را به این موضوع اختصاص داده‌اند. بنا بر اطلاعات موجود [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] (متوفی 664ق) و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] (متوفی 786ق) و [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]] (متوفی 965ق)، اولین عالمان شیعی هستند که تألیف مستقلی در موضوع اجازات داشته‌اند. عنوان کتاب [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] «كتاب الإجازات لكشف طرق المفازات في ما يحصی من الإجازات» است. وی در این کتاب، 807 اجازه مختصر و مفصل را از علمای شیعه ذکر کرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص20</ref>. | ||
از جمله اجازات مبسوطی که مشهور به «الإجازة الكبيرة» است، اجازه محدث فقیه علامه [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|سید عبدالله جزایری تستری]] است که متأخرینی چون [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نوری]]، [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانی]]، سید امین و [[قمی، عباس|محدث قمی]] از آن فراوان استفاده کرده و در تألیفاتشان از آن نقل کرده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. | از جمله اجازات مبسوطی که مشهور به «الإجازة الكبيرة» است، اجازه محدث فقیه علامه [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|سید عبدالله جزایری تستری]] است که متأخرینی چون [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نوری]]، [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانی]]، سید امین و [[قمی، عباس|محدث قمی]] از آن فراوان استفاده کرده و در تألیفاتشان از آن نقل کرده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. | ||
این اجازه را سید عبدالله جزایری چهار سال پیش از وفاتش به چهار دریافت‌کننده [مجاز] اعطا کرده است<ref>ر.ک: اشمیتکه، زابینه، ص74</ref>. | این اجازه را سید عبدالله جزایری چهار سال پیش از وفاتش به چهار دریافت‌کننده [مجاز] اعطا کرده است<ref>ر.ک: اشمیتکه، زابینه، ص74</ref>. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۶: | ||
[[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] در پیشگفتار کتابش محمد بن کرم‌الله حویزی (متوفی 1172ق) و برادرزاده وی ابراهیم بن عبدالله حویزی را دو عالمی می‌داند که به آنها اجازه روایت داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص3 </ref>. | [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] در پیشگفتار کتابش محمد بن کرم‌الله حویزی (متوفی 1172ق) و برادرزاده وی ابراهیم بن عبدالله حویزی را دو عالمی می‌داند که به آنها اجازه روایت داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص3 </ref>. | ||
در فصل اول و دوم کتاب، «اجازه» به‌لحاظ لغوی و تفاوت اجازه و روایت مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: | در فصل اول و دوم کتاب، «اجازه» به‌لحاظ لغوی و تفاوت اجازه و روایت مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص9-5 </ref>. | ||
فصل‌های سوم و چهارم، شامل معرفی تحلیلی از سندهای متداول امامی است. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] این بخش را با نقل قولی از اجازه حسن بن شهید ثانی (متوفی 1011ق) به نجم‌الدین بن محمد حسین و فرزندانش محمد و علی آغاز می‌کند. بر این اساس شیخ حسن [صاحب معالم] سندهای امامی را به سه دوره تقسیم می‌کند که حول محور سه عالم برجسته طبقه‌بندی شده است: [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] و [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]]. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] با این تقسیم‌بندی به‌طور کلی موافق است، اما اشاره دارد که در دوره‌های مربوطه راویان بی‌شماری وجود دارند که برای صحت و اعتبار سند باید به آنها اشاره شود. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] در ادامه فصل چهارم، فهرستی از 129 عالم به‌ترتیب تاریخی ارائه می‌دهد که از دوره دوم آغاز و در دوره سوم ادامه می‌یابد<ref>ر.ک: اشمیتکه، زابینه، ص80</ref>. | فصل‌های سوم و چهارم، شامل معرفی تحلیلی از سندهای متداول امامی است. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] این بخش را با نقل قولی از اجازه حسن بن شهید ثانی (متوفی 1011ق) به نجم‌الدین بن محمد حسین و فرزندانش محمد و علی آغاز می‌کند. بر این اساس شیخ حسن [صاحب معالم] سندهای امامی را به سه دوره تقسیم می‌کند که حول محور سه عالم برجسته طبقه‌بندی شده است: [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] و [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]]. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] با این تقسیم‌بندی به‌طور کلی موافق است، اما اشاره دارد که در دوره‌های مربوطه راویان بی‌شماری وجود دارند که برای صحت و اعتبار سند باید به آنها اشاره شود. [[جزائری، سید عبدالله بن نورالدین|تستری]] در ادامه فصل چهارم، فهرستی از 129 عالم به‌ترتیب تاریخی ارائه می‌دهد که از دوره دوم آغاز و در دوره سوم ادامه می‌یابد<ref>ر.ک: اشمیتکه، زابینه، ص80</ref>. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۷: | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
اختلاف نسخ، معرفی اعلام و توضیحات ارزشمندی در پاورقی‌های کتاب آمده است. | اختلاف نسخ، معرفی اعلام و توضیحات ارزشمندی در پاورقی‌های کتاب آمده است. | ||
فهارس اعلام، اماکن، کتب، اشعار و مصادر تحقیق در انتهای آن ذکر شده است. | فهارس اعلام، اماکن، کتب، اشعار و مصادر تحقیق در انتهای آن ذکر شده است. | ||