الأطعمة و الأشربة آدابها فوائدها: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR15851J1.jpg|بندانگشتی|الأطعمة و الأشربة آدابها فوائدها]]

|-

! نام کتاب!! data-type='bookName'|الأطعمة و الأشربة آدابها فوائدها

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|النفحات الزکیة في شرح الأرجوزة الأعسمیة

المعروف بـ: النفحات الزکیة في شرح الأرجوزة الأعسمیة

|-

|data-type='authors'|[[اعسم، عبدالرزاق]] (شارح)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏‎‏TX‎‏ ‎‏353‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏6‎‏الف‎‏6

|موضوع  

|data-type='subject'|آشامیدنی‏ها - احادیث

مواد غذایی - جنبه‎های مذهبی - اسلام

|ناشر  

|data-type='publisher'|[بی نا]

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|[بی جا] - [بی جا]

|-

|سال نشر

|data-type='publishYear'|  

|-class='articleCode'

|کد اتوماسیون

|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE15851AUTOMATIONCODE

|}

 

'''الاطعمة و الاشربة، آدابها و فوائدها'''، ارجوزه‌اى است كه پيرامون خواص اغذيه و خوراكى‌ها، توسط محمدعلى بن حسين معروف به اعسم، به زبان عربى سروده شده است. اين منظومه، يكى ازمهم‌ترين اراجيز در حوزه علميه نجف شمرده مى‌شد؛ به‌گونه‌اى كه نقل شده بسيارى از طلاب حوزه علميه آن را حفظ مى‌نمودند و يا از مرحوم شيخ محمدابراهيم كرباسى نقل شده كه اين ارجوزه در كنار ارجوزه نحوى (الفيه) [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] و ارجوزه فقهى مرحوم سيد بحر العلوم، مهم‌ترين ارجوزه‌ها به شمار مى‌روند (الاطعمة و الاشربة، ص 5 - 6).

{| class="wikitable poem"

|-

! «قال نظرت فى كتاب الاطعمة !! من الدواعى ما اقتضى ان انظمه»

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! «مما به روى من الآداب !! عند حضور الاكل و الشراب»

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! «مكتفياً بذاك او اذكر ما !! رواه فى ذلك بعض العلماء»

|}؛

 

{| class="wikitable poem"

! «مقتصراً فيه على متن الخبر !! او نص من لم يفت الا عن اثر»

|}.

 

 

اين منظومه، متشمل بر 145 بيت است كه گاه يك بيت و گاه چند بيت آن، به يك مطلبى اشاره دارند.

مطالبى كه در اين ارجوزه به نظم كشيده شده - چنان‌كه ناظم گفته - برگرفته از روايات و نقل به معنى احاديث و فتاواى كسانى است كه تنها بر اساس روايت فتوا مى‌دهند، همانند [[شيخ صدوق]] در «المقنع».

منابع مؤلف، در سرودن اين ارجوزه، كتب روايى شيعى است.

== گزارش محتوا ==

 

 

ناظم، در اين اثر، در مورد بسيارى از مواد غذايى و نيز شيوه و آداب غذا خوردن مطالبى گفته است. البته بيشتر حجم كتاب را مطالبى تشكيل مى‌دهد كه پيرامون مواد غذايى است. همچنين وى به مناسبتى از مبحث توشه و زاد مسافر نيز مطالبى را مطرح مى‌كند.

البته وى از مبحث طب، تنها به مباحث خوردن و نوشيدن و خوردنى‌ها و نوشيدنى‌ها بسنده كرده و الا در متون روايى، مباحث ديگرى از پزشكى، از قبيل درمان بيمارى‌ها و شيوه‌هاى درمان نيز مطرح است.

مهم‌ترين شاخصه اين اثر، منظوم بودن آن است و الا مباحث اين‌چنينى، چه قبل از مؤلف و چه بعد از او، به رشته تحرير درآمده است و چه‌بسا جامعيت بعضى از تصنيفات در اين زمينه، از اين ارجوزه بيشتر باشد، ولى به سبب منظوم بودن اين اثر، اشتياق به فراگيرى آن نزد محصلين بيشتر بوده است.

 

 

بخشى مفصل از پايان كتاب نيز به بررسى احوالات علماى آل اعسم اختصاص يافته است.

پاورقى‌هاى اين اثر، به مصادر روايى، بررسى شرح احوال بعضى از روات، توضيح كلمات و شرح عبارات دشوار متن اختصاص دارد.