الأخلاق في الإسلام و الفلسفة القديمة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'لسان العرب' به 'لسان العرب ') |
جز (جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | ') |
||
| (۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR17895J1.jpg | |||
| عنوان =الأخلاق في الإسلام و الفلسفة القدیمة | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| | | پدیدآوران = | ||
[[سحمرانی، اسعد]] (نویسنده) | |||
| | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 247/8 /س3الف3 | |||
| | | موضوع = | ||
اخلاق اسلامی | |||
|زبان | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
اخلاق اسلامی - فلسفه | اخلاق اسلامی - فلسفه | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | دار النفائس | ||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | |||
| سال نشر = 1408 ق یا 1988 م | |||
|مکان نشر | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE17895AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
|سال نشر | | کتابخانۀ دیجیتال نور =17895 | ||
| کتابخوان همراه نور =17895 | |||
| | | کد پدیدآور = | ||
| | | پس از = | ||
| | | پیش از = | ||
| | }} | ||
'''الأخلاق في الإسلام و الفلسفة القديمة'''، اثر دكتر [[سحمرانی، اسعد|اسعد سحمرانى]] (استاد فلسفه دانشگاه بيروت)، مقايسه بين اخلاق اسلامى و اخلاق مطرح‌شده در فلسفه قديم، از جمله مكاتب هندى و يونانى، است كه به زبان عربى و در سال 1408ق / 1987م نوشته شده است. | |||
'''الأخلاق في الإسلام و الفلسفة القديمة'''، اثر دكتر اسعد | |||
==ساختار== | |||
كتاب با مقدمه مؤلف در بيان اهميت اخلاق آغاز و مطالب در چهار فصل، ارائه شده است. | كتاب با مقدمه مؤلف در بيان اهميت اخلاق آغاز و مطالب در چهار فصل، ارائه شده است. | ||
نویسنده در ابتدا، به تعريف علم اخلاق پرداخته، ضمن بررسى اخلاق در مكاتبى همچون براهمه، بوديسم و متفكران يونانى، پايه‌هاى اخلاق اسلامى را مطرح و در نهایت، ديدگاه برخى از متفكران جهان اسلام پيرامون مسئله اخلاق را تشريح كرده است. | |||
==گزارش محتوا== | |||
در فصل اول، در پنج قسمت زير، كلياتى پيرامون علم اخلاق بيان شده است: | در فصل اول، در پنج قسمت زير، كلياتى پيرامون علم اخلاق بيان شده است: | ||
قسمت اول، به مقاله‌اى با عنوان «الاخلاق من موضوعات الفلسفة» اختصاص يافته است. در | قسمت اول، به مقاله‌اى با عنوان «الاخلاق من موضوعات الفلسفة» اختصاص يافته است. در این مقاله، مادر ساير علوم بودن فلسفه، مسئله‌اى قابل قبول همگان قلمداد شده و با این پيش‌فرض، ثابت گرديده كه علم اخلاق نيز از جمله موضوعات مطرح‌شده در فلسفه مى‌باشد. | ||
در قسمت دوم، علم اخلاق، تحديد و تعريف شده است. اخلاق، جمع «خلق» بوده و | در قسمت دوم، علم اخلاق، تحديد و تعريف شده است. اخلاق، جمع «خلق» بوده و نویسنده به نقل از «[[لسان العرب]]»، آن را به طبع و سجيه‌اى تعريف كرده كه مختص نفس و باطن انسانى بوده و معتقد است اوصاف و معانى آن نيز، مختص به همان نفس انسانى است. به اعتقاد وى، اخلاق از جمله مباحث مربوط به فلسفه عمليه بوده و معيار فضايل انسانى است. | ||
تعاريف ديگرى نيز از اخلاق، از «البستانى» و «موسوعة المورد»، مورد بررسى قرار گرفته است. | تعاريف ديگرى نيز از اخلاق، از «البستانى» و «موسوعة المورد»، مورد بررسى قرار گرفته است. | ||
در قسمت سوم، اخلاق انسانى و لزوم رعايت آن در اجتماع، مورد بحث قرار گرفته است. به باور | در قسمت سوم، اخلاق انسانى و لزوم رعايت آن در اجتماع، مورد بحث قرار گرفته است. به باور نویسنده، نياز به اخلاق، از لحاظ علمى و عملى، از نخستين لحظات زندگى آدمى، احساس مى‌شود؛ از همان زمانى كه انسان، صداى ضمير و وجدان خويش مبنى بر مراقبت از نفس، تربيت آن، احترام به ديگران و كمك به مردم را مى‌شنود. | ||
در قسمت چهارم، رابطه علم اخلاق با ساير علوم مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. | در قسمت چهارم، رابطه علم اخلاق با ساير علوم مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. نویسنده معتقد است علم اخلاق، به‌صورت كلى، با ديگر علوم، مخصوصاً علم لغت، مرتبط مى‌باشد. | ||
در قسمت پنجم، اخلاق، ضرورت و نياز عصر حاضر دانسته شده است. به نظر وى، مشكل اصلى جهان معاصر، | در قسمت پنجم، اخلاق، ضرورت و نياز عصر حاضر دانسته شده است. به نظر وى، مشكل اصلى جهان معاصر، مخصوصاً جوامع غربى و اروپايى، دورى از سجاياى اخلاقى و عدم پايبندى به موازين اخلاق مى‌باشد. | ||
در فصل دوم، در دو قسمت زير، علم اخلاق در فلسفه قديم، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است: | در فصل دوم، در دو قسمت زير، علم اخلاق در فلسفه قديم، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است: | ||
در قسمت اول، اخلاق نزد جوامعى هندى، از جمله براهمه و بوديسم، بررسى شده است. به اعتقاد | در قسمت اول، اخلاق نزد جوامعى هندى، از جمله براهمه و بوديسم، بررسى شده است. به اعتقاد نویسنده، در اخلاق براهمه، تمركز و توجه اصلى، بر روى تزكيه روح و سعى در قرب هرچه بيشتر به الهه خالق، به‌وسيله ترك هواهاى نفسانى و شهوات مى‌باشد و لذا در زندگى این گروه، شاهد رهبانيت و انزوا مى‌باشيم، اما اهتمام اصلى بودا، حل مشكلات و نيازمندى‌هاى مردم بوده و در حقيقت، سير اصلى دعوت وى بر خط اصلاح امور اجتماعى و اقتصادى مردم مى‌باشد و به اعتقاد نویسنده، علت اصلى عدم دعوت بودا به ترك دنيا، تخلى از شئونات آن و اتخاذ رهبانيت، همين خط سير مى‌باشد. | ||
در سؤالى كه | در سؤالى كه یکى از شاگردان بودا مبنى بر واجباتى كه بر گردن انسان مى‌باشد و نيز، ضوابط سلوكيه كه آدمى را به حيات مى‌رساند، از او پرسيده، وى پنج وصيت به او كرده است: | ||
1. هيچ‌كس را به قتل نرسان؛ | 1. هيچ‌كس را به قتل نرسان؛ | ||
2. از كسى چيزى | 2. از كسى چيزى نگیر، مگر آنكه خودش آن را عطا كند؛ | ||
3. هرگز به كسى دروغ نگو؛ | 3. هرگز به كسى دروغ نگو؛ | ||
| خط ۷۹: | خط ۶۰: | ||
4. هيچ‌گاه مسكرى ننوش؛ | 4. هيچ‌گاه مسكرى ننوش؛ | ||
5. به دنبال پليدى و | 5. به دنبال پليدى و ناپاکى، نباش. | ||
در قسمت دوم، از ديدگاه فلاسفه يونانى، از جمله سقراط، افلاطون و [[ارسطو]]طاليس، به منظر اخلاق، نگريسته شده است. به اعتقاد | در قسمت دوم، از ديدگاه فلاسفه يونانى، از جمله سقراط، افلاطون و [[ارسطو]]طاليس، به منظر اخلاق، نگريسته شده است. به اعتقاد نویسنده، سقراط، مكان رفيعى را برای معرفت و اخلاق در فلسفه خويش قائل شده و عبارت مشهور «علم، فضيلت و جهل، رذيله است»، مربوط به وى مى‌باشد. افلاطون نيز قائل به حيات سابق نفس در عالم خدايان - كه خود نام «عالم مُثُل» را بر آن نهاده است - بوده و نویسنده اقدام به تشريح و توضيح عقايد وى در این چهارچوب كرده است. | ||
[[ارسطو]]، استاد اسكندر و مؤسس فلسفه مشائيه مى‌باشد. وى قائل است كه انسان مدنى الطبع بوده و | [[ارسطو]]، استاد اسكندر و مؤسس فلسفه مشائيه مى‌باشد. وى قائل است كه انسان مدنى الطبع بوده و این فطرت، مشوق انسان برای زندگى و شركت در اجتماع است و این شوق، وى را به‌سوى سعى در تكامل و تأمين احتياجات و لوازم تأمين سعادت فردى و اجتماعى، سوق مى‌دهد. | ||
در فصل سوم، اساس و پايه‌هاى اخلاق در دين اسلام، محور مباحث مى‌باشد. | در فصل سوم، اساس و پايه‌هاى اخلاق در دين اسلام، محور مباحث مى‌باشد. این فصل، در سه قسمت زير، تنظيم شده است: | ||
در قسمت اول، افضليت اخلاق اسلامى، نسبت به اخلاقى كه در ساير مكاتب و مذاهب وجود دارد مطرح شده است. انسان از ديدگاه دين اسلام، خليفه خدا بر روى زمين بوده و لذا مكلف به وظايفى است و از جمله | در قسمت اول، افضليت اخلاق اسلامى، نسبت به اخلاقى كه در ساير مكاتب و مذاهب وجود دارد مطرح شده است. انسان از ديدگاه دين اسلام، خليفه خدا بر روى زمين بوده و لذا مكلف به وظايفى است و از جمله رسالت‌هایى كه بر دوش دارد، امر به معروف و نهى از منكر است و نویسنده معتقد است این خود بهترين عامل اشاعه و گسترش اخلاق در جامعه مى‌باشد. | ||
در قسمت دوم، نظريات مطرح‌شده در اخلاق اسلامى، مورد بحث قرار گرفته است. به اعتقاد | در قسمت دوم، نظريات مطرح‌شده در اخلاق اسلامى، مورد بحث قرار گرفته است. به اعتقاد نویسنده، اخلاق اسلامى، مبتنى بر ايثار، تزكيه و تهذيب نفس به‌وسيله فضائل و سلوك در مسير الهى مى‌باشد. | ||
در قسمت سوم، ارزش‌هاى اخلاقى در اسلام، تبيين و تشريح شده است. | در قسمت سوم، ارزش‌هاى اخلاقى در اسلام، تبيين و تشريح شده است. این ارزش‌ها به نظر نویسنده عبارتند از: | ||
1. برادرى؛ | 1. برادرى؛ | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۸۸: | ||
7. صدق و راست‌گويى. | 7. صدق و راست‌گويى. | ||
در آخرين فصل، | در آخرين فصل، نمونه‌هایى از مباحث متفكران اسلامى از جمله مسكويه و [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]]، پيرامون تفكر اخلاقى مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. | ||
بنا بر نظريه مسكويه، علم اخلاق، از مهم‌ترين مباحثى است كه نيازمند اهتمام و عنايت ويژه مى‌باشد، زيرا به اعتقاد وى، اخلاق پايه سلوك انسان و روشنى‌بخش طريق ايصال به رشد و هدايت بوده و تجاوز انسان از معيارهاى خلق سليم و روش‌هاى اخلاقى، باعث گمراهى و ضلالت آدمى است. | بنا بر نظريه مسكويه، علم اخلاق، از مهم‌ترين مباحثى است كه نيازمند اهتمام و عنايت ويژه مى‌باشد، زيرا به اعتقاد وى، اخلاق پايه سلوك انسان و روشنى‌بخش طريق ايصال به رشد و هدايت بوده و تجاوز انسان از معيارهاى خلق سليم و روش‌هاى اخلاقى، باعث گمراهى و ضلالت آدمى است. | ||
| خط ۱۱۴: | خط ۹۵: | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
فهرست مطالب و نيز فهرست مصادر و مآخذ مورد استفاده نویسنده، در انتهاى كتاب آمده است. | |||
فهرست مطالب و نيز فهرست مصادر و مآخذ مورد استفاده | |||
پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع اختصاص يافته است. | پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع اختصاص يافته است. | ||
== منابع مقاله == | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن كتاب. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:اخلاق اسلامی]] | [[رده:اخلاق اسلامی]] | ||
[[رده:آثار کلی اخلاق قرن 1 – 14]] | [[رده:آثار کلی اخلاق قرن 1 – 14]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۹
| الأخلاق في الإسلام و الفلسفة القدیمة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سحمرانی، اسعد (نویسنده) |
| ناشر | دار النفائس |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1408 ق یا 1988 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | اخلاق اسلامی اخلاق اسلامی - فلسفه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 247/8 /س3الف3 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الأخلاق في الإسلام و الفلسفة القديمة، اثر دكتر اسعد سحمرانى (استاد فلسفه دانشگاه بيروت)، مقايسه بين اخلاق اسلامى و اخلاق مطرح‌شده در فلسفه قديم، از جمله مكاتب هندى و يونانى، است كه به زبان عربى و در سال 1408ق / 1987م نوشته شده است.
ساختار
كتاب با مقدمه مؤلف در بيان اهميت اخلاق آغاز و مطالب در چهار فصل، ارائه شده است.
نویسنده در ابتدا، به تعريف علم اخلاق پرداخته، ضمن بررسى اخلاق در مكاتبى همچون براهمه، بوديسم و متفكران يونانى، پايه‌هاى اخلاق اسلامى را مطرح و در نهایت، ديدگاه برخى از متفكران جهان اسلام پيرامون مسئله اخلاق را تشريح كرده است.
گزارش محتوا
در فصل اول، در پنج قسمت زير، كلياتى پيرامون علم اخلاق بيان شده است:
قسمت اول، به مقاله‌اى با عنوان «الاخلاق من موضوعات الفلسفة» اختصاص يافته است. در این مقاله، مادر ساير علوم بودن فلسفه، مسئله‌اى قابل قبول همگان قلمداد شده و با این پيش‌فرض، ثابت گرديده كه علم اخلاق نيز از جمله موضوعات مطرح‌شده در فلسفه مى‌باشد.
در قسمت دوم، علم اخلاق، تحديد و تعريف شده است. اخلاق، جمع «خلق» بوده و نویسنده به نقل از «لسان العرب»، آن را به طبع و سجيه‌اى تعريف كرده كه مختص نفس و باطن انسانى بوده و معتقد است اوصاف و معانى آن نيز، مختص به همان نفس انسانى است. به اعتقاد وى، اخلاق از جمله مباحث مربوط به فلسفه عمليه بوده و معيار فضايل انسانى است.
تعاريف ديگرى نيز از اخلاق، از «البستانى» و «موسوعة المورد»، مورد بررسى قرار گرفته است.
در قسمت سوم، اخلاق انسانى و لزوم رعايت آن در اجتماع، مورد بحث قرار گرفته است. به باور نویسنده، نياز به اخلاق، از لحاظ علمى و عملى، از نخستين لحظات زندگى آدمى، احساس مى‌شود؛ از همان زمانى كه انسان، صداى ضمير و وجدان خويش مبنى بر مراقبت از نفس، تربيت آن، احترام به ديگران و كمك به مردم را مى‌شنود.
در قسمت چهارم، رابطه علم اخلاق با ساير علوم مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. نویسنده معتقد است علم اخلاق، به‌صورت كلى، با ديگر علوم، مخصوصاً علم لغت، مرتبط مى‌باشد.
در قسمت پنجم، اخلاق، ضرورت و نياز عصر حاضر دانسته شده است. به نظر وى، مشكل اصلى جهان معاصر، مخصوصاً جوامع غربى و اروپايى، دورى از سجاياى اخلاقى و عدم پايبندى به موازين اخلاق مى‌باشد.
در فصل دوم، در دو قسمت زير، علم اخلاق در فلسفه قديم، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است:
در قسمت اول، اخلاق نزد جوامعى هندى، از جمله براهمه و بوديسم، بررسى شده است. به اعتقاد نویسنده، در اخلاق براهمه، تمركز و توجه اصلى، بر روى تزكيه روح و سعى در قرب هرچه بيشتر به الهه خالق، به‌وسيله ترك هواهاى نفسانى و شهوات مى‌باشد و لذا در زندگى این گروه، شاهد رهبانيت و انزوا مى‌باشيم، اما اهتمام اصلى بودا، حل مشكلات و نيازمندى‌هاى مردم بوده و در حقيقت، سير اصلى دعوت وى بر خط اصلاح امور اجتماعى و اقتصادى مردم مى‌باشد و به اعتقاد نویسنده، علت اصلى عدم دعوت بودا به ترك دنيا، تخلى از شئونات آن و اتخاذ رهبانيت، همين خط سير مى‌باشد.
در سؤالى كه یکى از شاگردان بودا مبنى بر واجباتى كه بر گردن انسان مى‌باشد و نيز، ضوابط سلوكيه كه آدمى را به حيات مى‌رساند، از او پرسيده، وى پنج وصيت به او كرده است:
1. هيچ‌كس را به قتل نرسان؛
2. از كسى چيزى نگیر، مگر آنكه خودش آن را عطا كند؛
3. هرگز به كسى دروغ نگو؛
4. هيچ‌گاه مسكرى ننوش؛
5. به دنبال پليدى و ناپاکى، نباش.
در قسمت دوم، از ديدگاه فلاسفه يونانى، از جمله سقراط، افلاطون و ارسطوطاليس، به منظر اخلاق، نگريسته شده است. به اعتقاد نویسنده، سقراط، مكان رفيعى را برای معرفت و اخلاق در فلسفه خويش قائل شده و عبارت مشهور «علم، فضيلت و جهل، رذيله است»، مربوط به وى مى‌باشد. افلاطون نيز قائل به حيات سابق نفس در عالم خدايان - كه خود نام «عالم مُثُل» را بر آن نهاده است - بوده و نویسنده اقدام به تشريح و توضيح عقايد وى در این چهارچوب كرده است.
ارسطو، استاد اسكندر و مؤسس فلسفه مشائيه مى‌باشد. وى قائل است كه انسان مدنى الطبع بوده و این فطرت، مشوق انسان برای زندگى و شركت در اجتماع است و این شوق، وى را به‌سوى سعى در تكامل و تأمين احتياجات و لوازم تأمين سعادت فردى و اجتماعى، سوق مى‌دهد.
در فصل سوم، اساس و پايه‌هاى اخلاق در دين اسلام، محور مباحث مى‌باشد. این فصل، در سه قسمت زير، تنظيم شده است:
در قسمت اول، افضليت اخلاق اسلامى، نسبت به اخلاقى كه در ساير مكاتب و مذاهب وجود دارد مطرح شده است. انسان از ديدگاه دين اسلام، خليفه خدا بر روى زمين بوده و لذا مكلف به وظايفى است و از جمله رسالت‌هایى كه بر دوش دارد، امر به معروف و نهى از منكر است و نویسنده معتقد است این خود بهترين عامل اشاعه و گسترش اخلاق در جامعه مى‌باشد.
در قسمت دوم، نظريات مطرح‌شده در اخلاق اسلامى، مورد بحث قرار گرفته است. به اعتقاد نویسنده، اخلاق اسلامى، مبتنى بر ايثار، تزكيه و تهذيب نفس به‌وسيله فضائل و سلوك در مسير الهى مى‌باشد.
در قسمت سوم، ارزش‌هاى اخلاقى در اسلام، تبيين و تشريح شده است. این ارزش‌ها به نظر نویسنده عبارتند از:
1. برادرى؛
2. برابرى اجتماعى؛
3. عدل؛
4. وفا به عهد؛
5. صبر؛
6. كرم و بخشش؛
7. صدق و راست‌گويى.
در آخرين فصل، نمونه‌هایى از مباحث متفكران اسلامى از جمله مسكويه و ابن حزم، پيرامون تفكر اخلاقى مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.
بنا بر نظريه مسكويه، علم اخلاق، از مهم‌ترين مباحثى است كه نيازمند اهتمام و عنايت ويژه مى‌باشد، زيرا به اعتقاد وى، اخلاق پايه سلوك انسان و روشنى‌بخش طريق ايصال به رشد و هدايت بوده و تجاوز انسان از معيارهاى خلق سليم و روش‌هاى اخلاقى، باعث گمراهى و ضلالت آدمى است.
از ديدگاه ابن حزم نيز اخلاقى كه منجر به فضيلت انسانى مى‌گردد، معيار سلامت آدمى بوده و مسير سلوك انسان به‌سوى خوشبختى است و متصف بودن يا نبودن بدان، منجر به سعادت يا شقاوت دنيوى و اخروى آدمى مى‌گردد.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب و نيز فهرست مصادر و مآخذ مورد استفاده نویسنده، در انتهاى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع اختصاص يافته است.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.