الألغاز النحوية و هو الكتاب المسمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر]] (نويسنده) | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر]] (نويسنده) | ||
[[سعد، طه عبد الروف | [[سعد، طه عبد الروف]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الألغاز النحوية'''، یا همان کتاب | '''الألغاز النحوية'''، یا همان کتاب «الطراز في الألغاز»، نوشته [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلال‌الدین سیوطی]] (911-849ق) است که با تحقیق [[سعد، طه عبد الروف|طه عبدالرئوف سعد]] چاپ شده است. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در این کتاب لغزهای نحوی را دو بخش می‌کند: بخشی که تفسیر معنا از آن خواسته می‌شود و بخشی که تفسیر اعراب از آن مراد است<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص9</ref>. | ||
او لغز‌ها و اُحجیه‌ها – احاجی یا چیستان‌هایی - را از ادیبان بزرگ عرب همچون حریری، [[ابن هشام، عبدالله بن یوسف|ابن هشام]]، [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]]، [[سخاوی، علی بن محمد|سخاوی]]، [[ابوالعلاء معری]]، [[ابن شجری، هبةالله بن علی|ابن شجری]] و دیگران گردآوری کرده و به شرح آنها پرداخته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص87</ref>. | |||
==پانویس == | محقق، در مقدمه خویش از امتیاز این کتاب، موضوع و نویسنده آن سخن گفته است. وی دانش لغز را چنین تعریف می‌کند: آن دانشی است که به کمک آن، دلالت بسیار پنهان الفاظ بر مراد شناخته می‌شود؛ به‌گونه‌ای که ذهن‌های سلیم این دلالت را ناپسند نمی‌دانند، بلکه نیکو می‌شمارند و از آن لغز، گشودگی در آنها حاصل می‌شود، به شرط اینکه مراد از الفاظ، ذوات موجود در خارج باشد. با این توضیح لغز از معما جدا می‌گردد؛ چراکه، در لغز، مدلول پنهانی، الفاظ و حروف بدون مقصود بودن دلالت آنها بر معانی دیگر نیست، بلکه ذات‌هایی است موجود؛ اما در معما مدلول نهانی، الفاظ و حروفی است که دال بر معانی مقصودند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص3-7</ref>. | ||
لغز، یا در نثر است و یا در نظم و به‌طور کلی به دو دسته تقسیم می‌گردد: الغاز معنوی یا وصفی، که با ذکر صفات ذات، به موصوف اشاره می‌شود؛ الغاز لفظی، که با آوردن واژگانی که متضمن نام موصوف یا برخی از حروف آن است، به موصوف اشاره شود. این کار ممکن است با تصحیف، قلب، حذف یا تبدیل صورت پذیرد<ref>ر.ک: فرزانه، بابک</ref>. | |||
==پانویس== | |||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# | # مقدمه‌های محقق و نویسنده و متن کتاب. | ||
# [https://www.cgie.org.ir/fa/article/225637 فرزانه، بابک، «الغاز و احاجی»، مرکز دائرةالمعارف اسلامی] | |||
# | |||
https://www.cgie.org.ir/fa/article/225637 | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | [[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده آبان 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] | |||
[[رده:فاقد تصویر روی جلد1]] | [[رده:فاقد تصویر روی جلد1]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۳
| الألغاز النحوية و هو الكتاب المسمی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) سعد، طه عبد الروف (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | الطراز في الألغاز |
| ناشر | المکتبة الأزهرية للتراث |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 2003م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 977-315-063-1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الألغاز النحوية، یا همان کتاب «الطراز في الألغاز»، نوشته جلال‌الدین سیوطی (911-849ق) است که با تحقیق طه عبدالرئوف سعد چاپ شده است. سیوطی در این کتاب لغزهای نحوی را دو بخش می‌کند: بخشی که تفسیر معنا از آن خواسته می‌شود و بخشی که تفسیر اعراب از آن مراد است[۱].
او لغز‌ها و اُحجیه‌ها – احاجی یا چیستان‌هایی - را از ادیبان بزرگ عرب همچون حریری، ابن هشام، زمخشری، سخاوی، ابوالعلاء معری، ابن شجری و دیگران گردآوری کرده و به شرح آنها پرداخته است[۲].
محقق، در مقدمه خویش از امتیاز این کتاب، موضوع و نویسنده آن سخن گفته است. وی دانش لغز را چنین تعریف می‌کند: آن دانشی است که به کمک آن، دلالت بسیار پنهان الفاظ بر مراد شناخته می‌شود؛ به‌گونه‌ای که ذهن‌های سلیم این دلالت را ناپسند نمی‌دانند، بلکه نیکو می‌شمارند و از آن لغز، گشودگی در آنها حاصل می‌شود، به شرط اینکه مراد از الفاظ، ذوات موجود در خارج باشد. با این توضیح لغز از معما جدا می‌گردد؛ چراکه، در لغز، مدلول پنهانی، الفاظ و حروف بدون مقصود بودن دلالت آنها بر معانی دیگر نیست، بلکه ذات‌هایی است موجود؛ اما در معما مدلول نهانی، الفاظ و حروفی است که دال بر معانی مقصودند[۳].
لغز، یا در نثر است و یا در نظم و به‌طور کلی به دو دسته تقسیم می‌گردد: الغاز معنوی یا وصفی، که با ذکر صفات ذات، به موصوف اشاره می‌شود؛ الغاز لفظی، که با آوردن واژگانی که متضمن نام موصوف یا برخی از حروف آن است، به موصوف اشاره شود. این کار ممکن است با تصحیف، قلب، حذف یا تبدیل صورت پذیرد[۴].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه‌های محقق و نویسنده و متن کتاب.
- فرزانه، بابک، «الغاز و احاجی»، مرکز دائرةالمعارف اسلامی