آق‌سرایی، جمال‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - '= ' به '=')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
     
    (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۳۱: خط ۳۱:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    '''جمال‌الدين محمّد آق‌سرايى''' (وفات:791ق)، پزشک، عارف و ادیب، مفسر، محقّق ایرانی قرن هشتم هجرى است. از نوادگان [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخرالدین رازی]] و معاصر با [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد‌ ‎شريف جرجانى]]
    '''جمال‌الدين محمّد آق‌سرايى''' (وفات:791ق)، پزشک، عارف و ادیب، مفسر، محقّق ایرانی قرن هشتم هجرى است. از نوادگان [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخرالدین رازی]] و معاصر با [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد‌ ‎شريف جرجانى]]
     
    ==خاندان ==
    == خاندان ==
    جمال‌الدین محمد بن محمد بن محمد بن فخرالدین رازی از نوادگان امام [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخرالدین رازی]] است.
    جمال‌الدین محمد بن محمد بن محمد بن فخرالدین رازی از نوادگان امام [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخرالدین رازی]] است.
    عنوان آق سرایی به خاطر مهاجرت او به آق‌سرای ترکیه به وی داده شده است. او از خانواده‌ای ایرانی نژاد بود و مذهب شافعی داشت.
    عنوان آق سرایی به خاطر مهاجرت او به آق‌سرای ترکیه به وی داده شده است. او از خانواده‌ای ایرانی نژاد بود و مذهب شافعی داشت.


    == فعالیت ==
    ==فعالیت ==
    وى در شهر آقسراى قونيه در مدرسه معروف به سلسله يا مسلسله مدرّس بود. او معاصر با [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد‌ ‎شريف جرجانى]] مى‌باشد. شاگردان او سه طبقه بوده‌اند كه یکى در حين رفتن به مدرسه و ديگرى در داخل مدرسه و سومى در خارج آن، كلمات استاد را استماع مى‌نمودند و از روى تقليد حكماى يونان، یکى را مشائيّون نام داده و ديگرى را هم رواقيّون مى‌ناميدند.
    وى در شهر آقسراى قونيه در مدرسه معروف به سلسله يا مسلسله مدرّس بود. او معاصر با [[جرجانی، علی بن محمد|مير سيد‌ ‎شريف جرجانى]] مى‌باشد. شاگردان او سه طبقه بوده‌اند كه یکى در حين رفتن به مدرسه و ديگرى در داخل مدرسه و سومى در خارج آن، كلمات استاد را استماع مى‌نمودند و از روى تقليد حكماى يونان، یکى را مشائيّون نام داده و ديگرى را هم رواقيّون مى‌ناميدند.


    == وفات ==
    ==وفات ==
     
    درگذشت او در حدود سال 791ق دانسته‌اند.
    درگذشت او در حدود سال 791ق دانسته‌اند.


    == آثار ==
    ==آثار ==
     
    از آثارش مى‌توان به این کتاب‌ها اشاره نمود.
    از آثارش مى‌توان به این کتاب‌ها اشاره نمود.
    # حاشيه كشاف، در تفسير؛
    # حاشيه كشاف، در تفسير؛
    # ايضاح الايضاح يا شرح الايضاح، در معانى و بيان؛
    # ايضاح الايضاح يا شرح الايضاح، در معانى و بيان؛
    # حل الموجز يا شرح موجز القانون ابن‌نفيس؛
    # حل الموجز يا شرح موجز القانون ابن‌ نفيس؛
    # شرح اللباب، در نحو، به نام كشف الاعراب كه در 740ق در شيراز از تأليف آن فراغت يافت؛
    # شرح اللباب، در نحو، به نام كشف الاعراب كه در 740ق در شيراز از تأليف آن فراغت يافت؛
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[شرح اقسرائي]]




    [[شرح اقسرائي]]  
    [[المساهمه الاسلاميه فی الطب]]


    [[المساهمه الاسلاميه فی الطب]]


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:بهمن (1400)]]
    [[رده:بهمن (1400)]]
    [[رده:پزشکان]]
    [[رده:پزشکان]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۱

    اقسرایی، جمال‌الدین
    نام اقسرایی، جمال‌الدین
    نام‌های دیگر
    نام پدر محمد
    متولد قرن هشتم
    محل تولد
    رحلت 791ق
    اساتید
    برخی آثار شرح اقسرائي

    المساهمه الاسلاميه فی الطب

    کد مؤلف AUTHORCODE03050AUTHORCODE

    جمال‌الدين محمّد آق‌سرايى (وفات:791ق)، پزشک، عارف و ادیب، مفسر، محقّق ایرانی قرن هشتم هجرى است. از نوادگان فخرالدین رازی و معاصر با مير سيد‌ ‎شريف جرجانى

    خاندان

    جمال‌الدین محمد بن محمد بن محمد بن فخرالدین رازی از نوادگان امام فخرالدین رازی است. عنوان آق سرایی به خاطر مهاجرت او به آق‌سرای ترکیه به وی داده شده است. او از خانواده‌ای ایرانی نژاد بود و مذهب شافعی داشت.

    فعالیت

    وى در شهر آقسراى قونيه در مدرسه معروف به سلسله يا مسلسله مدرّس بود. او معاصر با مير سيد‌ ‎شريف جرجانى مى‌باشد. شاگردان او سه طبقه بوده‌اند كه یکى در حين رفتن به مدرسه و ديگرى در داخل مدرسه و سومى در خارج آن، كلمات استاد را استماع مى‌نمودند و از روى تقليد حكماى يونان، یکى را مشائيّون نام داده و ديگرى را هم رواقيّون مى‌ناميدند.

    وفات

    درگذشت او در حدود سال 791ق دانسته‌اند.

    آثار

    از آثارش مى‌توان به این کتاب‌ها اشاره نمود.

    1. حاشيه كشاف، در تفسير؛
    2. ايضاح الايضاح يا شرح الايضاح، در معانى و بيان؛
    3. حل الموجز يا شرح موجز القانون ابن‌ نفيس؛
    4. شرح اللباب، در نحو، به نام كشف الاعراب كه در 740ق در شيراز از تأليف آن فراغت يافت؛

    وابسته‌ها