آرین‌پور، یحیی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |تقى رفعت | | data-type="authorTeachers" |تقى رفعت | ||
ابوالقاسم فيوضات | ابوالقاسم فيوضات | ||
سيد [[کسروی، احمد|احمد كسروى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''يحيى آرين‌پور''' (1364-1286ش)، نویسنده، پژوهشگر تاریخ ادبیات ایران، شاعر و متخلص به دانش، | '''يحيى آرين‌پور''' (1364-1286ش)، نویسنده، پژوهشگر تاریخ ادبیات ایران، شاعر و متخلص به دانش، | ||
==ولادت == | |||
== ولادت == | |||
او در سال 1284 شمسی در تبريز متولد شد. نياى پدريش عباس میرزا بود و از طرف مادر، سلسله نسبش به [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] مى‌رسد. | او در سال 1284 شمسی در تبريز متولد شد. نياى پدريش عباس میرزا بود و از طرف مادر، سلسله نسبش به [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] مى‌رسد. | ||
آرين‌پور در شرح حال خود در «کتاب امروز» مى‌گوید: روز و ماه و حتى سال تولدم را به درستى نمى‌دانم، آنچه از اين بابت در شناسنامه‌ام آمده، راه به جايى نمى‌برد زيرا مستند به بياض و يادداشت پشت جلد کتابى نيست. | آرين‌پور در شرح حال خود در «کتاب امروز» مى‌گوید: روز و ماه و حتى سال تولدم را به درستى نمى‌دانم، آنچه از اين بابت در شناسنامه‌ام آمده، راه به جايى نمى‌برد زيرا مستند به بياض و يادداشت پشت جلد کتابى نيست. | ||
== تحصیلات == | ==تحصیلات == | ||
وى در مدرسه‌اى در تبريز كه اسماعيل امیر حيزى، مديريت و تعليمات آن را بر عهده داشت، تحصيل كرد. از هم‌درسان وى، دكتر رعدى آذرخشى، دكتر على‌اصغر حريرى، محمدحسین شهريار و ديگران بودند. از معلمانش مى‌توان از ابوالقاسم فيوضات، تقى رفعت و | وى در مدرسه‌اى در تبريز كه اسماعيل امیر حيزى، مديريت و تعليمات آن را بر عهده داشت، تحصيل كرد. از هم‌درسان وى، دكتر رعدى آذرخشى، دكتر على‌اصغر حريرى، محمدحسین شهريار و ديگران بودند. از معلمانش مى‌توان از ابوالقاسم فيوضات، تقى رفعت و سيد [[کسروی، احمد|احمد كسروى]] نام برد. تقى رفعت نخستين شخصى بود كه وى را با ادبيات نو آشنا ساخت. | ||
تحصيلات خود را از مكتب‌خانه و سپس در دبستان تمدن تبريز آغاز نمود. علوم متوسطه را در دبيرستان محمديه همان شهر ادامه داد. از همان زمان قصيده‌گویى و غزل‌گویى را با تخلص «دانش» آغاز كرد. بعدها برخى از قطعه‌ها و ترجمه‌هاى شعرى او در مجله‌هاى «سخن» و «يغما» به شكل پراكنده به چاپ رسيد. در اواسط سال 1298 كه در كلاس ششم دبيرستان تحصيل مى‌كرد، شش شماره از مجله‌ى «ادب» را انتشار داد، شش شماره‌ى ديگر آن مجله تحت نظر اسماعيل امیر خيزى منتشر شد. | تحصيلات خود را از مكتب‌خانه و سپس در دبستان تمدن تبريز آغاز نمود. علوم متوسطه را در دبيرستان محمديه همان شهر ادامه داد. از همان زمان قصيده‌گویى و غزل‌گویى را با تخلص «دانش» آغاز كرد. بعدها برخى از قطعه‌ها و ترجمه‌هاى شعرى او در مجله‌هاى «سخن» و «يغما» به شكل پراكنده به چاپ رسيد. در اواسط سال 1298 كه در كلاس ششم دبيرستان تحصيل مى‌كرد، شش شماره از مجله‌ى «ادب» را انتشار داد، شش شماره‌ى ديگر آن مجله تحت نظر اسماعيل امیر خيزى منتشر شد. | ||
در اواسط سال 1299 وارد خدمت وزارت دارایى در تبريز شد و تا مرداد 1332، يعنى مدت سى و سه سال پياپى را در آن وزارتخانه مشاغلى داشت. | در اواسط سال 1299 وارد خدمت وزارت دارایى در تبريز شد و تا مرداد 1332، يعنى مدت سى و سه سال پياپى را در آن وزارتخانه مشاغلى داشت. | ||
زبان روسى را در آموزشگاهى در تبريز فراگرفت و با زبان‌هاى انگليسى و فرانسوى نيز آشنا بود. پس از بازنشستگى به عنوان مترجم در راه‌آهن دولتى ايران مشغول به كار شد و همزمان به تحقيقات علمى خود ادامه داد. | زبان روسى را در آموزشگاهى در تبريز فراگرفت و با زبان‌هاى انگليسى و فرانسوى نيز آشنا بود. پس از بازنشستگى به عنوان مترجم در راه‌آهن دولتى ايران مشغول به كار شد و همزمان به تحقيقات علمى خود ادامه داد. | ||
در سال 1346، کتاب ناصر خسرو و اسماعيليان تأليف ايران‌شناس روس (برتلس) را ترجمه كرد. کتاب ديگر او خاطرات سيمونيچ، وزير مختار روس بود. اثر ديگر او از صبا تا نيما نام دارد (1350) كه تاريخ يك قرن و نيم (سده‌ى سيزدهم و نيمه‌ى اول سده‌ى چهاردهم هجرى) ادب ايران است. | در سال 1346، کتاب ناصر خسرو و اسماعيليان تأليف ايران‌شناس روس (برتلس) را ترجمه كرد. کتاب ديگر او خاطرات سيمونيچ، وزير مختار روس بود. اثر ديگر او از صبا تا نيما نام دارد (1350) كه تاريخ يك قرن و نيم (سده‌ى سيزدهم و نيمه‌ى اول سده‌ى چهاردهم هجرى) ادب ايران است. | ||
==وفات == | |||
== وفات == | |||
وى سرانجام پس از يك سال بيمارى جانكاه در ۴ آبان ۱۳۶۴ش جان سپرد و در بهشت زهرا مدفون گرديد. | وى سرانجام پس از يك سال بيمارى جانكاه در ۴ آبان ۱۳۶۴ش جان سپرد و در بهشت زهرا مدفون گرديد. | ||
| خط ۵۹: | خط ۴۹: | ||
# [[:noormags:77896|آرین پور، یحیی؛ زندگی نامه یحیی آرین پور، مجله جهان کتاب، نيمه دوم مهر 1374 - شماره 1 (1 صفحه - از 14 تا 14)]]. | # [[:noormags:77896|آرین پور، یحیی؛ زندگی نامه یحیی آرین پور، مجله جهان کتاب، نيمه دوم مهر 1374 - شماره 1 (1 صفحه - از 14 تا 14)]]. | ||
#گلزار مشاهير. | #گلزار مشاهير. | ||
{{نویسندگان}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ادبیات فارسی بر مبنای تألیف استوری]] | |||
[[ | [[از صبا تا نیما (تاریخ 150 سال ادب فارسی)]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مترجمان]] | |||
[[رده: | [[رده:نویسندگان]] | ||
[[رده:شاعران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۰
| نام | آرین‌پور، یحیی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1286 ش |
| محل تولد | تبریز |
| رحلت | 1364 ش یا 1405 ق |
| اساتید | تقى رفعت
ابوالقاسم فيوضات سيد احمد كسروى |
| برخی آثار | ادبیات فارسی بر مبنای تألیف استوری |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04927AUTHORCODE |
يحيى آرين‌پور (1364-1286ش)، نویسنده، پژوهشگر تاریخ ادبیات ایران، شاعر و متخلص به دانش،
ولادت
او در سال 1284 شمسی در تبريز متولد شد. نياى پدريش عباس میرزا بود و از طرف مادر، سلسله نسبش به خواجه نصيرالدين طوسى مى‌رسد. آرين‌پور در شرح حال خود در «کتاب امروز» مى‌گوید: روز و ماه و حتى سال تولدم را به درستى نمى‌دانم، آنچه از اين بابت در شناسنامه‌ام آمده، راه به جايى نمى‌برد زيرا مستند به بياض و يادداشت پشت جلد کتابى نيست.
تحصیلات
وى در مدرسه‌اى در تبريز كه اسماعيل امیر حيزى، مديريت و تعليمات آن را بر عهده داشت، تحصيل كرد. از هم‌درسان وى، دكتر رعدى آذرخشى، دكتر على‌اصغر حريرى، محمدحسین شهريار و ديگران بودند. از معلمانش مى‌توان از ابوالقاسم فيوضات، تقى رفعت و سيد احمد كسروى نام برد. تقى رفعت نخستين شخصى بود كه وى را با ادبيات نو آشنا ساخت. تحصيلات خود را از مكتب‌خانه و سپس در دبستان تمدن تبريز آغاز نمود. علوم متوسطه را در دبيرستان محمديه همان شهر ادامه داد. از همان زمان قصيده‌گویى و غزل‌گویى را با تخلص «دانش» آغاز كرد. بعدها برخى از قطعه‌ها و ترجمه‌هاى شعرى او در مجله‌هاى «سخن» و «يغما» به شكل پراكنده به چاپ رسيد. در اواسط سال 1298 كه در كلاس ششم دبيرستان تحصيل مى‌كرد، شش شماره از مجله‌ى «ادب» را انتشار داد، شش شماره‌ى ديگر آن مجله تحت نظر اسماعيل امیر خيزى منتشر شد. در اواسط سال 1299 وارد خدمت وزارت دارایى در تبريز شد و تا مرداد 1332، يعنى مدت سى و سه سال پياپى را در آن وزارتخانه مشاغلى داشت. زبان روسى را در آموزشگاهى در تبريز فراگرفت و با زبان‌هاى انگليسى و فرانسوى نيز آشنا بود. پس از بازنشستگى به عنوان مترجم در راه‌آهن دولتى ايران مشغول به كار شد و همزمان به تحقيقات علمى خود ادامه داد. در سال 1346، کتاب ناصر خسرو و اسماعيليان تأليف ايران‌شناس روس (برتلس) را ترجمه كرد. کتاب ديگر او خاطرات سيمونيچ، وزير مختار روس بود. اثر ديگر او از صبا تا نيما نام دارد (1350) كه تاريخ يك قرن و نيم (سده‌ى سيزدهم و نيمه‌ى اول سده‌ى چهاردهم هجرى) ادب ايران است.
وفات
وى سرانجام پس از يك سال بيمارى جانكاه در ۴ آبان ۱۳۶۴ش جان سپرد و در بهشت زهرا مدفون گرديد.
منابع مقاله
- آرین پور، یحیی؛ زندگی نامه یحیی آرین پور، مجله جهان کتاب، نيمه دوم مهر 1374 - شماره 1 (1 صفحه - از 14 تا 14).
- گلزار مشاهير.