۸۲٬۴۴۴
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '↵↵' به ' ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۳: | خط ۳: | ||
| عنوان =آثار إبن المقفع | | عنوان =آثار إبن المقفع | ||
| عنوانهای دیگر =کلیله و دمنه، الادب الکبیر، الادب الصغیر، الدره الیتیمه، رسالته فی الصحابه، الاثار الاخری | | عنوانهای دیگر =کلیله و دمنه، الادب الکبیر، الادب الصغیر، الدره الیتیمه، رسالته فی الصحابه، الاثار الاخری | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه]] (نویسنده) | [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
ادبیات عربی - قرن 2ق. | ادبیات عربی - قرن 2ق. | ||
نثر عربی - قرن 2 ق. | نثر عربی - قرن 2 ق. | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
دار مکتبة الحیاة | دار مکتبة الحیاة | ||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | | مکان نشر =بیروت - لبنان | ||
| سال نشر = | | سال نشر = | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14345AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14345AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
}} | }} | ||
'''آثار ابن المقفع'''، اثر [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|أبومحمد عبدالله روزبه بن دادویه]]، مشهور به [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]]، متوفى 142ق، مجموعه آثارى وى در موضوع ترجمه حكايات تاريخى و پندآمیز و دست نوشتههایش، به زبان عربى مىباشد. | '''آثار ابن المقفع'''، اثر [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|أبومحمد عبدالله روزبه بن دادویه]]، مشهور به [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]]، متوفى 142ق، مجموعه آثارى وى در موضوع ترجمه حكايات تاريخى و پندآمیز و دست نوشتههایش، به زبان عربى مىباشد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
در این كتاب، آثار ابن المقفع با عناوین [[كليلة و دمنة]]، الادب الكبير، الادب الصغير، الدرّة اليتيمة، رسالة في الصحابة و ساير آثار و حكمتهاى منسوب به وى، جمعآورى شده است. | در این كتاب، آثار ابن المقفع با عناوین [[كليلة و دمنة]]، الادب الكبير، الادب الصغير، الدرّة اليتيمة، رسالة في الصحابة و ساير آثار و حكمتهاى منسوب به وى، جمعآورى شده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه كتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگیرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نویسنده به نامهاى [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|عبدالله بنالمقفع]] و عبدالحمید كاتب، پايزار این نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] با شعرا و اديبان، آثار و شهرت او در نامهنویسى، بيان اقوال علت مرگ وى، مقايسه بين [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و خلاصهاى از مطالب كتاب آمده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/5 مقدمه، ص5]</ref> | در مقدمه كتاب، به جايگاه نثر فنى نزد عرب و پيدايش آن بعد از پاگیرى نظام اجتماعى اسلام و نبود چنين نثرى در زمان جاهليّت اشاره شده است. در ادامه، بيان شده كه در قرن دوم هجرى، دو نویسنده به نامهاى [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|عبدالله بنالمقفع]] و عبدالحمید كاتب، پايزار این نثر فنى و ادبى بودند؛ سپس شرح حال زندگى، مراحل تحصيل و همنشينى [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] با شعرا و اديبان، آثار و شهرت او در نامهنویسى، بيان اقوال علت مرگ وى، مقايسه بين [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و خلاصهاى از مطالب كتاب آمده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/5 مقدمه، ص5]</ref> | ||
خط ۳۶: | خط ۳۸: | ||
آخرين رساله كتاب، مشتمل بر حكمتهایى است كه به [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] نسبت داده شده است. این رساله در دارالكتاب مصر نگهدارى مىشود و كاتب آن على بن احمد حلبى به سال 844ق مىباشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/381 حكم ابن المقفع، ص381]</ref> | آخرين رساله كتاب، مشتمل بر حكمتهایى است كه به [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] نسبت داده شده است. این رساله در دارالكتاب مصر نگهدارى مىشود و كاتب آن على بن احمد حلبى به سال 844ق مىباشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18198/1/381 حكم ابن المقفع، ص381]</ref> | ||
از آنجايى كه [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] ایرانى الاصل و زرتشتىِ طرفدار مسلك مانى بوده و اسلام را در ظاهر اختيار كرده بود، لذا انگیزه او در ترجمه آثار فارسی به عربى، جلوگیرى از انقراض يادگارهاى ایران باستان است. بنابراین آنچه توانست از كتابهاى ایران قديم را كه متضمن این فضائل بود، از طريق نقل و ترجمه از زبان و خط پهلوى به عربى، از انقراض نجات داد. هدف او از این كار آن بود كه هم مسلمین غير عرب را با شوكت ایران قديم آشنا كند، هم ایرانیان مسلمان را به ياد آداب اجداد خود بيندازد و شواهدى به دست ايشان دهد، تا كُمیت هموطنانش، در مقابل عرب كه به نسب خود و اخبار شجعان و فرسان خویش مىباليدند، لنگ نماند. | از آنجايى كه [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن المقفع]] ایرانى الاصل و زرتشتىِ طرفدار مسلك مانى بوده و اسلام را در ظاهر اختيار كرده بود، لذا انگیزه او در ترجمه آثار فارسی به عربى، جلوگیرى از انقراض يادگارهاى ایران باستان است. بنابراین آنچه توانست از كتابهاى ایران قديم را كه متضمن این فضائل بود، از طريق نقل و ترجمه از زبان و خط پهلوى به عربى، از انقراض نجات داد. هدف او از این كار آن بود كه هم مسلمین غير عرب را با شوكت ایران قديم آشنا كند، هم ایرانیان مسلمان را به ياد آداب اجداد خود بيندازد و شواهدى به دست ايشان دهد، تا كُمیت هموطنانش، در مقابل عرب كه به نسب خود و اخبار شجعان و فرسان خویش مىباليدند، لنگ نماند. | ||
==وضعيت كتاب== | ==وضعيت كتاب== | ||
اين كتاب توسط منشورات دارالمكتبة الحياة بيروت چاپ گرديده و فاقد ترجمه، شرح، تحقيق و تصحيح مىباشد. فهرست كتاب در پایان آن آمده و پاورقىها مشتمل بر توضيح واژگان است. | اين كتاب توسط منشورات دارالمكتبة الحياة بيروت چاپ گرديده و فاقد ترجمه، شرح، تحقيق و تصحيح مىباشد. فهرست كتاب در پایان آن آمده و پاورقىها مشتمل بر توضيح واژگان است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
حجت رسولى، زمستان 1377 و بهار 1378، «منشا فصاحت و بلاغت عبدالله بنالمقفع»، پژوهشگاه علوم انسانى و مطالعات فرهنگى (پرتابل جامع علوم انسانى)، دانشكده ادبيات و علوم انسانى دانشگاه تهران، شماره 148و 149، ص16. | حجت رسولى، زمستان 1377 و بهار 1378، «منشا فصاحت و بلاغت عبدالله بنالمقفع»، پژوهشگاه علوم انسانى و مطالعات فرهنگى (پرتابل جامع علوم انسانى)، دانشكده ادبيات و علوم انسانى دانشگاه تهران، شماره 148و 149، ص16. | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} |