تمنای کابلی، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

تمنای کابلی، محمدعلی(د 1160ق/1747م)، شاعر پارسی ـ ‌گوی ایرانی‌تبار.  

اصلش از کرمان بود، اما در کابل متولد شد. او با علی مردان خان، ولایت‌دار قندهار، در زمان پادشاهی شاه صفی‌الدین صفوی(سل‍ 1038-1052ق) نسبت داشت و در کابل سال‌ها شاگرد عبداللطیف تنها(د 1116ق) بود. وی از سوی فرخ سیر(حک‍ 1124- 1131ق) مأمور به نثر در آوردن شاهنامه شد، اما کار خود را به پایان نرساند و همراه با عبداللطیف به هند کوچ کرد. در مرشدآباد به خدمت علی وردی‌خان مهابت جنگ، فرماندار بنگال، رسید و در زمرۀ ندیمان وی درآمد، تا اینکه از جانب او به خطاب «خانی» نایل شد و مرتبه‌ای بلند یافت. تمنا سرانجام در عهد محمدشاه(سل‍ 1131-1161ق) در بنگال درگذشت. به نوشتۀ خوشگو وی «شاعر کهنه» بود و دعوی زبان‌دانی داشت، اما اکثر مردم تهمت انتحال بر او می‌زدند.  

آثار: دیوان اشعار، که ابراهیم خلیل خان، آن را مختصر می‌داند. همچنین یک مثنوی و اثری تاریخی در شرح احوال فرخ سیر پادشاه که از آنها جز ابیاتی پراکنده در تذکره‌ها نشانی باقی نمانده است<ref>طاهره اسماعیل‌زاده، ج 16، ص156</ref>