تمنای کابلی، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '¬' به '') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
}} | }} | ||
'''محمدعلی تمنای کابلی'''(د 1160ق/1747م)، شاعر پارسی ـ گوی ایرانی‌تبار. | |||
تمنای | |||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
اصلش از کرمان بود، اما در کابل متولد شد. او با علی مردان خان، ولایت‌دار قندهار، در زمان پادشاهی شاه صفی‌الدین صفوی(سل 1038-1052ق) نسبت داشت و در کابل سال‌ها شاگرد عبداللطیف تنها(د 1116ق) بود. وی از سوی فرخ سیر(حک 1124- 1131ق) مأمور به نثر در آوردن شاهنامه شد، اما کار خود را به پایان نرساند و همراه با عبداللطیف به هند کوچ کرد. در مرشدآباد به خدمت علی وردی‌خان مهابت جنگ، فرماندار بنگال، رسید و در زمرۀ ندیمان وی درآمد، تا اینکه از جانب او به خطاب «خانی» نایل شد و مرتبه‌ای بلند یافت. تمنا سرانجام در عهد محمدشاه(سل 1131-1161ق) در بنگال درگذشت. به نوشتۀ خوشگو وی «شاعر کهنه» بود و دعوی زبان‌دانی داشت، اما اکثر مردم تهمت انتحال بر او می‌زدند. | اصلش از کرمان بود، اما در کابل متولد شد. او با علی مردان خان، ولایت‌دار قندهار، در زمان پادشاهی شاه صفی‌الدین صفوی(سل 1038-1052ق) نسبت داشت و در کابل سال‌ها شاگرد عبداللطیف تنها(د 1116ق) بود. وی از سوی فرخ سیر(حک 1124- 1131ق) مأمور به نثر در آوردن [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] شد، اما کار خود را به پایان نرساند و همراه با عبداللطیف به هند کوچ کرد. در مرشدآباد به خدمت علی وردی‌خان مهابت جنگ، فرماندار بنگال، رسید و در زمرۀ ندیمان وی درآمد، تا اینکه از جانب او به خطاب «خانی» نایل شد و مرتبه‌ای بلند یافت. تمنا سرانجام در عهد محمدشاه(سل 1131-1161ق) در بنگال درگذشت. به نوشتۀ خوشگو وی «شاعر کهنه» بود و دعوی زبان‌دانی داشت، اما اکثر مردم تهمت انتحال بر او می‌زدند. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
دیوان اشعار، که ابراهیم خلیل خان، آن را مختصر می‌داند. همچنین یک مثنوی و اثری تاریخی در شرح احوال فرخ سیر پادشاه که از آنها جز ابیاتی پراکنده در تذکره‌ها نشانی باقی نمانده است<ref>طاهره اسماعیل‌زاده، ج 16، ص156</ref> | |||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
اسماعیل‌زاده، طاهره، | اسماعیل‌زاده، طاهره، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378 | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۶: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات جدید(بهمن) باقی زاده]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | |||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۰
| تمنای کابلی، محمدعلی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمدعلی تمنای کابلی |
| تخلص | تمنا |
| نسب | کابلی |
| محل تولد | کابل، افغانستان |
| محل زندگی | کابل |
| رحلت | 1160ق/1747م |
| مدفن | بنگال |
| خویشاوندان | علی مردان خان |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | عبداللطیف تنها |
| برخی آثار | دیوان اشعار، مثنوی، شرح احوال فرخ سیر پادشاهان |
محمدعلی تمنای کابلی(د 1160ق/1747م)، شاعر پارسی ـ گوی ایرانی‌تبار.
زندگی‌نامه
اصلش از کرمان بود، اما در کابل متولد شد. او با علی مردان خان، ولایت‌دار قندهار، در زمان پادشاهی شاه صفی‌الدین صفوی(سل 1038-1052ق) نسبت داشت و در کابل سال‌ها شاگرد عبداللطیف تنها(د 1116ق) بود. وی از سوی فرخ سیر(حک 1124- 1131ق) مأمور به نثر در آوردن شاهنامه شد، اما کار خود را به پایان نرساند و همراه با عبداللطیف به هند کوچ کرد. در مرشدآباد به خدمت علی وردی‌خان مهابت جنگ، فرماندار بنگال، رسید و در زمرۀ ندیمان وی درآمد، تا اینکه از جانب او به خطاب «خانی» نایل شد و مرتبه‌ای بلند یافت. تمنا سرانجام در عهد محمدشاه(سل 1131-1161ق) در بنگال درگذشت. به نوشتۀ خوشگو وی «شاعر کهنه» بود و دعوی زبان‌دانی داشت، اما اکثر مردم تهمت انتحال بر او می‌زدند.
آثار
دیوان اشعار، که ابراهیم خلیل خان، آن را مختصر می‌داند. همچنین یک مثنوی و اثری تاریخی در شرح احوال فرخ سیر پادشاه که از آنها جز ابیاتی پراکنده در تذکره‌ها نشانی باقی نمانده است[۱]
پانویس
- ↑ طاهره اسماعیل‌زاده، ج 16، ص156
منابع مقاله
اسماعیل‌زاده، طاهره، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378