منطق فهم حدیث: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ره)' به '(ره)') |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| موضوع =حدیث | | موضوع =حدیث | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی (ره). انتشارات | | ناشر = مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره). انتشارات | ||
| مکان نشر = ایران - قم | | مکان نشر = ایران - قم | ||
| سال نشر = 1390ش | | سال نشر = 1390ش |
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۷
منطق فهم حدیث | |
---|---|
پدیدآوران | سیدطباطبایی، سید محمدکاظم (نويسنده) |
ناشر | مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره). انتشارات |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1390ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-964-411-694-0 |
موضوع | حدیث |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 8م2ط 109 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منطق فهم حدیث، نوشته سید محمدکاظم سیدطباطبایی (متولد 1344ش) است. این مجموعه، درسنامهای است که مبانی، روشها و راهکارهای شایسته و بایسته فهم و درک حدیث را در معرض دید مخاطب میگذارد؛ آسیبهای موجود در این مسیر را وامینماید و با تکیه بر شیوه فقیهانه و اجتهادی عالمان پیشین، تبیین و تقریری منضبط و روشمند در این حوزه عرضه میکند[۱].
نویسنده با این امید که این مجموعه به تبیین دقیقتر شیوه بهرهگیری از متون نقلی یاری رساند، مباحث خود را عنوانبندی کرده است که عبارتند از: کلیات؛ واژهشناسی؛ لزوم بازیابی خانواده حدیث و پیشینه آن؛ شیوه کاربردی بازیابی خانواده حدیث؛ ارزشگذاری متون؛ بهرهگیری از قرائن و استنتاج؛ آسیبشناسی پژوهش حدیثی؛ اختلاف حدیث و مشکل الحدیث؛ کلیات نقد حدیث؛ معیارهای نقد محتوایی حدیث (قرآن، سنت، عقل، تاریخ مطمئن و قطعیات حاصل از علم، تجربه و حس).
این کتاب به شیوه آموزشی تهیه شده است. شیوه نوشتاری نویسنده در بهکارگیری واژهها و عبارتپردازیها، امروزی است و از سبک نوین آموزشی بهره میجوید. او در آغاز هر درس، نکتههایی را که فراگیری آنها برای دانشپژوه بایسته است، گوشزد میکند و پس از ارائه درس، چکیده آن را ارائه میدهد. او برای ورزیده شدن ذهن خواننده، پرسشهایی را طرح میکند و خواننده را به پژوهش بیشتر فرامیخواند. پیوستهایی را نیز در پایان برخی از درسها آورده است[۲]. او از روش جدولنویسی نیز بهره جسته است و آن را در درجهبندی و رتبهگذاری کتابهای روایی عالمان شیعی و اهل سنت بهکار برده است[۳].
طباطبایی در کنار منابع شیعی، از منابع اهل سنت نیز در ارائه مطالب خود بهره گرفته است[۴]. او فهرستها و نمایههایی را از منابع، آیات و روایات، روایتهای نقدشده، اشعار، نامها، اماکن، کتب و نرمافزارهای رایانهای در پایان کتاب نوشته است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.