۱۱۸٬۶۸۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'کـ' به 'ک') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
}} | }} | ||
'''حاج | '''حاج میرزا حسین تهرانی'''(1230-1326ق/1815-1908م)، پسر میرزا خلیل، از فقها و مراجع بزرگ تقلید، و از حامیان برجستۀ نهضت مشروطۀ ایران، از شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ مرتضی انصاری]] و [[صاحب جواهر، محمدحسن|محمدحسن نجفی صاحب جواهر]] | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
| خط ۱۲۱: | خط ۱۲۱: | ||
در جریان قیام تبریز در دورۀ استبداد صغیر، حمایت راسخ تهرانی در کنار دو روحانی دیگر شعله‌های قیام را روشن نگاه داشت و مانع مهم دلسردی و شکست مجاهدان شد؛ جالب آنکه، این علما در برخی نامه‌ها و فتاوای خود، ضمن اعلام وجوب مبارزه، معاندان مشروطه و یاران شاه را در مقابله با نهضت مردم، به یاران یزید بن معاویه تشبیه می‌کردند و می‌گفتند همراهی با مخالفان اساس مشروطیت و تعرض به مسلمانان، مبارزه با امام عصر(ع) است. تأثیر این حمایت‌ها به گونه‌ای بود که برخی از محققان آن‌را یگانه عامل توفیق مبارزان در تبریز می‌دانستند و از نجف به عنوان دومین کانون بزرگ مشروطه‌خواهی یاد می‌کردند. | در جریان قیام تبریز در دورۀ استبداد صغیر، حمایت راسخ تهرانی در کنار دو روحانی دیگر شعله‌های قیام را روشن نگاه داشت و مانع مهم دلسردی و شکست مجاهدان شد؛ جالب آنکه، این علما در برخی نامه‌ها و فتاوای خود، ضمن اعلام وجوب مبارزه، معاندان مشروطه و یاران شاه را در مقابله با نهضت مردم، به یاران یزید بن معاویه تشبیه می‌کردند و می‌گفتند همراهی با مخالفان اساس مشروطیت و تعرض به مسلمانان، مبارزه با امام عصر(ع) است. تأثیر این حمایت‌ها به گونه‌ای بود که برخی از محققان آن‌را یگانه عامل توفیق مبارزان در تبریز می‌دانستند و از نجف به عنوان دومین کانون بزرگ مشروطه‌خواهی یاد می‌کردند. | ||
قیام تبریز در دورۀ استبداد صغیر هنوز ادامه داشت که تهرانی درگذشت و دستاویزی برای آزادی‌خواهان شد تا بر مطالبات اصلی خود پافشاری کنند. گفته‌اند فکر تحصن در سفارت عثمانی و حرم حضرت عبدالعظیم و تعطیل کردن بازار، در مجلس عزای میرزا حسین تهرانی مطرح شد. پس از مرگ میرزا حسین تهرانی، محافل ایرانیان همچنان در نجف در «مدرسۀ کبیره» | قیام تبریز در دورۀ استبداد صغیر هنوز ادامه داشت که تهرانی درگذشت و دستاویزی برای آزادی‌خواهان شد تا بر مطالبات اصلی خود پافشاری کنند. گفته‌اند فکر تحصن در سفارت عثمانی و حرم حضرت عبدالعظیم و تعطیل کردن بازار، در مجلس عزای میرزا حسین تهرانی مطرح شد. پس از مرگ میرزا حسین تهرانی، محافل ایرانیان همچنان در نجف در «مدرسۀ کبیره» ـ که خود او ساخته بود ـ برگذار می‌شد. | ||
==فرزندان== | ==فرزندان== | ||