۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ــ' به 'ـ'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ــ' به 'ـ') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE80142AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE80142AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
''' اَحْمَدْعَلیِ هاشِمیِ سَنْدیلَوی (یا سَندیلی) ''' | ''' اَحْمَدْعَلیِ هاشِمیِ سَنْدیلَوی (یا سَندیلی) '''(۱۱۶۳- پس از ۱۲۲۴ق/ ۱۷۵۰-۱۸۰۹م)، فرزند غلام محمدبن مولوی محمد حاجی، شاعر و تذکرهنویس فارسی هند. | ||
==زادگاه== | ==زادگاه== | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
وی در قصبۀ سندیلۀ اوتارپرادش هندوستان ولادت یافت. | وی در قصبۀ سندیلۀ اوتارپرادش هندوستان ولادت یافت. | ||
== | ==آموختن محاورۀ فارسی== | ||
در کودکی به سبب اوضاع نابسامان پدر ناچار به ترک زادگاه خود شد و به غربت افتاد. پس از چندی به وسیلۀ نواب ذوالفقارالدوله میرزا نجف خان، در لشکر شاه عالم دوم (حک ۱۱۷۳-۱۲۲۱ق)، به خدمت گمارده شد و به دهلی رفت. در این شهر در پی نشست و برخاست با ایرانیانی که از خراسان، عراق و فارس به هند آمده، و در دهلی اقامت گزیده بودند، محاورۀ فارسی را آموخت. | در کودکی به سبب اوضاع نابسامان پدر ناچار به ترک زادگاه خود شد و به غربت افتاد. پس از چندی به وسیلۀ نواب ذوالفقارالدوله میرزا نجف خان، در لشکر شاه عالم دوم (حک ۱۱۷۳-۱۲۲۱ق)، به خدمت گمارده شد و به دهلی رفت. در این شهر در پی نشست و برخاست با ایرانیانی که از خراسان، عراق و فارس به هند آمده، و در دهلی اقامت گزیده بودند، محاورۀ فارسی را آموخت. | ||
از زندگی وی بیش از این اطلاعی در دست نیست و چنانکه از پایانۀ مخزن الغرایب نسخۀ بانکیپور برمیآید، وی تا ۱۱ شوال ۱۲۲۴ زنده بوده است. | از زندگی وی بیش از این اطلاعی در دست نیست و چنانکه از پایانۀ [[مخزن الغرایب]] نسخۀ بانکیپور برمیآید، وی تا ۱۱ شوال ۱۲۲۴ زنده بوده است. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
این کتاب در ۵۴ سالگی مؤلف به تشویق قتیل لاهوری، از دانشمندان آن روزگار، تألیف گردیده، و به پیشنهاد همو به ترتیب الفبایی، مدون شده است. | این کتاب در ۵۴ سالگی مؤلف به تشویق قتیل لاهوری، از دانشمندان آن روزگار، تألیف گردیده، و به پیشنهاد همو به ترتیب الفبایی، مدون شده است. | ||
این تذکره مشتمل است بر شرح احوال و نمونۀ اشعار ۱۴۸‘۳ شاعر پارسیگوی متقدم، متأخر و معاصر | این تذکره مشتمل است بر شرح احوال و نمونۀ اشعار ۱۴۸‘۳ شاعر پارسیگوی متقدم، متأخر و معاصر ـ از ابوسعید ابوالخیر تا یوسف بیگ بخارایی ـ که از جهت احتوا بر شمار شاعران در مرتبۀ سوم، پس از تذکرۀ آفتاب عالمتاب و صحف ابراهیم، جای دارد. | ||
مؤلف در این تذکره علاوه بر ۲۱ مأخذ، از روایتهای شفاهی قتیل و دیگر آشنایان و دوستان نیز بهره برده است. | مؤلف در این تذکره علاوه بر ۲۱ مأخذ، از روایتهای شفاهی قتیل و دیگر آشنایان و دوستان نیز بهره برده است. | ||