تنهای پنجابی، عبداللطیف خان: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'زندگینامه' به 'زندگینامه') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'فـ' به 'ف') |
||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
دیوان وی به گفتـۀ صاحب مجمع النفایـس مشتمل بر 1200 بیـت است که از این مجموعه 76 بیت در تذکرۀ شعرای کشمیر و تنها 4 بیـت در مجمع | دیوان وی به گفتـۀ صاحب مجمع النفایـس مشتمل بر 1200 بیـت است که از این مجموعه 76 بیت در تذکرۀ شعرای کشمیر و تنها 4 بیـت در مجمع النفایس ثبـت و ضبط شده است<ref>فائزه زهرامیرزا، ج 16، ص258-259</ref> | ||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۵
| تنهای پنجابی، عبداللطیف خان | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | عبداللطیف¬خان تنهای پنجابی |
| تخلص | تنها |
| نسب | پنجابی |
| محل تولد | اصفهان، ایران |
| محل زندگی | اصفهان، کابل، لاهور، کشمیر، پنجاب |
| رحلت | 1116ق |
| مدفن | کشمیر |
| خویشاوندان | میرزا جلال اسیر شهرستانی |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| منصب | فرماندار |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | میرزا جلال اسیر شهرستانی |
| معاصرین | محمدعلی تنها، اورنگ¬زیب عالمگیر |
| شاگردان | نصرت¬الله نثار، محمدنظام معجز |
| برخی آثار | دیوان |
عبداللطیفخان تنهای پنجابی
تنهای پنجابی(د 1116ق/1704م)، عبداللطیفخان معروف به تنهای پنجابی متخلص به «تنها» شاعر روزگار اورنگزیب عالمگیر(حک 1068-1118ق).
زندگینامه
وی خواهرزاده و شاگرد میرزا جلال اسیر شهرستانی بود.
تحصیلات
تنها که پس از تحصیل مقدمات و آموختن فنون ادب نزد علمای اصفهان، مراحل مختلف دانش و مدارج اجتهاد را نزد دایی خویش پیمود، در علم و دانش بهویژه در فنون شعر و ادب به پایگاهی بلند دست یافت.
مناصب
وی در عهد عالگمیر از ایران به هند مهاجرت کرد و به دربار این پادشاه راه یافت و مورد توجه قرار گرفت و به مقامهای مهم اداری از جمله دیوانی چند شهر کابل، لاهور و کشمیر رسید.
شاگردان
از دوستان تنها میتوان از محمدعلی تنها، و از شاگردان وی میتوان از نصرتالله خان نثار و محمدنظام معجز یاد کرد.
وفات
تنها در کشمیر درگذشت.
شعر
وی را به داشتن طبع روان و تخیل شاعرانه و توانایی در انشاء(نوشتن) ستودهاند.
آثار
دیوان وی به گفتـۀ صاحب مجمع النفایـس مشتمل بر 1200 بیـت است که از این مجموعه 76 بیت در تذکرۀ شعرای کشمیر و تنها 4 بیـت در مجمع النفایس ثبـت و ضبط شده است[۱]
پانویس
- ↑ فائزه زهرامیرزا، ج 16، ص258-259
منابع مقاله
زهرامیرزا، فائزه، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378