تفسير الفاتحة الکبير: تفاوت میان نسخه‌ها

| زبان = عربی

'''تفسير الفاتحة الکبير'''  تأليف [[ابن عجیبه، احمد|احمد بن محمد بن عجيبه]] (1160 - 1224ق)، که به‌شیوه اشاره‌ای و عرفانی است.

[[ابن عجیبه، احمد|ابن عجیبه]] ظاهر قرآن را معتبر و حجت می‌داند، به‌این جهت به شیوه معمول مفسرین به تفسیر ظاهر می‌پردازد، پس از آن از اشارات و لطائف عبارات و آیات قرآنی سخن به‌میان می‌آورد. ایشان از آن دسته عرفایی است که معتقدند تأویل آیات قرآن (به غیر ظاهر آنها) با اشارات خفیه‌ای که برای اهل سلوک و تصرف ظاهر است، و امکان تطبیق بین آن‌ها و ظاهر آیات ممکن باشد، انجام می‌گیرد، براین اساس معانی مراد از ظاهر کلمات و آیات قرآنی نزد آن‌ها معتبر و حجت می‌باشد و تأویل خود را نیز هماهنگ و مرتبط با آن، مطرح می‌نمایند، براین‌اساس روش خود را از «باطنیه» جدا می‌نمایند.<ref>ر.ک: ابن عجیبه، احمد، ج1، ص16-17</ref>،<ref>ر.ک: همان، ص35-36</ref>  

[[ابن عجیبه، احمد|ابن عجیبه]] این تفسیر را قبل از تألیف [[البحر المديد في تفسير القرآن المجيد]] نگاشته است، همچنان که این مطلب از کلام ایشان در آخر تفسیر الفاتحة الکبیر ظاهر می‌گردد، که گفته (به دنبال آن انشاءالله تفسیر سوره بقره می‌آید)، کاتب نسخه در ادامه آن نوشته: مؤلف این تفسیر -تفسیر الکبیر فاتحه- را، تفسیری مستقل قرار داده، سپس تفسیری دیگر را نگاشته است و تفسیر خود ([[البحر المديد في تفسير القرآن المجيد|البحر المدید]]) را بر آن مبنا قرار داده است.<ref>ر.ک: همان، ج1، ص27؛ مقدمه، ترجمه مؤلف، ص9</ref>

دهم: در فضیلت قرآن و فضیلت تلاوت آن و تمایز برخی بر برخی دیگر، و ذکر بعضی از خواص آن<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص5</ref>

[[رده:مقالات بازبینی شده1]]

[[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1401]]