طرب المجالس: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[امیرحسینی هروی، حسین بن عالم]] (نويسنده) | ||
[[مجتهدزاده، ع‍ل‍ی رضا]] (مصحح) | [[مجتهدزاده، ع‍ل‍ی رضا]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP۲۴۷/۵/ح۵ط۴ | ||
| موضوع =اخلاق اسلامی - نثر فارسی - قرن 7ق. - شعر فارسی - قرن 7ق. | | موضوع =اخلاق اسلامی - نثر فارسی - قرن 7ق. - شعر فارسی - قرن 7ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''طرب المجالس'''، اثر [[ | '''طرب المجالس'''، اثر [[امیرحسینی هروی، حسین بن عالم|حسین بن عالم بن امیرحسینی هروی]] (641 تا 646-717 تا 777ق)، اثری اخلاقی و تعلیمی و یکی از آثار نثر فارسی است که به اهتمام [[مجتهدزاده، ع‍ل‍ی رضا|سید علیرضا مجتهدزاده]]، منتشر شده است. | ||
موضوع کتاب، اخلاق، حکم و مواعظ است و در پنج قسم و پنجاه‌وپنج فصل تدوین شده است: قسم اول در بیان خلق و امر، قسم دوم در اصناف ذریه، قسم سوم در فضیلت و شرف انسان بر جمیع حیوانات، قسم چهارم در بیان اخلاق حمیده و قسم پنجم در اوصاف ذمیمه<ref>ر.ک: محمودی، مریم؛ الیاسی، رضا، ص60</ref>. | موضوع کتاب، اخلاق، حکم و مواعظ است و در پنج قسم و پنجاه‌وپنج فصل تدوین شده است: قسم اول در بیان خلق و امر، قسم دوم در اصناف ذریه، قسم سوم در فضیلت و شرف انسان بر جمیع حیوانات، قسم چهارم در بیان اخلاق حمیده و قسم پنجم در اوصاف ذمیمه<ref>ر.ک: محمودی، مریم؛ الیاسی، رضا، ص60</ref>. | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
محمودی، مریم؛ الیاسی، رضا، «نمادشناسی حیوانات در کتاب طرب المجالس»، پایگاه مجلات تخصصی نور، متن‌شناسی ادب فارسی، زمستان 1396- شماره | [[:noormags:1272260|محمودی، مریم؛ الیاسی، رضا، «نمادشناسی حیوانات در کتاب طرب المجالس»، پایگاه مجلات تخصصی نور، متن‌شناسی ادب فارسی، زمستان 1396- شماره 36]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۳: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:اخلاق اسلامی]] | |||
[[رده:آثار کلی اخلاق قرن 1 – 14]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۳
| طرب المجالس | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امیرحسینی هروی، حسین بن عالم (نويسنده) مجتهدزاده، ع‍ل‍ی رضا (مصحح) |
| ناشر | کتابفروشی باستان |
| مکان نشر | ایران - مشهد مقدس |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 0 |
| موضوع | اخلاق اسلامی - نثر فارسی - قرن 7ق. - شعر فارسی - قرن 7ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP۲۴۷/۵/ح۵ط۴ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
طرب المجالس، اثر حسین بن عالم بن امیرحسینی هروی (641 تا 646-717 تا 777ق)، اثری اخلاقی و تعلیمی و یکی از آثار نثر فارسی است که به اهتمام سید علیرضا مجتهدزاده، منتشر شده است.
موضوع کتاب، اخلاق، حکم و مواعظ است و در پنج قسم و پنجاه‌وپنج فصل تدوین شده است: قسم اول در بیان خلق و امر، قسم دوم در اصناف ذریه، قسم سوم در فضیلت و شرف انسان بر جمیع حیوانات، قسم چهارم در بیان اخلاق حمیده و قسم پنجم در اوصاف ذمیمه[۱].
قسم سوم این کتاب، ترجمه و تهذیب رساله بیست‌ویکم از رسائل «اخوان‌الصفا» است. این قسم، در قالب چهارده فصل برتری و شرف انسان را بر همه حیوانات بیان می‌کند. در هریک از فصل‌ها، مناظره یکی از حیوانات با حکیمی از دیاری بیان شده است. حیوانات برای شکایت و دادخواهی از بنیآدم به نزد ملک جنیان، سلیمان نبی، می‌روند؛ در هر فصل، رسته‌ای از حیوانات، رسول و فرستاده خود را برای مناظره و دادخواهی به مقابله حکیمی از انسان‌‌ها می‌فرستند که هریک نماینده سرزمینی هستند. مجلس این دادخواهی و داوری نزد ملک جنیان برقرار می‌شود و رسولان هر رسته و دسته از حیوانات برای طرح شکایت خود و حکیمان هر سرزمین برای پاسخگویی و همچنین مناظره با آنان، در محکمه ملک جنیان حاضر می‌شوند[۲].
در طول داستان، حکیمان سرزمین‌های حجاز، شام، ترک، روم، عراق، هند، خراسان، هرکدام به‌ترتیب با رسولان و فرستادگان حیوانات (شتر، مورچه، روباه، عنکبوت، کشف، طاووس، همای) به مجادله و مناظره می‌پردازند و در پایان هرکدام از آنها، به‌جز حکیم خراسان، در این مناظره و جدل مغلوب دلایل و برهان‌‌های حیوان مقابل خود می‌شوند و می‌پذیرند که بنیآدم شایستگی سروری و برتری بر حیوانات را ندارد؛ به همین سبب باید از ظلم بر سایر موجودات و حیوانات دست بردارد و همانند سایر حیوانات باشد. در این میان، تنها حکیم خراسان بر طرف مناظره خود، همای، پیروز می‌شود و حیوانات را مطیع سخنان و دلایل منطقی و بی‌چون‌وچرای خود می‌کند[۳].