کلیم کاشانی، ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر = | ||
| ولادت = | | ولادت =قرن یازدهم یا اواخر قرن دهم | ||
| محل تولد = | | محل تولد =همدان | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی =کاشان | ||
| رحلت = | | رحلت =1061 یا 1062ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
==روحیات== | ==روحیات== | ||
کلیم مردی نیک‌نفس و گشاده‌دست بود؛ آنچه به‌عنوان صله می‌گرفت «صرف فقرا» می‌کرد و برخلاف عده‌ای از رقیبانش که دچار بیماری حسادت و مردم‌آزاری یا کبر و غرور و رقابت‌های ناسالم بودند، با شاعران معاصرش همچون صائب و قدسی و سلیم و معصوم بهترین روابط را داشت؛ چنان‌که [[صائب، محمدعلی|صائب]] گوید: | کلیم مردی نیک‌نفس و گشاده‌دست بود؛ آنچه به‌عنوان صله می‌گرفت «صرف فقرا» می‌کرد و برخلاف عده‌ای از رقیبانش که دچار بیماری حسادت و مردم‌آزاری یا کبر و غرور و رقابت‌های ناسالم بودند، با شاعران معاصرش همچون صائب و قدسی و سلیم و معصوم بهترین روابط را داشت؛ چنان‌که [[صائب، محمدعلی|صائب]] گوید: | ||
{{شعر}} | |||
دگر که زاهل سخن مهربان یکدگرند | {{ب|''به‌غیر صائب و معصوم نکته‌سنج و کلیم''|2=''دگر که زاهل سخن مهربان یکدگرند''}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
و جالب اینکه کلیم را با قدسی مشهدی و سلیم تهرانی یکجا به گور سپردند و غنی کشمیری به این مناسبت سرود: | و جالب اینکه کلیم را با قدسی مشهدی و سلیم تهرانی یکجا به گور سپردند و غنی کشمیری به این مناسبت سرود: | ||
{{شعر}} | |||
خاک بر سر کرد قدسی و سلیم | {{ب|''عمرها در یاد او زیر زمین''|2=''خاک بر سر کرد قدسی و سلیم''}} | ||
{{ب|''عاقبت از اشتیاق یکدگر''|2=''گشته‌اند این هر سه در یک جا مقیم''<ref>ر.ک: همان، ص29</ref>}} | |||
گشته‌اند این هر سه در یک جا مقیم | {{پایان شعر}} | ||
شهرت کلیم میان مردم به ابیات و اشعار زیر است که تصادفا یا طبیعتا، مدخل خوبی است بر شناخت شعر و فکر شاعر: | شهرت کلیم میان مردم به ابیات و اشعار زیر است که تصادفا یا طبیعتا، مدخل خوبی است بر شناخت شعر و فکر شاعر: | ||
{{شعر}} | |||
آن‌هم کلیم با تو بگویم چسان گذشت'' | {{ب|''بدنامی حیات دو روزی نبود بیش''|2=''آن‌هم کلیم با تو بگویم چسان گذشت''}} | ||
{{ب|''یک روز صرف بستن دل شد به این و آن''|2=''روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت''<ref>ر.ک: همان، ص30</ref>}} | |||
روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت'' | {{پایان شعر}} | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
وی صاحب دیوان اشعار می‌باشد. صافی زبان و زلالی تعبیر، در عین دوری از ابتذال و نزدیکی عبارت به محاوره طبیعی عامه با ایجاز و صراحتی در حد ضرب‌المثل، برخی از خصوصیات شعر وی می‌باشد<ref>ر.ک: همان</ref>. | وی صاحب دیوان اشعار می‌باشد. صافی زبان و زلالی تعبیر، در عین دوری از ابتذال و نزدیکی عبارت به محاوره طبیعی عامه با ایجاز و صراحتی در حد ضرب‌المثل، برخی از خصوصیات شعر وی می‌باشد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
ذکاوتی قراگزلو، علی‌رضا، «ابوطالب کلیم، شاعر حکیم و طنزآور»، پایگاه مجلات تخصصی نور، کیهان فرهنگی، خرداد 1365- شماره | [[:noormags:18006|ذکاوتی قراگزلو، علی‌رضا، «ابوطالب کلیم، شاعر حکیم و طنزآور»، پایگاه مجلات تخصصی نور، کیهان فرهنگی، خرداد 1365- شماره 27]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۹۰: | خط ۸۸: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۹
| کلیم، ابوطالب | |
|---|---|
 | |
| ولادت | قرن یازدهم یا اواخر قرن دهم |
| محل تولد | همدان |
| محل زندگی | کاشان |
| رحلت | 1061 یا 1062ق |
ابوطالب کلیم کاشانی (متوفی 1061 یا 1062ق)، شاعر بزرگ قرن یازدهم هجری، از معاصرین صائب تبریزی.
ولادت
وی در اوایل قرن یازدهم یا اواخر قرن دهم متولد شد[۱]. وی ظاهرا متولد همدان و تربیت‌شده کاشان بوده یا به‌عکس - چون هر دو صورت را نوشته‌اند - اما دوران کمال سن و کهولت و پیری را در هند گذرانده و همان جا مرده است[۲].
سفر به هند
وی پس از گذراندن تحصیلات و طی مقدمات شاعری در آغاز کار توفیقی نیافت، اما پس از عزیمت به هند، تا آخر عمر شصت‌واندساله‌اش، در آنجا گذراند و به حداکثر کامیابی مادی که یک شاعر در آن عصر می‌توانست دست یابد - یعنی ملک‌الشعرایی دربار بابریان هند - رسید[۳].
وفات
وی به سال 1061 و یا 1062ق درگذشت[۴].
روحیات
کلیم مردی نیک‌نفس و گشاده‌دست بود؛ آنچه به‌عنوان صله می‌گرفت «صرف فقرا» می‌کرد و برخلاف عده‌ای از رقیبانش که دچار بیماری حسادت و مردم‌آزاری یا کبر و غرور و رقابت‌های ناسالم بودند، با شاعران معاصرش همچون صائب و قدسی و سلیم و معصوم بهترین روابط را داشت؛ چنان‌که صائب گوید:
| به‌غیر صائب و معصوم نکته‌سنج و کلیم | دگر که زاهل سخن مهربان یکدگرند |
و جالب اینکه کلیم را با قدسی مشهدی و سلیم تهرانی یکجا به گور سپردند و غنی کشمیری به این مناسبت سرود:
| عمرها در یاد او زیر زمین | خاک بر سر کرد قدسی و سلیم | |
| عاقبت از اشتیاق یکدگر | گشته‌اند این هر سه در یک جا مقیم[۵] |
شهرت کلیم میان مردم به ابیات و اشعار زیر است که تصادفا یا طبیعتا، مدخل خوبی است بر شناخت شعر و فکر شاعر:
| بدنامی حیات دو روزی نبود بیش | آن‌هم کلیم با تو بگویم چسان گذشت | |
| یک روز صرف بستن دل شد به این و آن | روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت[۶] |
آثار
وی صاحب دیوان اشعار می‌باشد. صافی زبان و زلالی تعبیر، در عین دوری از ابتذال و نزدیکی عبارت به محاوره طبیعی عامه با ایجاز و صراحتی در حد ضرب‌المثل، برخی از خصوصیات شعر وی می‌باشد[۷].