أدب الفتيا: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/س9الف4 167/8 BP | ||
| موضوع =فتوا | | موضوع =فتوا | ||
|ناشر | |ناشر |
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۲
أدب الفتيا | |
---|---|
پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) سرحان، محیی هلال (محقق) |
ناشر | الجمهوریة العراقیة. دیوان الوقف السنی. مرکز البحوث و الدراسات الإسلامیة |
مکان نشر | عراق - بغداد |
سال نشر | 1425ق - 2004م |
چاپ | 1 |
شابک | - |
موضوع | فتوا |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /س9الف4 167/8 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
أدب الفتيا، اثر جلالالدین سیوطی (متوفی 911ق)، کتابی است در بیان شرایط، آداب افتا و اهمیت توجه به آن، که با تحقیق محیی هلال سرحان، منتشر شده است.
اثر حاضر، رسالهای است که از لحاظ حجم، کوچک و مختصر است، اما مطالب و معانی مهم و ارزشمندی را در خود جای داده است. سیوطی در این رساله، مجموعهای از احادیث، اخبار، آثار و اقوال برخی از اعلام و فقها را گردآوری نموده و آنها را در دوازده باب، مرتب کرده و در آن، مطالبی را که درباره فتوا و بیان منزلت و اهمیت و جایگاه آن وارد شده، بیان نموده و وضعیت و عظمت آن و آنچه در هنگام پرداختن به آن لازم است و نیز شرایط و آداب مفتی و... را شرح داده است[۱].
ویژگی مهم کتاب، آن است که سیوطی در آن، با دقت، به توضیح شرایط و آداب مفتی پرداخته و اینکه در صورت افتا و در هنگام شروع به آن و صدور حکم، باید چه چیزی را رعایت نموده و در مورد حقیقت فتوا از نظر انطباق آن با احکام شرعی و آداب استفتاءکننده و عدم تمسک به فتوا در صورت عدم آرامش و اطمینان قلبی، بهخوبی توضیح داده است[۲].
رساله حاضر، در موضوع خود پیرامون روشن ساختن راه و مسیر کسانی که رسالت شریف افتا را برعهده دارند، دارای اهمیت و ارزش خاص و ویژهای بوده و آنها را در تعیین حدود و دستیابی به راهکار مناسب، با اتکا به سنتها و گردآوری آنچه در عمق کتب، آثار و زندگینامههای گذشتگان و معاصرین موجود است، یاری میرساند[۳].
سیوطی در نگارش این رساله، از آثار و منابع معتبر متعدد و فراوانی استفاده کرده که این امر، یکی از مهمترین ویژگیهای کتاب میباشد. از جمله این منابع، میتوان آثار مهمی همچون: «مسند دارمی»، «السنن الكبری» و «المدخل» بیهقی، «المعجم الكبير» طبرانی، «طبقات» ابن سعد، «مستدرک» حاکم نیشابوری، «صحیح» بخاری، «صحیح» مسلم، «سنن» سعید بن منصور، «الزهد» ابن مبارک، «مسند» امام احمد، «سنن» ابوداود، «سنن» ترمذی، «سنن» ابن ماجه و «تاریخ» ابن عساکر را نام برد[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.