الآداب المرضیة لسالک طریق الصوفیة: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/ب9الف4 288/3 BP | ||
| موضوع =آداب طریقت - اخلاق عرفانی - شعر عرفانی - قرن 13ق. - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 | | موضوع =آداب طریقت - اخلاق عرفانی - شعر عرفانی - قرن 13ق. - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
|ناشر | |ناشر | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۶
| الآداب المرضیة لسالک طریق الصوفیة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بو زیدی، محمد بن احمد (نويسنده) کیالی، عاصم ابراهیم (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | دیوان ** دیوان آیات المحبین فی مقامات العارفین |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1427ق - 2006م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | آداب طریقت - اخلاق عرفانی - شعر عرفانی - قرن 13ق. - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ب9الف4 288/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الآداب المرضیة لسالک طریق الصوفیة تألیف محمد بن احمد بوزیدی مستعانمی (متوفی 1229ق) از بزرگان طریقه صوفیه شاذلیه در آداب و شیوه سلوک صوفیه است. در این اثر «دیوان بوزیدی» و «دیوان آیات المحبین فی مقامات العارفین» عدة بن تونس مستغانمی نیز در ادامه ارائه شده است. تحقیق و تصحیح کتاب به قلم عاصم ابراهیم کیالی شاذلی است.
نویسنده در سبب نگارش بیان می‌کند: «و چون طریق الی الله و به‌ویژه طریقه ما جز با آداب طی نمی‌شود، وگرنه قدم سالک می‌لغزد و هلاک می‌شود؛ چراکه رسیدن به مقصد دشوار و ادب، اساس این طریقه و اعمال و احوال بر آن مبتنی است. بنابراین بهتر دیدم که اندکی از آداب را ارائه کنم...».[۱]
بوزیدی در اولین فصل کتاب، به جایگاه ادب از دیدگاه شاذلیه اشاره کرده است: «بزرگان صوفیه تنها به ادب شناخته و متمایز می‌شوند؛ چراکه تمام شرایع ادب با حقیقت است و اگر ادب نباشد اسرارش آشکار و انوارش درخشش نمی‌یابد. آیات فراوانی بر رعایت ادب با همه -چه برسد به اولیائش- دلالت دارد. بنابراین بر مرید است که نفس خود را ملازم ادب کند تا بر اسرار الهی نائل شود. انواع ادب فراوان است؛ از جمله اینکه استادش را ملاقات نکند مگر با هدیه یا مهربانی، حتی اگر تنها سه روز او را ندیده باشد. همچنین از خنده، پرگویی و خیره شدن به استاد نهی شده است[۲]
از دیدگاه صوفیه حتی پوشیدن لباس نو بدون اجازه شیخ بر مرید حرام است و او را از راه صدیقین می‌لغزاند[۳]
بوزیدی در بخشی از کتاب برخی از معارف صوفیه را در قالب مناجات با لفظ «الهی...» مطرح کرده است: الهی کسی که از غیر تو بزرگی بخواهد ذلیل و کسی که به غیر از دوستی تو شفا بخواهد بیمار است.[۴]
کیالی به جهت استفاده کامل از کتاب، قصاید شیخ بوزیدی در تربیت و سلوک و معارف الهی و همچنین قصاید شیخ عدة بن تونس مستغانمی را نیز که از شیوخ طریقه شاذلیه درقاویه در تونس است را به کتاب ضمیمه نموده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.