الآداب المرضیة لسالک طریق الصوفیة: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR17909J1.jpg | عنوان = الآداب المرضیة لسالک طریق الصوفیة | عنوان‌های دیگر = دیوان ** دیوان آیات المحبین فی مقامات العارفین | پدیدآورندگان | پدیدآوران = بو زیدی، محمد بن احمد (نويسنده) کیالی، عاصم ابراهیم (مصحح) |زبان...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/ب9الف4 288/3 BP | ||
| موضوع =آداب طریقت - اخلاق عرفانی - شعر عرفانی - قرن 13ق. - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 | | موضوع =آداب طریقت - اخلاق عرفانی - شعر عرفانی - قرن 13ق. - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''الآداب المرضیة لسالک طریق الصوفیة''' تألیف محمد بن احمد بوزیدی مستعانمی (متوفی 1229ق) از بزرگان طریقه صوفیه شاذلیه در آداب و شیوه سلوک صوفیه است. در این اثر «دیوان بوزیدی» و «دیوان آیات المحبین فی مقامات العارفین» عدة بن تونس مستغانمی نیز در ادامه ارائه شده است. تحقیق و تصحیح کتاب به قلم عاصم ابراهیم کیالی شاذلی است. | '''الآداب المرضیة لسالک طریق الصوفیة''' تألیف [[بو زیدی، محمد بن احمد|محمد بن احمد بوزیدی مستعانمی]] (متوفی 1229ق) از بزرگان طریقه صوفیه شاذلیه در آداب و شیوه سلوک صوفیه است. در این اثر «دیوان بوزیدی» و «دیوان آیات المحبین فی مقامات العارفین» [[عدة بن تونس مستغانمی]] نیز در ادامه ارائه شده است. تحقیق و تصحیح کتاب به قلم [[کیالی، عاصم ابراهیم|عاصم ابراهیم کیالی شاذلی]] است. | ||
نویسنده در سبب نگارش بیان می‌کند: «و چون طریق الی الله و به‌ویژه طریقه ما جز با آداب طی نمی‌شود، وگرنه قدم سالک می‌لغزد و هلاک می‌شود؛ چراکه رسیدن به مقصد دشوار و ادب، اساس این طریقه و اعمال و احوال بر آن مبتنی است. بنابراین بهتر دیدم که اندکی از آداب را ارائه کنم...».<ref>ر.ک: مقدمه، ص3؛ متن کتاب، ص9</ref> | نویسنده در سبب نگارش بیان می‌کند: «و چون طریق الی الله و به‌ویژه طریقه ما جز با آداب طی نمی‌شود، وگرنه قدم سالک می‌لغزد و هلاک می‌شود؛ چراکه رسیدن به مقصد دشوار و ادب، اساس این طریقه و اعمال و احوال بر آن مبتنی است. بنابراین بهتر دیدم که اندکی از آداب را ارائه کنم...».<ref>ر.ک: مقدمه، ص3؛ متن کتاب، ص9</ref> | ||
بوزیدی در اولین فصل کتاب، به جایگاه ادب از دیدگاه شاذلیه اشاره کرده است: «بزرگان صوفیه تنها به ادب شناخته و متمایز می‌شوند؛ چراکه تمام شرایع ادب با حقیقت است و اگر ادب نباشد اسرارش آشکار و انوارش درخشش نمی‌یابد. آیات فراوانی بر رعایت ادب با همه -چه برسد به اولیائش- دلالت دارد. بنابراین بر مرید است که نفس خود را ملازم ادب کند تا بر اسرار الهی نائل شود. انواع ادب فراوان است؛ از جمله اینکه استادش را ملاقات نکند مگر با هدیه یا مهربانی، حتی اگر تنها سه روز او را ندیده باشد. همچنین از خنده، پرگویی و خیره شدن به استاد نهی شده است<ref>ر.ک: همان، ص10 و 11 و 13</ref> | [[بو زیدی، محمد بن احمد|بوزیدی]] در اولین فصل کتاب، به جایگاه ادب از دیدگاه شاذلیه اشاره کرده است: «بزرگان صوفیه تنها به ادب شناخته و متمایز می‌شوند؛ چراکه تمام شرایع ادب با حقیقت است و اگر ادب نباشد اسرارش آشکار و انوارش درخشش نمی‌یابد. آیات فراوانی بر رعایت ادب با همه -چه برسد به اولیائش- دلالت دارد. بنابراین بر مرید است که نفس خود را ملازم ادب کند تا بر اسرار الهی نائل شود. انواع ادب فراوان است؛ از جمله اینکه استادش را ملاقات نکند مگر با هدیه یا مهربانی، حتی اگر تنها سه روز او را ندیده باشد. همچنین از خنده، پرگویی و خیره شدن به استاد نهی شده است<ref>ر.ک: همان، ص10 و 11 و 13</ref> | ||
از دیدگاه صوفیه حتی پوشیدن لباس نو بدون اجازه شیخ بر مرید حرام است و او را از راه صدیقین می‌لغزاند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref> | از دیدگاه صوفیه حتی پوشیدن لباس نو بدون اجازه شیخ بر مرید حرام است و او را از راه صدیقین می‌لغزاند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref> | ||
بوزیدی در بخشی از کتاب برخی از معارف صوفیه را در قالب مناجات با لفظ «الهی...» مطرح کرده است: الهی کسی که از غیر تو بزرگی بخواهد ذلیل و کسی که به غیر از دوستی تو شفا بخواهد بیمار است.<ref>ر.ک: همان، ص152</ref> | [[بو زیدی، محمد بن احمد|بوزیدی]] در بخشی از کتاب برخی از معارف صوفیه را در قالب مناجات با لفظ «الهی...» مطرح کرده است: الهی کسی که از غیر تو بزرگی بخواهد ذلیل و کسی که به غیر از دوستی تو شفا بخواهد بیمار است.<ref>ر.ک: همان، ص152</ref> | ||
کیالی به جهت استفاده کامل از کتاب، قصاید شیخ بوزیدی در تربیت و سلوک و معارف الهی و همچنین قصاید شیخ عدة بن تونس مستغانمی را نیز که از شیوخ طریقه شاذلیه درقاویه در تونس است را به کتاب ضمیمه نموده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص4</ref> | کیالی به جهت استفاده کامل از کتاب، قصاید شیخ بوزیدی در تربیت و سلوک و معارف الهی و همچنین قصاید شیخ [[عدة بن تونس مستغانمی]] را نیز که از شیوخ طریقه شاذلیه درقاویه در تونس است را به کتاب ضمیمه نموده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص4</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۴: | ||
[[رده:تصوف. سلوک (تعریف تصوف. وجه تسمیه آن، آداب و اعمال)]] | [[رده:تصوف. سلوک (تعریف تصوف. وجه تسمیه آن، آداب و اعمال)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۶
| الآداب المرضیة لسالک طریق الصوفیة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بو زیدی، محمد بن احمد (نويسنده) کیالی، عاصم ابراهیم (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | دیوان ** دیوان آیات المحبین فی مقامات العارفین |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1427ق - 2006م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | آداب طریقت - اخلاق عرفانی - شعر عرفانی - قرن 13ق. - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ب9الف4 288/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الآداب المرضیة لسالک طریق الصوفیة تألیف محمد بن احمد بوزیدی مستعانمی (متوفی 1229ق) از بزرگان طریقه صوفیه شاذلیه در آداب و شیوه سلوک صوفیه است. در این اثر «دیوان بوزیدی» و «دیوان آیات المحبین فی مقامات العارفین» عدة بن تونس مستغانمی نیز در ادامه ارائه شده است. تحقیق و تصحیح کتاب به قلم عاصم ابراهیم کیالی شاذلی است.
نویسنده در سبب نگارش بیان می‌کند: «و چون طریق الی الله و به‌ویژه طریقه ما جز با آداب طی نمی‌شود، وگرنه قدم سالک می‌لغزد و هلاک می‌شود؛ چراکه رسیدن به مقصد دشوار و ادب، اساس این طریقه و اعمال و احوال بر آن مبتنی است. بنابراین بهتر دیدم که اندکی از آداب را ارائه کنم...».[۱]
بوزیدی در اولین فصل کتاب، به جایگاه ادب از دیدگاه شاذلیه اشاره کرده است: «بزرگان صوفیه تنها به ادب شناخته و متمایز می‌شوند؛ چراکه تمام شرایع ادب با حقیقت است و اگر ادب نباشد اسرارش آشکار و انوارش درخشش نمی‌یابد. آیات فراوانی بر رعایت ادب با همه -چه برسد به اولیائش- دلالت دارد. بنابراین بر مرید است که نفس خود را ملازم ادب کند تا بر اسرار الهی نائل شود. انواع ادب فراوان است؛ از جمله اینکه استادش را ملاقات نکند مگر با هدیه یا مهربانی، حتی اگر تنها سه روز او را ندیده باشد. همچنین از خنده، پرگویی و خیره شدن به استاد نهی شده است[۲]
از دیدگاه صوفیه حتی پوشیدن لباس نو بدون اجازه شیخ بر مرید حرام است و او را از راه صدیقین می‌لغزاند[۳]
بوزیدی در بخشی از کتاب برخی از معارف صوفیه را در قالب مناجات با لفظ «الهی...» مطرح کرده است: الهی کسی که از غیر تو بزرگی بخواهد ذلیل و کسی که به غیر از دوستی تو شفا بخواهد بیمار است.[۴]
کیالی به جهت استفاده کامل از کتاب، قصاید شیخ بوزیدی در تربیت و سلوک و معارف الهی و همچنین قصاید شیخ عدة بن تونس مستغانمی را نیز که از شیوخ طریقه شاذلیه درقاویه در تونس است را به کتاب ضمیمه نموده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.