دیوان عبدالواسع جبلی: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR28913J1.jpg | عنوان = دیوان عبدالواسع جبلی | عنوان‌های دیگر = دیوان | پدیدآورندگان | پدیدآوران = جبلی، عبد الواسع بن عبد الجامع (نويسنده) صفا، ذبیح الله (مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = 4852 PIR | موضوع =شعر فار...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[جبلی، | [[جبلی، عبدالواسع بن عبدالجامع]] (نويسنده) | ||
[[صفا، ذبیح الله]] (مصحح) | [[صفا، ذبیح الله]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان عبدالواسع جبلی'''، مجموعه اشعار عبدالواسع بن عبدالجامع جبلی (متوفای 555ق)، از شاعران بزرگ پارسی‌گوی و تازی‌گوی ایران در نیمه اول قرن ششم و از بنیان‌گذاران سبک نو شعر فارسی در آن قرن است که به اهتمام و با تصحیح و تعلیق ذبیح‌الله | '''دیوان عبدالواسع جبلی'''، مجموعه اشعار [[جبلی، عبدالواسع بن عبدالجامع|عبدالواسع بن عبدالجامع جبلی]] (متوفای 555ق)، از شاعران بزرگ پارسی‌گوی و تازی‌گوی ایران در نیمه اول قرن ششم و از بنیان‌گذاران سبک نو شعر فارسی در آن قرن است که به اهتمام و با تصحیح و تعلیق [[صفا، ذبیح‌الله|ذبیح‌الله صفا]]، منتشر شده است. | ||
[[جبلی، عبدالواسع بن عبدالجامع|عبدالواسع]]، شاعری توانا و در سخنوری استاد و ذوالبلاغتین است و سخنش به نظر سخن‌سنجان قدیم، در درجه‌ای قرار داشت که میگفتند: «کسی از فضلا نقدی چنین به معیار قریحت نسنجیده است و در خاطر هیچ فصیح، مثل این نگنجیده» و به‌حق باید گفت که او از استادان مسلم و از نخستین پیشروان بزرگ تغییر سبک شعر فارسی در قرن ششم و از جمله کسانی است که در سخن او، شعر به لهجه ادبای زمان که آن وقت، آمیزش بیشتری از سابق با زبان عربی حاصل کرده بود، نزدیک شد<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه هجده</ref>. | |||
نخستین امری که در سخن او و خاصه در قصایدش، نظر خواننده را به خود می‌کشد، علاقه خاص او به آوردن صنایع مختلف است؛ چنان‌که می‌توان گفت او ایراد صنایع را در قصاید خویش، غالبا مبنا و اساس ایراد مضامین و آوردن معانی قرار می‌دهد و در این مورد، به همه صنایع بدیعی که بتوان در شعر از آنها استفاده‌ای کرد، نظر دارد. ترصیع، مماثله و موازنه و آوردن انواع جناس‌ها و تضاد ایهام و لف و نشر و تقسیم و مراعات نظیر، از صنایعی است که بیش از همه، مورد علاقه اوست<ref>ر.ک: همان، صفحه هجده - نوزده</ref>. | نخستین امری که در سخن او و خاصه در قصایدش، نظر خواننده را به خود می‌کشد، علاقه خاص او به آوردن صنایع مختلف است؛ چنان‌که می‌توان گفت او ایراد صنایع را در قصاید خویش، غالبا مبنا و اساس ایراد مضامین و آوردن معانی قرار می‌دهد و در این مورد، به همه صنایع بدیعی که بتوان در شعر از آنها استفاده‌ای کرد، نظر دارد. ترصیع، مماثله و موازنه و آوردن انواع جناس‌ها و تضاد ایهام و لف و نشر و تقسیم و مراعات نظیر، از صنایعی است که بیش از همه، مورد علاقه اوست<ref>ر.ک: همان، صفحه هجده - نوزده</ref>. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۷
| دیوان عبدالواسع جبلی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جبلی، عبدالواسع بن عبدالجامع (نويسنده) صفا، ذبیح الله (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | دیوان |
| ناشر | اميرکبير |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1378ش |
| چاپ | 4 |
| شابک | 964-00-0491-x |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 6ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 4852 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان عبدالواسع جبلی، مجموعه اشعار عبدالواسع بن عبدالجامع جبلی (متوفای 555ق)، از شاعران بزرگ پارسی‌گوی و تازی‌گوی ایران در نیمه اول قرن ششم و از بنیان‌گذاران سبک نو شعر فارسی در آن قرن است که به اهتمام و با تصحیح و تعلیق ذبیح‌الله صفا، منتشر شده است.
عبدالواسع، شاعری توانا و در سخنوری استاد و ذوالبلاغتین است و سخنش به نظر سخن‌سنجان قدیم، در درجه‌ای قرار داشت که میگفتند: «کسی از فضلا نقدی چنین به معیار قریحت نسنجیده است و در خاطر هیچ فصیح، مثل این نگنجیده» و به‌حق باید گفت که او از استادان مسلم و از نخستین پیشروان بزرگ تغییر سبک شعر فارسی در قرن ششم و از جمله کسانی است که در سخن او، شعر به لهجه ادبای زمان که آن وقت، آمیزش بیشتری از سابق با زبان عربی حاصل کرده بود، نزدیک شد[۱].
نخستین امری که در سخن او و خاصه در قصایدش، نظر خواننده را به خود می‌کشد، علاقه خاص او به آوردن صنایع مختلف است؛ چنان‌که می‌توان گفت او ایراد صنایع را در قصاید خویش، غالبا مبنا و اساس ایراد مضامین و آوردن معانی قرار می‌دهد و در این مورد، به همه صنایع بدیعی که بتوان در شعر از آنها استفاده‌ای کرد، نظر دارد. ترصیع، مماثله و موازنه و آوردن انواع جناس‌ها و تضاد ایهام و لف و نشر و تقسیم و مراعات نظیر، از صنایعی است که بیش از همه، مورد علاقه اوست[۲].
کمتر اتفاق می‌افتد که قصیده‌ای را از او شروع کنیم و در هر بیت، به صنعتی که غالبا از صنایع مذکور است، بازنخوریم. اما عجب در آن است که شاعر در عین آنکه توجه تام به صنایع دارد، مغلوب آنها نیست؛ یعنی در همان حال که از آوردن صنعت‌های گوناگون غافل نمی‌نماند، معانی دقیق را در مدح و تغزل و نسیب، به‌کار می‌برد و از عهده آنها نیز به‌خوبی برمی‌آید و چنان است که صنعت در نزد وی، خود وسیله‌ای است برای یادآوری مضامین و معانی جدید به شاعر[۳].
علاوه بر این، قدرت طبع و وسعت اطلاع و زبردستی حیرت‌انگیز شاعر در تصنع، وقتی که همراه با وسعت اطلاعات ادبی او می‌گردد، به او توانایی خاصی می‌بخشد که بی‌احساس هیچ‌گونه خستگی، صنعت‌ها را به تکرار و توالی بیاورد[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.