رأس الحسین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رأس الحسین''' تألیف احمد بن تیمیۀ، تصحیح محمدحامد فقهی، نويسندۀ كتاب (م٧٢٨ق)، فقيه و متكلّم متعصّب حنبلى واز دانشوران متحجّر و جنجال‌برانگیز در جهان اسلام است او فراوان به شیعه خُرده می‌گرفت و پس از مرگش نيز افكارش دستمايۀ حملۀ وهابيان و سلفيان به شيعه شد و بر اين دو فرقه تأثیری ژرف گذاشت.

رأس الحسين، هم به صورت مستقل و هم دو بار در ضمن دو كتاب چاپ شده است: بدين ترتيب كه يك بار در ضمن كتاب استشهاد الحسين (ص١٧٣ - ٢١٥)، كه برشى از تاريخ طبرى است، به اهتمام سيّد جميلى منتشر شده أست. (چاپ اوّل: بیروت، دارالكتاب العربى، 1406). بار ديگر در ضمن كتابى باهمين عنوان استشهادالحسين (ص١٥٣ - ١٩٠)، كه برشى از كتاب البداية والنهاية است، به كوشش محمّد جميل احمد غازى چاپ شده است. (جدّه، دار المدنى، تاريخ مقدّمه رجب ١٣٩٧). ما به چاپ مستقل رأس الحسين، كه مشخصات آن در فوق آمده است، دست نيافتيم و متن آن را در دو کتاب مزبور ملاحظه کردیم. مشخصات كتابشناختى چاپ مستقل رأس الحسين در كتاب معجم ما كتب عن الرّسول واهل‌البيت صلوات الله عليهم (ج٧، ص ٢٨١)،از عبدالجبّار رفاعى، آمده است.

ابن تیميّه در این رساله عهده‌دار اثبات اين موضوع است كه محلّ دفن سر آن حضرت، عسقلان (در سوريه) و قاهره نيست، بلكه مدينه است. وى هشت دليل برای این موضوع اقامه کردہ که چکیدۀ آن چنین است: ١.در صورتی که محلّ دفن سر در عسقلان و قاهره بود، متجاوز از چهارصد سال پس از كشته شدن امام كشف نمی‌شد. ٢. کسانی چون ابوبکر بن ابی‌دنیا و ابوالقاسم بغوى و ديگران، كه اخبار دربارۀ امام حسین را گردآوری کرده‌اند، هیچکدام نگفته‌اند که سر امام را به عسقلان و

چكيدۀ اين رساله و مقصود ابن تيميّه، در آخرين جملۀ آن آمده است: «وانّما كان المقصود تحقيق مكان رأس الحسين -رضی‌الله عنه -و بيان انّ الامكنة المشهورة عندالنّاس بمصر والشّام انّها مشهد الحسین وانّ فيها رأسه، فھی كذب و اختلاق و افک و بهتان. والله‌اعلم.)

البتّه ابن تیمیّه در ضمن این رساله، گاه از مقصود خود خارج شده واز مسائلى چون فرزند نداشتن امام حسن عسکری-ع-و گناه بزرگداشت مقابر و نمازگزاردن در کنار آن سخن گفته و بر شیعه خُرده گرفته است.