نغمه‌های جاویدان (صد بند): تفاوت میان نسخه‌ها

'''نغمه‌های جاویدان (صد بند)''' تألیف [[تاگور، رابیندرانات|رابیندرانات تاگور]]، ترجمه [[ضیاءالدین، مولوی|مولوی ضیاءالدین]]، با مقدمه‌ای از [[طباطبایی، سید مصطفی|سید مصطفی طباطبایی]]؛ نغمه‌های جاویدان یا صد بند تاگور، مجموعه‌ای از بهترین منظومه‌های عرفانی شاعر و نويسنده بزرگ هند، [[تاگور، رابیندرانات|تاگور]] (١٨۶٠ - ١٩٣١) است.

 

او شاعر آزاده‌ای بو د که همه ملل و اقوام را به محبت، دوستی و یگانگی دعوت می‌کرد و مظھر پرور دگار را در نوع‌پروری انسان دوستی می‌دید و توهین به بشر را قابل تحمل نمى‌دانست.

 

مهمترین و یژگی آثار او نغمه‌های شاعرانه‌ای است که در ستایش شاعر کائنات ۔که جمال محض می‌باشد -سروده‌است.

 

وی نغمه‌های شاعر فطرت را از مظاهر آفرینش به گوش هوش می‌شنید و سراپای و جودش غرق نشاط و شادمانی می‌شد؛ نیایش‌ها و راز و نیازهای تاگور در این‌کتاب، شور و حال عارفانه مناجاتهای عارفان مسلمان را به یاد می‌آورد و سوز و گداز خاصی دارد.

 

او ضمن این نیایش‌ها بە شدت تحت تأثیر فرهنگ و ادیان هندی است و می‌توان اصول و قواعد کلی جهان‌بینی هندی را در آن به زیبایی مشاهده کرد.