نغمههای جاویدان (صد بند): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = تاگور، رابیندرانات (نویسنده) طباطبایی، سید مصطفی (مقدمه) ضیاءالدین، مولوی (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر =مؤسسه مطبوعاتی ع...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NURنغمههای جاویدانJ1.jpg | ||
| عنوان = | | عنوان = | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =PK1723/ن7ت2 | ||
| موضوع = | | موضوع =تاگور? رابیندرانات. 1861 - 1941 - سرگذشتنامه شعربنگالی - ترجمه شده به فارسی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =مؤسسه مطبوعاتی عطایی | | ناشر =مؤسسه مطبوعاتی عطایی | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات هند و ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۰
| نغمههای جاویدان (صد بند) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | تاگور، رابیندرانات (نویسنده)
طباطبایی، سید مصطفی (مقدمه) ضیاءالدین، مولوی (مترجم) |
| ناشر | مؤسسه مطبوعاتی عطایی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1347ش |
| چاپ | اول |
| موضوع | تاگور? رابیندرانات. 1861 - 1941 - سرگذشتنامه شعربنگالی - ترجمه شده به فارسی |
| کد کنگره | PK1723/ن7ت2 |
نغمههای جاویدان (صد بند) تألیف رابیندرانات تاگور، ترجمه مولوی ضیاءالدین، با مقدمه‌ای از سید مصطفی طباطبایی؛ نغمههای جاو یدان یا صد بند تا گور، مجمو عهای از بهتر ین منظو مههای عرفاني شاعر ونويسنده بزرگ هند، تاكور (١٨۶٠ - ١٩٣١) است. او شاعر آزادهای بو د که همه ملل و اقوام را به محبت، دوستی و یگانگی دعوت میکر د و مظھر پرور دگار را در نوعپروری انسان دوستی میدید و توهین به بشر را قابل تحمل نمى دانست. مهمترین و یژگی آثار او نغمههای شاعرانهای است که در ستایش شاعر کائنات ۔که جمالٍ محض میباشد -سرودهاست. وی نغمههای شاعرٍ فطرت رااز مظاهر آفرینش به گوش هو ش میشنید و سراپای و جودش غرق نشاط و شادمانی میشد؛ نیایشها و راز و نیازهای تاگور در اینکتاب، شور و حال عارفانه مناجاتهای عارفان مسلمان را به یاد میآورد و سوز و گداز خاصی دارد. او ضمن این نیایشها بە شدت تحت تأثیر فرهنگ و ادیان هندی است و میتوان اصول و قواعد کلی جهانبینی هندی را در آن به زیبایی مشاهده کرد.
تاگور، معشوق و معبود حقیقی خود را با این كلمات خطاب می‌كند: ای پروردگارا ای محبو ب! ای مایه خو شبختی! ای عشق! مولاي من! ای دو ست! ای ذات مقدس! ای آفریننده جهان! ای فرمانرواى جهان! و .... [۱]
پانويس
- ↑ باقریان موحد، سید رضا، ص289-290
منابع مقاله
باقریان موحد، سید رضا، کتاب‌شناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش