فضل موت الأولاد: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''فضل موت الأولاد'''، اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911ق)، رساله‌ای است در بیان فضیلت صبر و شکیبایی در سوگ مرگ فرزند و اشاره به آیات و روایاتی که بر این امر، دلالت دارند. کتاب با تحقیق خالد عبدالکریم جمعه و عبدالقادر احمد عبدالقادر منتشر شده است. | '''فضل موت الأولاد'''، اثر [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلال‌الدین سیوطی]] (متوفی 911ق)، رساله‌ای است در بیان فضیلت صبر و شکیبایی در سوگ مرگ فرزند و اشاره به آیات و روایاتی که بر این امر، دلالت دارند. کتاب با تحقیق [[جمعه، خالد عبد الکريم|خالد عبدالکریم جمعه]] و [[عبد القادر، عبد القادر احمد|عبدالقادر احمد عبدالقادر]] منتشر شده است. | ||
سیوطی در رساله حاضر، در کنار بیان و ذکر روایاتی از پیامبر(ص) که به مؤمنان صبور در مقابل مرگ فرزندان خود، مژده می‌دهد، به آثار، اقوال و اخباری از پیشینیان صالح که در این زمینه وارد گردیده، اشاره نموده است<ref>ر.ک: مقدمه محققان، ص5-6</ref>. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در رساله حاضر، در کنار بیان و ذکر روایاتی از پیامبر(ص) که به مؤمنان صبور در مقابل مرگ فرزندان خود، مژده می‌دهد، به آثار، اقوال و اخباری از پیشینیان صالح که در این زمینه وارد گردیده، اشاره نموده است<ref>ر.ک: مقدمه محققان، ص5-6</ref>. | ||
آنچه صحت انتساب این رساله به سیوطی را تأیید می‌نماید، ذکر این اثر در کتاب دیگر وی تحت عنوان | آنچه صحت انتساب این رساله به [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] را تأیید می‌نماید، ذکر این اثر در کتاب دیگر وی تحت عنوان «[[حسن المحاضرة في أخبار مصر و القاهرة|حسن المحاضرة]]» می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>. | ||
سیوطی در موضوع اثر حاضر، سه رساله دیگر نیز نوشته که با آن، مرتبط می‌باشند. این رسائل، عبارتند از: | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در موضوع اثر حاضر، سه رساله دیگر نیز نوشته که با آن، مرتبط می‌باشند. این رسائل، عبارتند از: «[[فتاح الأكباد في فقد الأولاد]]»، «[[سلوة الفؤاد في موت الأولاد]]» و «[[فضل الجلد عند فقد الولد]]»<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
کتاب با مقدمه محققین آغاز شده است. در این مقدمه، ابتدا موضوع رساله مورد بحث و بررسی قرار گرفته<ref>ر.ک: همان، ص5</ref> و سپس صحت انتساب آن به سیوطی و علت تسمیه آن بدین نام، خاطرنشان شده است<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>. در پایان نیز ضمن معرفی نسخی که در تصحیح کتاب، مورد استفاده قرار گرفته<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>، به اقدامات تحقیقی صورت‌گرفته در آن، اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص8-9</ref>. | کتاب با مقدمه محققین آغاز شده است. در این مقدمه، ابتدا موضوع رساله مورد بحث و بررسی قرار گرفته<ref>ر.ک: همان، ص5</ref> و سپس صحت انتساب آن به [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] و علت تسمیه آن بدین نام، خاطرنشان شده است<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>. در پایان نیز ضمن معرفی نسخی که در تصحیح کتاب، مورد استفاده قرار گرفته<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>، به اقدامات تحقیقی صورت‌گرفته در آن، اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص8-9</ref>. | ||
سیوطی کتاب را با ذکر احادیثی که در فضیلت صبر بر سوگ فرزند می‌باشد، آغاز نموده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14</ref>. تنها تقسیم‌بندی که در ترتیب روایات به چشم می‌خورد، رعایت تعداد فرزندان می‌باشد؛ بدین صورت که فصلی برای روایاتی که به مرگ دو فرزند دلالت دارند، اختصاص داده شده<ref>ر.ک: همان، ص21</ref> و فصلی به روایات مربوط به مرگ یک فرزند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] کتاب را با ذکر احادیثی که در فضیلت صبر بر سوگ فرزند می‌باشد، آغاز نموده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص14</ref>. تنها تقسیم‌بندی که در ترتیب روایات به چشم می‌خورد، رعایت تعداد فرزندان می‌باشد؛ بدین صورت که فصلی برای روایاتی که به مرگ دو فرزند دلالت دارند، اختصاص داده شده<ref>ر.ک: همان، ص21</ref> و فصلی به روایات مربوط به مرگ یک فرزند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. | ||
سایر عناوینی که روایات، تحت آنها دسته‌بندی شده است، عبارتند از: فضیلت صبر بر سقط جنین<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>، حسرت کسی که فرزندی را از دست نداده در قیامت<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>، فضیلت صبر، احتساب، شکر و استرجاع در هنگام مصیبت<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>، فضیلت تسلی دادن<ref>ر.ک: همان، ص28</ref>، فضیلت کسی که در طفولیت دار فانی را وداع می‌گوید<ref>ر.ک: همان، ص33</ref>. | سایر عناوینی که روایات، تحت آنها دسته‌بندی شده است، عبارتند از: فضیلت صبر بر سقط جنین<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>، حسرت کسی که فرزندی را از دست نداده در قیامت<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>، فضیلت صبر، احتساب، شکر و استرجاع در هنگام مصیبت<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>، فضیلت تسلی دادن<ref>ر.ک: همان، ص28</ref>، فضیلت کسی که در طفولیت دار فانی را وداع می‌گوید<ref>ر.ک: همان، ص33</ref>. | ||
در خاتمه کتاب، به روایتی از وهب بن منبه که توسط ابونعیم در | در خاتمه کتاب، به روایتی از وهب بن منبه که توسط [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعیم]] در «[[حلية الأولياء و طبقات الأصفياء|الحلیه]]»، پیرامون سختی مصیبت و صبر بر آن ذکر شده، اشاره گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص34</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۴
| فضل موت الأولاد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده)
جمعه، خالد عبد الکريم (محقق) عبد القادر، عبد القادر احمد ( محقق) |
| ناشر | مؤسسة المرتضی للثقافة و النشر |
| مکان نشر | صفاة - کویت |
| سال نشر | 1408ق - 1988م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | احادیث اهل سنت - قرن 9ق. - کودکا‌ن -- مرگ -- احادیث اهل سنت - امتحا‌ن الهی -- احادیث اهل سنت - صبر - احادیث |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 9س9ک 141/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
فضل موت الأولاد، اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911ق)، رساله‌ای است در بیان فضیلت صبر و شکیبایی در سوگ مرگ فرزند و اشاره به آیات و روایاتی که بر این امر، دلالت دارند. کتاب با تحقیق خالد عبدالکریم جمعه و عبدالقادر احمد عبدالقادر منتشر شده است.
سیوطی در رساله حاضر، در کنار بیان و ذکر روایاتی از پیامبر(ص) که به مؤمنان صبور در مقابل مرگ فرزندان خود، مژده می‌دهد، به آثار، اقوال و اخباری از پیشینیان صالح که در این زمینه وارد گردیده، اشاره نموده است[۱].
آنچه صحت انتساب این رساله به سیوطی را تأیید می‌نماید، ذکر این اثر در کتاب دیگر وی تحت عنوان «حسن المحاضرة» می‌باشد[۲].
سیوطی در موضوع اثر حاضر، سه رساله دیگر نیز نوشته که با آن، مرتبط می‌باشند. این رسائل، عبارتند از: «فتاح الأكباد في فقد الأولاد»، «سلوة الفؤاد في موت الأولاد» و «فضل الجلد عند فقد الولد»[۳].
کتاب با مقدمه محققین آغاز شده است. در این مقدمه، ابتدا موضوع رساله مورد بحث و بررسی قرار گرفته[۴] و سپس صحت انتساب آن به سیوطی و علت تسمیه آن بدین نام، خاطرنشان شده است[۵]. در پایان نیز ضمن معرفی نسخی که در تصحیح کتاب، مورد استفاده قرار گرفته[۶]، به اقدامات تحقیقی صورت‌گرفته در آن، اشاره شده است[۷].
سیوطی کتاب را با ذکر احادیثی که در فضیلت صبر بر سوگ فرزند می‌باشد، آغاز نموده است[۸]. تنها تقسیم‌بندی که در ترتیب روایات به چشم می‌خورد، رعایت تعداد فرزندان می‌باشد؛ بدین صورت که فصلی برای روایاتی که به مرگ دو فرزند دلالت دارند، اختصاص داده شده[۹] و فصلی به روایات مربوط به مرگ یک فرزند[۱۰].
سایر عناوینی که روایات، تحت آنها دسته‌بندی شده است، عبارتند از: فضیلت صبر بر سقط جنین[۱۱]، حسرت کسی که فرزندی را از دست نداده در قیامت[۱۲]، فضیلت صبر، احتساب، شکر و استرجاع در هنگام مصیبت[۱۳]، فضیلت تسلی دادن[۱۴]، فضیلت کسی که در طفولیت دار فانی را وداع می‌گوید[۱۵].
در خاتمه کتاب، به روایتی از وهب بن منبه که توسط ابونعیم در «الحلیه»، پیرامون سختی مصیبت و صبر بر آن ذکر شده، اشاره گردیده است[۱۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.