مناجات فرزانگان: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR.....J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = سالور، منوچهر (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =انتشارات اهل‌بیت(ع) | مکان نشر =قم | سال نشر =1377 | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCO...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR.....J1.jpg
    | تصویر =NURمناجات فرزانگانJ1.jpg
    | عنوان =
    | عنوان =
    | عنوان‌های دیگر =
    | عنوان‌های دیگر =
    خط ۸: خط ۸:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =
    | زبان =
    | کد کنگره =
    | کد کنگره =‏BP۲۷۱/۸/س۲م۸ ۱۳۷۷
    | موضوع =
    | موضوع =دعاها,مناجات نامه ها
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر =انتشارات اهل‌بیت(ع)  
    | ناشر =انتشارات اهل‌بیت(ع)  
    خط ۴۷: خط ۴۷:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:آداب و رسوم]]
    [[رده: مباحث خاص آداب و رسوم]]
    [[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]]
    [[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات جدید(دی) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]]

    نسخهٔ ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۱

    مناجات فرزانگان
    مناجات فرزانگان
    پدیدآورانسالور، منوچهر (نویسنده)
    ناشرانتشارات اهل‌بیت(ع)
    مکان نشرقم
    سال نشر1377
    چاپاول
    موضوعدعاها,مناجات نامه ها
    کد کنگره
    ‏BP۲۷۱/۸/س۲م۸ ۱۳۷۷

    مناجات فرزانگان تألیف منوچهر سالور، این مجموعه، برگزیده‌ای است از نیایش‌های منظوم و منثور که به قلم عالمان بزرگ شیعه از قرن هفتم تاکنون، ایراد شده است، مانند مناجات‌نامه شارح شهاب‌الاخبار، مناجات‌نامه مولی محمّد رفیع خراسانی، مناجات‌نامه ملا محمّدباقر سبزواری و مناجات‌نامه آیت‌الله طباطبایی یزدی.

    در ابتدای هر بخش، شرح حال کوتاهی از گوینده مناجات آمده و سپس متن مناجات‌نامه چاپ شده است.

    مؤلف در مقدمه، انگيزۀ حود را از تألیف این اثر، آشنا ساختن فارسی زبانان به نیایش‌های شورانگیز عالمان دانسته است:

    «شیعیانی که عرب زبان هستند يا بر زبانِ عربی تسلط کامل دارند، از متن مناجات‌های دل‌نشین و پیشوایان اسلام، بهره‌مند و از عبارات جذاب و روح‌نواز آنها حداکثر استفاده را می‌کنند. اما فارسی‌زبانان، گرچه متون دعاها و مناجات‌های رهبران حود را در حال و هوایی روحانی می‌حوانند، ولی اکثریت آنان از مضامین و محتوای پربار آن، چندان لذت نمی‌برند و به جهت و بزرگانِ شیعه، مناجات‌هایی به زبان شیرین فارسی در قالبِ نثر و نظم سروده و در اختیار مردم قرار داده‌اند.» (ص ۷)[۱]


    پانويس

    1. باقریان موحد، سید رضا، ص265-266


    منابع مقاله

    باقریان موحد، سید رضا، کتاب‌شناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش

    وابسته‌ها