مخبر دزفولی، عباس

مخبر دزفولی، عباس

نام	مخبر دزفولی، عباس
نام‌های دیگر	مخبر، عباس
نام پدر	ملا غلام‌على
متولد	1307ش
محل تولد	دزفول
رحلت	8 فروردين 1365ش
اساتید	سيد على بهبهانى خویى حكيم نجفى مرعشى
برخی آثار	ارمغان شهید
کد مؤلف	AUTHORCODE00902AUTHORCODE

عباس مخبر دزفولى (1307-1365ش)، از علمای معاصر استان خوزستان، امام جمعه موقت دزفول، نماینده امام خمینی در جهاد سازندگی دزفول

ولادت

او فرزند ملا غلام‌علی رکاب ساز و مادرش صبیۀ ملا محمّدرضا ذاکر بود، در سال 1347ق، در خانواده‌اى روحانى در منطقه‌اى كه اكثر، اهل علم بودند، در دزفول به دنيا آمد. پدرش كه از ذاكرين مخلص و جانسوز ابا عبدالله الحسين(ع) بود، بيش از نود سال عمر كرد و هميشه بعد از اتمام فرايض، رژيم ستم‌شاهى را لعن مى‌نمود.

تحصیلات

ايشان، تحصيلات ابتدايى را نزد برادرش به اتمام رساند و آن عبارت بود از قرآن مجيد و كتاب‌هاى مدارس آن روز و چون شاگرد داشت، در ضمن درس خواندن، درس هم مى‌داد.

مقدمات حوزه، از قبيل صرف و نحو و معانى را نزد اساتيد محل خواند، ولى تحصيل علم در آن روزگار كه مصادف با دوران خفقان و حكومت ضد اسلامى رضا خان بود، از مشكلات محسوب مى‌شد. در آن دوره، كليه مدارس، تعطيل گرديد و مجالس روضه‌خوانى، برچيده شد و ملبس شدن به لباس روحانیت، مورد طعن و سرزنش قرار گرفت، ولى مؤلف، به‌اتفاق چند تن از طلاب، از حضرت آيت‌الله معزى درخواست درس نمودند و ايشان، «سيوطى»، «مغنى»، جلد اول «رياض»، «معالم» و «كفايه» را به آنها درس داد. منطق و «شرح منظومه» و درس خارج فقه را در محضر آيت‌الله نبوى خواند. وى «رسائل» و جلد دوم «كفايه» و قسمتى از «رياض» را در در محضر شيخ منصور، سبط الشيخ، به پايان رسانيد.

اساتید

از ديگر اساتيد او مى‌توان به آيات عظام، «سيد على بهبهانى»، «شاهرودى»، «حكيم»، «خویى»، «بجنوردى»، «اصطهباناتى» و «نجفى مرعشى» اشاره كرد.

ايشان كه از محبين اهل‌بيت بودند، منبر را يكى از مشغله‌هاى خود مى‌دانستند. اغلب مجالس علمى كه در خوزستان برگزار مى‌شد، از ايشان دعوت مى‌شد و منبر مى‌رفتند. در مجلس اولين شهيد درگيرى‌هاى دزفول عليه رژيم طاغوت، ايشان سخنرانى كردند كه پس از آن، ممنوع المنبر شدند. تا اوج‌گيرى انقلاب اسلامى نيز به تثبيت اهداف انقلاب اسلامى در سنگرهاى تبليغ، تدريس، تأليف، امامت جماعت و امام جمعه موقت، خدمات خود را ادامه دادند.

با شروع جنگ تحميلى و هدف قرار گرفتن شهر دزفول با توپ و موشك و بمب، مسجد ايشان جزء معدود مساجدى بود كه نماز جماعت به امامت آن بزرگوار، به‌صورت مستمر در آن برگزار مى‌شد. ايشان در مردم‌دارى و مردم‌نوازى و گره‌گشايى از مشكلات آنها و جواب دادن به سؤالات شرعى و علمى، ملجأ بزرگى بود.

وفات

وى در صبح جمعه، 8 فروردين 1365ش، برابر با 18 رجب 1406، دار فانى را واع گفت.

آثار

1. قاموس الفقه؛
2. قاموس الاخلاق؛
3. كتاب القضاء؛
4. فلسفه و قرآن در زمينه الميزان، در سه جلد؛
5. روش نوين در فلسفه اصول دين؛
6. آغاز دانش؛
7. جهاد در قرآن؛
8. كميل و دعایش؛
9. ارمغان شهيد؛
10. راهنما و فلسفه حج؛
11. شرح فهرست شيخ طوسى؛
12. شناخت نهج‌البلاغه؛
13. شاگردى در مكتب استاد؛
14. هفت سؤال از متفكر بزرگ اسلام؛
15. وحدت در اسلام؛
16. رساله‌اى در علت تعدد زوجات پيغمبر(ص)؛
17. رساله‌اى در تحريم غنا.

منابع مقاله

كتاب علماء و روحانیت دزفول، ص 859 - 898.

وابسته‌ها

ارمغان شهید

کمیل و دعایش