۳۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه کتاب (نگاهی به اشعار حاج بهرام سقای بخارایی). | مقدمه کتاب (نگاهی به اشعار حاج بهرام سقای بخارایی). | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]] | |||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]]{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR112072J1.jpg | |||
| عنوان = دیوان سقای بخارایی | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| پدیدآورندگان | |||
| پدیدآوران = | |||
[[سقای بخارایی، بهرام]] (نويسنده) | |||
[[یوسف، محمد]] (گردآورنده) | |||
|زبان | |||
| زبان = فارسی | |||
| کد کنگره = | |||
| موضوع = | |||
|ناشر | |||
| ناشر = فخرالدین نصیری امینی ** مطبعة اخوت | |||
| مکان نشر = ایران - تهران ** هند - دهلی | |||
| سال نشر = 1388ش - 2010م | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE112072AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ = 1 | |||
| شابک = | |||
| تعداد جلد = 1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 112072 | |||
| کتابخوان همراه نور = 112072 | |||
| کد پدیدآور = 88614 | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''دیوان سقای بخارایی'''، مجموعه اشعار بهرام سقای بخارایی (متوفی ۹۷۰ق/۱۵۶۳م) است که به کوشش محمد یوسف، منتشر شده است. | |||
دیوان حاضر، مشتمل بر غزلیات، مسدسات، مخمسات، قطعات تاریخ، رباعیات، ترجیع‌بندها، قصاید، مثنویات و متفرقات است. این دیوان، حاوی چهار هزار بیت می‌باشد<ref>ر.ک: نگاهی به اشعار حاج بهرام سقای بخارایی، ص14</ref>. | |||
سقا در اشعار خود، از بسیاری از شاعران، متأثر است، اما به نظر می‌رسد که بیش از همه، تحت تأثیر مولوی، شاه قاسم انوار، سعدی و حافظ شیرازی است. در اشعار ترکی نیز توجه او به دو شاعر، یعنی قاسم انوار و عمادالدین نسیمی (متوفی 820ق) انکارنشدنی است<ref>ر.ک: همان</ref>. | |||
شیوه غزل‌سرایی سقا با همان غزل آغازین او را متعلق به سبک عراقی می‌داند. روزگار او، روزگار تجربیات سوز و گدازهای عاشقانه نیز هست؛ روزگار عرفی، وحشی، فیضی، غزالی مشهدی و نظیری نیشابوری است و این مایه از سوز و گدازهای عاشقانه، در غزلیات سقا نیز ساری و جاری است<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. | |||
زبان سقا، زبانی سرگردان و متأثر است و این تأثیرپذیری از فضای شاعران سبک مکتب وقوع است. یکی از نشانه‌های پررنگ مکتب وقوع، آوردن کلمه «سگ» است؛ آن‌گونه که حتی تخلص برخی از شاعران را از نوع «وحشی» و «اهلی»، درآورده بود. سقا نیز بدش نمی‌آید تا با تأسی از این فضا و به شیوه شاعران مکتب وقوع، کمی هم با رعایت عرفان، با واژه سگ، مضمون‌تراشی کند: | |||
'''مکش ای دل جفای همنشینان ریایی را | |||
ز سگ کمتر بود آن کس که دارد بی‌وفایی را''' | |||
'''از بس‌که سوخت آتش عشق تو جان ما | |||
بی‌قدر گشت پیش سگت، استخوان ما''' | |||
'''فریاد مزن با من مسکین که در این کوی | |||
آواز سگان کم نکند رزق گدا را'''<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. | |||
البته این تنها درباره سگ نیست که برخی دیگر از حیوانات نیز در این دیوان، جاخوش کرده‌اند و با مطایبه، می‌توان گفت که این دیوان، به‌نوعی یک باغ وحش کامل نیز هست و از همه زیباتر و طنازتر، آوردن چهار حیوان در ردیفی تازه، آن‌هم در غزل است: | |||
'''ای زده راه دین تو، اشتر و گاو و اسب و خر | |||
بسته کمر به کین تو، اشتر و گاو و اسب و خر''' | |||
'''گر پی صدقی و صفا، بهر چه می‌کشی جفا | |||
کی بر کس کند وفا، اشتر و گاو و اسب و خر'''<ref>ر.ک: همان، ص22-23</ref>. | |||
==پانویس == | |||
<references /> | |||
==منابع مقاله== | |||
نگاهی به اشعار حاج بهرام سقای بخارایی. | |||