سیف اسفرنگی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| تخلص = | | تخلص = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر =محمد | ||
| ولادت = | | ولادت =581ق | ||
| محل تولد = | | محل تولد =اسفرنگ یا اسفره | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت =666ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن =85 سال | ||
| طول عمر = | | طول عمر = | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| خویشاوندان = | | خویشاوندان = | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب =حنفی‌مذهب | ||
| پیشه = | | پیشه = | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[دیوان سیف‌الدین اسفرنگی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE75652AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE75652AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
'''سیف اسفرنگی''' ( | '''سیف اسفرنگی''' (581-666ق)، شاعر قصیده‌سرای فارسی‌گوی قرن هفتم هجری، صاحب دیوان شعر. | ||
==نام، لقب و نسب== | ==نام، لقب و نسب== | ||
نسخهٔ ۲۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۰۵
| سیف اسفرنگی | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | محمد |
| ولادت | 581ق |
| محل تولد | اسفرنگ یا اسفره |
| رحلت | 666ق |
| مدفن | 85 سال |
| مذهب | حنفی‌مذهب |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | دیوان سیف‌الدین اسفرنگی |
سیف اسفرنگی (581-666ق)، شاعر قصیده‌سرای فارسی‌گوی قرن هفتم هجری، صاحب دیوان شعر.
نام، لقب و نسب
نام کامل او، مولانا سیف‌الدین اعرج احمد اسفرنگی و نام پدرش محمد است. لقب او را «سیف‌الدین» و به سبب لنگی پایش، «اعرج» هم گفته‌اند که خود شاعر نیز به آنها اشاره کرده است. گویا اجدادش از اقوام عرب بوده و به سمرقند مهاجرت کرده بودند[۱].
زادگاه
زادگاه او اسفرنگ یا اسفره، کوهستانی در نه فرسنگی مرغینان از توابع سغد سمرقند در ازبکستان امروزی است[۲].
ولادت
بنا بر بیتی از دیوان او:
| مرا مادر پس از تاریخ هجرت | به سال پانصدوهشتادویک زاد |
بدون هیچ ابهامی، تاریخ ولادتش 581ق، است[۳].
ممدوحین
دولت‌شاه سمرقندی به‌اشتباه، ممدوح اول او را ایلارسلان خوارزمشاه دانسته است و تذکره‌نویسان بعدی به پیروی از او، این اشتباه را تکرار کرده‌اند و سیف را هم‌عهد ایلارسلان و فرزندش تکش خوارزمشاه، دانسته‌اند[۴].
در دیوان او، هیچ نامی از ایلارسلان و تکش در میان بیش از صد ممدوح شاعر، ذکر نشده است و مراد از «سلطان سنجر» در دیوان، سلطان علاءالدین محمد بن تکش خوارزمشاه است که به سلطان سنجر و اسکندر ثانی، ملقب بود[۵].
سیف پس از انقراض خوارزمشاهیان، به ماوراءالنهر رفت و برخی از امرای مغول از جمله امیر عمید قطب‌الدین، حاکم ماوراءالنهر و ثقة‌الملک ابوبکر بن علی، وزیر آنها در ماوراءالنهر را مدح گفت[۶].
سیف، شاعری مدیحه‌سراست و شاهان و بزرگان و سادات زیادی را مدح کرده است. از آن میان، قصایدی هست که ارادت او را به سیف‌الدین باخرزی، عارف مشهور قرن هفتم، نشان می‌دهد[۷].
مذهب
سیف، حنفی‌مذهب بود، فرزندی نداشت و مدتی از عمر خود را به عسرت و محرومی گذراند[۸].
وفات
مورخان و تذکره‌نویسان، به اتفاق نظر، درگذشت او را در بخارا دانسته‌اند، ولی در تاریخ وفاتش، اختلاف دارند. بیشتر آنان با توجه به تولد او در 581ق و اینکه 85 سال عمر کرد، 666ق را تاریخ درگذشت او دانسته‌اند[۹].
آثار
یگانه اثر برجای‌مانده از وی، دیوان شعر اوست که شامل قصاید، غزلیات، ترجیع‌بند، ترکیب‌بندها، قطعات و رباعیات است. گویا سیف در نثر نیز متبحر بود و آثاری منثور نیز داشت که تاکنون مفقود مانده است[۱۰].
پانویس
منابع مقاله
جعفری، فرزاد، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی.