ابوالعلاء معری، احمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابوالعلاء معری' به 'ابوالعلاء معری'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابوالعلاء معری' به 'ابوالعلاء معری')
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه
{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه
| عنوان = ابوالعلاء معری، احمد بن عبدالله بن سلیمان تنوخی
| عنوان = [[ابوالعلاء معری]]، احمد بن عبدالله بن سلیمان تنوخی
| تصویر = NUR00000.jpg
| تصویر = NUR00000.jpg
| اندازه تصویر =  
| اندازه تصویر =  
| توضیح تصویر =  
| توضیح تصویر =  
| نام کامل = احمد بن عبدالله بن سلیمان؛  
| نام کامل = احمد بن عبدالله بن سلیمان؛  
| نام‌های دیگر = ابوالعلاء معری، احمد بن عبدالله بن سلیمان تنوخی؛  
| نام‌های دیگر = [[ابوالعلاء معری]]، احمد بن عبدالله بن سلیمان تنوخی؛  
| لقب = رهین المحبسین؛
| لقب = رهین المحبسین؛
| تخلص = ابوالعلاء معری؛
| تخلص = [[ابوالعلاء معری]]؛
| نسب = معری؛
| نسب = معری؛
| نام پدر = عبدالله بن سلیمان قضاعی تنوخی؛
| نام پدر = عبدالله بن سلیمان قضاعی تنوخی؛
خط ۹۶: خط ۹۶:
در بیشتر منابع از استعدادهای ویژۀ ابوالعلاء سخن رفته است. در یك جا گفتۀ ابوالحسن مصیصی شاعر نقل می‌شود كه در معرة ‌النعمان یكی از شگفتی‌های روزگار را دیده و آن شاعری نابینا بوده است كه شطرنج و نردبازی می‌كرده و در هر فنی از جدّ و هزل سخن می‌گفته و خدا را سپاس می‌گزارده كه وی را نابینا كرده و از دیدن بدخویان نفرت‌انگیز آسوده ساخته است.
در بیشتر منابع از استعدادهای ویژۀ ابوالعلاء سخن رفته است. در یك جا گفتۀ ابوالحسن مصیصی شاعر نقل می‌شود كه در معرة ‌النعمان یكی از شگفتی‌های روزگار را دیده و آن شاعری نابینا بوده است كه شطرنج و نردبازی می‌كرده و در هر فنی از جدّ و هزل سخن می‌گفته و خدا را سپاس می‌گزارده كه وی را نابینا كرده و از دیدن بدخویان نفرت‌انگیز آسوده ساخته است.
گزارش‌های بسیاری نیز دربارۀ نیروی حافظۀ بی‌مانند ابوالعلاء آمده است.  
گزارش‌های بسیاری نیز دربارۀ نیروی حافظۀ بی‌مانند ابوالعلاء آمده است.  
ابوالعلاء عمر خود را در دوران پرآشوبی گذراند. وی از كنج عزلت خود، با دیدۀ دل به همۀ رویدادهای جهان پیرامون خود، به‌ویژه به آنچه در زادگاهش و اطراف آن می‌گذشت، می‌نگریست. دوران عمر وی سرشار از درگیری‌ها و كشاكش‌هاست: درگیری‌های خلفای عباسی با ایرانیان و تركان، از یك سو و درگیری‌های فرمانروایان محلی و قبایل عرب بدوی و نیز كشاكش و رقابت عباسیان با خلفای فاطمی مصر و نفوذ قرمطیان و فاطمیان در دمشق و حلب، از سوی دیگر، و سرانجام مهاجمات امپراتوری بیزانس و نفوذ آن در آن نواحی. این رویدادهای تاریخی همواره با تاریخ حلب و معرة‌النعمان درآمیخته بوده است و برخی از آن‌ها در اشعار ابوالعلاء معری منعكس شده‌اند.
ابوالعلاء عمر خود را در دوران پرآشوبی گذراند. وی از كنج عزلت خود، با دیدۀ دل به همۀ رویدادهای جهان پیرامون خود، به‌ویژه به آنچه در زادگاهش و اطراف آن می‌گذشت، می‌نگریست. دوران عمر وی سرشار از درگیری‌ها و كشاكش‌هاست: درگیری‌های خلفای عباسی با ایرانیان و تركان، از یك سو و درگیری‌های فرمانروایان محلی و قبایل عرب بدوی و نیز كشاكش و رقابت عباسیان با خلفای فاطمی مصر و نفوذ قرمطیان و فاطمیان در دمشق و حلب، از سوی دیگر، و سرانجام مهاجمات امپراتوری بیزانس و نفوذ آن در آن نواحی. این رویدادهای تاریخی همواره با تاریخ حلب و معرة‌النعمان درآمیخته بوده است و برخی از آن‌ها در اشعار [[ابوالعلاء معری]] منعكس شده‌اند.




==شاگردان و كاتبان ابوالعلاء==
==شاگردان و كاتبان ابوالعلاء==


با وجود اینكه ابوالعلاء معری خانه‌نشینی و گوشه‌گیری گزیده بود و چنانكه خود بارها در اشعارش بیان می‌كند، تنهایی را بر معاشرت بر مردمان ترجیح می‌داده، اما از چنان شهرتی برخوردار بوده است كه دیگران را به سوی او می‌كشانده تا نزد او درس بخوانند و چیزهایی را كه تنها او می‌دانسته است، از وی بیاموزند. هر یك از شاگردان او، خود از قاضیان، ادیبان و راویان برجستۀ روزگار خویش بوده‌اند.
با وجود اینكه [[ابوالعلاء معری]] خانه‌نشینی و گوشه‌گیری گزیده بود و چنانكه خود بارها در اشعارش بیان می‌كند، تنهایی را بر معاشرت بر مردمان ترجیح می‌داده، اما از چنان شهرتی برخوردار بوده است كه دیگران را به سوی او می‌كشانده تا نزد او درس بخوانند و چیزهایی را كه تنها او می‌دانسته است، از وی بیاموزند. هر یك از شاگردان او، خود از قاضیان، ادیبان و راویان برجستۀ روزگار خویش بوده‌اند.


[[ابن عدیم، عمر بن احمد|ابن‌ عدیم]] ۴۹ تن از اینان را نام می‌برد. از برجسته‌ترین این شاگردان، [[خطیب تبریزی، یحیی بن علی|ابوزكریا یحیی‌ بن علی خطیب تبریزی]] (د ۵۰۲ ق / ۱۱۰۹ م)، مؤلف كتاب [[تهذیب إصلاح المنطق|تهذیب اصلاح ‌المنطق]] و ابوالمكارم عبدالوارث بن محمد بن عبدالمنعم ابهری بوده‌اند. [[ابن عدیم، عمر بن احمد|ابن عدیم]] نقل می‌كند كه این دو از برجستگان ادب و متبحر در علوم عرب و از وابستگان به ابوالعلاء بوده و چندی را به بهره‌گیری از او گذرانده‌‌‌‌‌‌‌اند.
[[ابن عدیم، عمر بن احمد|ابن‌ عدیم]] ۴۹ تن از اینان را نام می‌برد. از برجسته‌ترین این شاگردان، [[خطیب تبریزی، یحیی بن علی|ابوزكریا یحیی‌ بن علی خطیب تبریزی]] (د ۵۰۲ ق / ۱۱۰۹ م)، مؤلف كتاب [[تهذیب إصلاح المنطق|تهذیب اصلاح ‌المنطق]] و ابوالمكارم عبدالوارث بن محمد بن عبدالمنعم ابهری بوده‌اند. [[ابن عدیم، عمر بن احمد|ابن عدیم]] نقل می‌كند كه این دو از برجستگان ادب و متبحر در علوم عرب و از وابستگان به ابوالعلاء بوده و چندی را به بهره‌گیری از او گذرانده‌‌‌‌‌‌‌اند.