۸۵٬۴۹۵
ویرایش
نقد النقود في معرفة الوجود (نسخه دست‌نگاشت مؤلف) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۸
، ۲۴ نوامبر ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'موسسه' به 'مؤسسه'
جز (جایگزینی متن - 'نهج البلاغه' به 'نهج‌البلاغة') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'موسسه' به 'مؤسسه') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
[[اسدپور، رضا]] (محقق) | [[اسدپور، رضا]] (محقق) | ||
[[کريمي زنجاني‌اصل، محمد]] ( محقق ) | [[کريمي زنجاني‌اصل، محمد]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =/ج2آ8 / 283/2 BP | | کد کنگره =/ج2آ8 / 283/2 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| ناشر =مجمع ذخائر اسلامي | | ناشر =مجمع ذخائر اسلامي | ||
مؤسسه ابن سينا براي پژوهش در تاريخ انديشه | |||
کتابخانه ملي ملک | کتابخانه ملي ملک | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
| شابک =978-964-988-740-1 | | شابک =978-964-988-740-1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =40572 | ||
| کتابخوان همراه نور =40572 | | کتابخوان همراه نور =40572 | ||
| کد پدیدآور =02800 | | کد پدیدآور =02800 | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
# وجود مطلق که نقیض عدم مطلق است، در عالم خارج موجود است<ref>ر.ک: همان، ص54-55</ref>. | # وجود مطلق که نقیض عدم مطلق است، در عالم خارج موجود است<ref>ر.ک: همان، ص54-55</ref>. | ||
به این ترتیب سید حیدر ثابت می‌کند که وجود واجب مطلق است و در خارج موجود است و برای غیر او اصلا وجودی نیست و این امر را شیوه و عقیده پیامبران و اولیای خدا می‌داند و برای آگاهی بیشتر خواننده از دلایل متعدد او در این‌باره به «رسالة الوجود» خویش ارجاع می‌دهد. سپس برای تأیید سخنانش به مطالبی از شرح «[[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)|فصوص الحكم]]» [[کاشانی، عبدالرزاق|عبدالرزاق کاشانی]] و قیصری و «[[إحياء علوم الدين]]» [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] اشاره می‌کند و در ادامه جهت ایجاد اطمینان در دلایل، بخشی از کلام نورانی مولا [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] در خطبه اول | به این ترتیب سید حیدر ثابت می‌کند که وجود واجب مطلق است و در خارج موجود است و برای غیر او اصلا وجودی نیست و این امر را شیوه و عقیده پیامبران و اولیای خدا می‌داند و برای آگاهی بیشتر خواننده از دلایل متعدد او در این‌باره به «رسالة الوجود» خویش ارجاع می‌دهد. سپس برای تأیید سخنانش به مطالبی از شرح «[[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)|فصوص الحكم]]» [[کاشانی، عبدالرزاق|عبدالرزاق کاشانی]] و قیصری و «[[إحياء علوم الدين]]» [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] اشاره می‌کند و در ادامه جهت ایجاد اطمینان در دلایل، بخشی از کلام نورانی مولا [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] در خطبه اول «نهج‌البلاغه» را نقل و خاطرنشان می‌سازد که شرح و تفسیری مفصل از آن را در «رسالة الوجود» آورده است<ref>ر.ک: همان، ص55</ref>. | ||
اصل دوم این رساله به بحث وجود و وجوب و وحدت آن اختصاص یافته است. [[آملی، سید حیدر|سید حیدر]] در ابتدای این فصل ذکر می‌کند که ازآنجاکه در ضمن اثبات اطلاق و بداهت وجود در اصل اول، الزاما وجوب و وحدت آن نیز به‌طور ضمنی و تطبیقی ثابت گشت، احتیاجی نیست که جداگانه به این بحث بپردازد، اما به دلیل رعایت ترتیبی که در فهرست شرط نموده بود، این فصل را به این بحث اختصاص داده است. سپس با اقامه برهان‌هایی ثابت می‌کند که وجود مطلق بذاته ضرورتا واجب الوجود است و عدم در آن ممتنع است و ماهیت آن نیز غیر از خود وجود نیست و برای استحکام بخشیدن به این بحث، بخش‌هایی از «مقدمه قیصری بر شرح فصوص الحكم» را نقل می‌کند و در پی آن قاعده کلی اهل الله و خاصان درگاه در بحث وجوب و امکان و امتناع را نقل می‌کند که در حقیقت پاره‌هایی از «[[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)|فصوص الحكم]]» [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]] است و پس از آن به بیان وحدت می‌پردازد<ref>ر.ک: همان، ص57</ref>. | اصل دوم این رساله به بحث وجود و وجوب و وحدت آن اختصاص یافته است. [[آملی، سید حیدر|سید حیدر]] در ابتدای این فصل ذکر می‌کند که ازآنجاکه در ضمن اثبات اطلاق و بداهت وجود در اصل اول، الزاما وجوب و وحدت آن نیز به‌طور ضمنی و تطبیقی ثابت گشت، احتیاجی نیست که جداگانه به این بحث بپردازد، اما به دلیل رعایت ترتیبی که در فهرست شرط نموده بود، این فصل را به این بحث اختصاص داده است. سپس با اقامه برهان‌هایی ثابت می‌کند که وجود مطلق بذاته ضرورتا واجب الوجود است و عدم در آن ممتنع است و ماهیت آن نیز غیر از خود وجود نیست و برای استحکام بخشیدن به این بحث، بخش‌هایی از «مقدمه قیصری بر شرح فصوص الحكم» را نقل می‌کند و در پی آن قاعده کلی اهل الله و خاصان درگاه در بحث وجوب و امکان و امتناع را نقل می‌کند که در حقیقت پاره‌هایی از «[[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)|فصوص الحكم]]» [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]] است و پس از آن به بیان وحدت می‌پردازد<ref>ر.ک: همان، ص57</ref>. | ||