بکری، ربیع بن انس: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'موسسه' به 'مؤسسه') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، قم، | معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، قم، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید، چاپ یکم، 1379-1380ش. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
[[رده: زندگی‌نامه]] | [[رده: زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1402]] | ||
[[رده: فاقد کد پدیدآور]] | [[رده: فاقد کد پدیدآور]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۶
| بکری، ربیع بن انس | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ربیع بن انس بکرى بصرى، خراسانى |
| نسب | بکرى بصرى، خراسانى |
| نام پدر | انس |
| محل تولد | عراق |
| محل زندگی | بصره و خراسان |
| رحلت | 139 -140ق |
| دین | اسلام |
| مذهب | تشیع |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | تفسیر ربیع بن انس |
ربیع بن انس بکرى بصرى (متوفای 139 یا 140ق)، سپس خراسانى، صاحب تفسیری که بیشتر مطالبش از ابوالعالیه گرفته است. او از ستم حجاج بن یوسف ثقفى که به دنبال او بود به خراسان گریخت.
وثاقت
ربیع از انس بن مالک، ابوالعالیه، حسن بصرى، صفوان بن محرز و دیگر بزرگان روایت مى‌کند. از ام سلمه نیز به صورت مرسل روایت کرده است. از جمله کسانى که از او روایت مى‌کنند، اعمش است.
رجالیون عامه با آنکه ربیع را در تشیع افراطى دانسته‌اند، وى را توثیق کرده‌اند.
عجلى مى‌گوید: او صدوق است. نسائى مى‌گوید: باکى در او نیست. ابن حبّان او را در زمره «ثقات» شمرده است. شمس‌الدین محمد بن على داوودى، ربیع بن انس را راوى تفسیر ابوالعالیه مى‌داند. شمس‌الدین ذهبى مى‌گوید: در کتاب‌هاى سنن چهارگانه، احادیث او را آورده‌اند.
آثار
او تفسیرى دارد که بیشتر آن را از ابوالعالیه (متوفاى 90) گرفته است. قسمت عمده این تفسیر در «تفسیر طبرى» وارد شده و دیگران نیز از آن گرفته‌اند. ثعلبى در تفسیر خود «الکشف و البیان» از این تفسیر به عنوان تفسیر «ابوالعالیه» نقل مى‌کند.
شیخ ابوجعفر طوسى در تفسیر «تبیان» و ابوعلى طبرسى در «مجمع البیان» روایات فراوانى از آن نقل مى‌کنند.
وفات
وی در دوران خلافت منصور دوانیقى به سال 139 یا 140 وفات یافت[۱].
پانویس
- ↑ معرفت، محمدهادی، ج1، ص374-375
منابع مقاله
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، قم، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید، چاپ یکم، 1379-1380ش.