القول المشرق في تحريم المنطق: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سـ' به 'س') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = BC۶۶/س۹ق۹ | ||
| موضوع =کلام اهل سنت - منطق - منطق - متون قدیمی تا قرن 14 - منطق - | | موضوع =کلام اهل سنت - منطق - منطق - متون قدیمی تا قرن 14 - منطق - دفاعیهها و ردیهها | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = دار الحدیث | | ناشر = دار الحدیث | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''القول المشرق في تحريم المنطق'''، اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911ق)، رساله‌ای است در نفی و تحریم علم منطق که با تحقیق سید محمد سید عبدالوهاب منتشر شده است. | '''القول المشرق في تحريم المنطق'''، اثر [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلال‌الدین سیوطی]] (متوفی 911ق)، رساله‌ای است در نفی و تحریم علم منطق که با تحقیق [[عبدالوهاب، محمد سید|سید محمد سید عبدالوهاب]] منتشر شده است. | ||
سیوطی در این رساله، به مخالفت با منطق پرداخته است و بر این پایه که پاره‌ای از مباحث منطق، قول به هیولا و کفر است و این موضوع، به فلسفه و زندقه می‌انجامد، روی آوردن به منطق را ناروا دانسته است<ref>ر.ک: نویی، ابراهیم، ص223</ref>. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در این رساله، به مخالفت با منطق پرداخته است و بر این پایه که پاره‌ای از مباحث منطق، قول به هیولا و کفر است و این موضوع، به فلسفه و زندقه می‌انجامد، روی آوردن به منطق را ناروا دانسته است<ref>ر.ک: نویی، ابراهیم، ص223</ref>. | ||
وی در این کتاب، علم منطق را فنی خبیث و مذموم دانسته است. او در پاسخ به این پرسش که «آیا فراگرفتن علم منطق بر هر مسلمانی واجب عینی است»؟ یادآور شده است که علومی مانند تفسیر، حدیث و فقه که برترین علوم می‌باشند، واجب عینی نبوده، صرفا واجب کفایی‌اند، پس چگونه می‌توان منطق را بر این علوم ترجیح داد؟ او چنین قائلی را از سه حال خارج ندانسته است: کافر، بدعت‌گذار یا بی‌بهره از خرد<ref>ر.ک: همان</ref>. | وی در این کتاب، علم منطق را فنی خبیث و مذموم دانسته است. او در پاسخ به این پرسش که «آیا فراگرفتن علم منطق بر هر مسلمانی واجب عینی است»؟ یادآور شده است که علومی مانند تفسیر، حدیث و فقه که برترین علوم می‌باشند، واجب عینی نبوده، صرفا واجب کفایی‌اند، پس چگونه می‌توان منطق را بر این علوم ترجیح داد؟ او چنین قائلی را از سه حال خارج ندانسته است: کافر، بدعت‌گذار یا بی‌بهره از خرد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
سیوطی در این رساله، دلایل زیر را در تحریم اشتغال به منطق ذکر کرده است: | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در این رساله، دلایل زیر را در تحریم اشتغال به منطق ذکر کرده است: | ||
# اجماع مذاهب اربعه اهل سنت بر این تحریم: وی در این راستا نام ٢٨ تن از فقیهان اهل سنت از مذاهب مختلف را ذکر می‌کند. | # اجماع مذاهب اربعه اهل سنت بر این تحریم: وی در این راستا نام ٢٨ تن از فقیهان اهل سنت از مذاهب مختلف را ذکر می‌کند. | ||
# علم منطق همچون علم کلام، نوعی بدعت است و اشتغال به آن نیز حرام خواهد بود. سیوطی پندار اختلاف حکم میان این دو دانش را نوعی مکابره دانسته و در این راستا، به سخنی از امام شافعی تمسک جسته است که برابر آن، هرگاه شارع اسلام درباره امری سکوت را اختیار کرده و دستور به اشتغال به آن نداده باشد، تأمل در باب آن نارواخواهد بود. علم کلام و منطق نیز، هر دو، از نظر وی، همین وضعیت را دارند. | # علم منطق همچون علم کلام، نوعی بدعت است و اشتغال به آن نیز حرام خواهد بود. سیوطی پندار اختلاف حکم میان این دو دانش را نوعی مکابره دانسته و در این راستا، به سخنی از امام شافعی تمسک جسته است که برابر آن، هرگاه شارع اسلام درباره امری سکوت را اختیار کرده و دستور به اشتغال به آن نداده باشد، تأمل در باب آن نارواخواهد بود. علم کلام و منطق نیز، هر دو، از نظر وی، همین وضعیت را دارند. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نویی، ابراهیم، «متکلمان اشعری و علم منطق»، پایگاه مجلات تخصصی نور، آیین حکمت، تابستان 1396- شماره | #[[:noormags:1312943| نویی، ابراهیم، «متکلمان اشعری و علم منطق»، پایگاه مجلات تخصصی نور، آیین حکمت، تابستان 1396- شماره 32]]. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:منطق]] | |||
[[رده:آثار عمومی منطقی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۲
| القول المشرق في تحريم المنطق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) عبدالوهاب، محمد سید (محقق) |
| ناشر | دار الحدیث |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1429ق - 2008م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | کلام اهل سنت - منطق - منطق - متون قدیمی تا قرن 14 - منطق - دفاعیهها و ردیهها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BC۶۶/س۹ق۹ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
القول المشرق في تحريم المنطق، اثر جلال‌الدین سیوطی (متوفی 911ق)، رساله‌ای است در نفی و تحریم علم منطق که با تحقیق سید محمد سید عبدالوهاب منتشر شده است.
سیوطی در این رساله، به مخالفت با منطق پرداخته است و بر این پایه که پاره‌ای از مباحث منطق، قول به هیولا و کفر است و این موضوع، به فلسفه و زندقه می‌انجامد، روی آوردن به منطق را ناروا دانسته است[۱].
وی در این کتاب، علم منطق را فنی خبیث و مذموم دانسته است. او در پاسخ به این پرسش که «آیا فراگرفتن علم منطق بر هر مسلمانی واجب عینی است»؟ یادآور شده است که علومی مانند تفسیر، حدیث و فقه که برترین علوم می‌باشند، واجب عینی نبوده، صرفا واجب کفایی‌اند، پس چگونه می‌توان منطق را بر این علوم ترجیح داد؟ او چنین قائلی را از سه حال خارج ندانسته است: کافر، بدعت‌گذار یا بی‌بهره از خرد[۲].
سیوطی در این رساله، دلایل زیر را در تحریم اشتغال به منطق ذکر کرده است:
- اجماع مذاهب اربعه اهل سنت بر این تحریم: وی در این راستا نام ٢٨ تن از فقیهان اهل سنت از مذاهب مختلف را ذکر می‌کند.
- علم منطق همچون علم کلام، نوعی بدعت است و اشتغال به آن نیز حرام خواهد بود. سیوطی پندار اختلاف حکم میان این دو دانش را نوعی مکابره دانسته و در این راستا، به سخنی از امام شافعی تمسک جسته است که برابر آن، هرگاه شارع اسلام درباره امری سکوت را اختیار کرده و دستور به اشتغال به آن نداده باشد، تأمل در باب آن نارواخواهد بود. علم کلام و منطق نیز، هر دو، از نظر وی، همین وضعیت را دارند.
- حرمت اشتغال به دانش منطق، مقتضای عمومات نصوص دال بر تحریم روی آوردن به هر امری است که به فساد می‌انجامد یا خوف وقوع در فتنه در آن وجود دارد[۳].
البته برخی قائلند این عمومات توجیه‌پذیر بوده و هیچ لزومی بین اشتغال به علم منطق و فرورفتن در فساد و فتنه وجود ندارد[۴].
پانویس
منابع مقاله
- نویی، ابراهیم، «متکلمان اشعری و علم منطق»، پایگاه مجلات تخصصی نور، آیین حکمت، تابستان 1396- شماره 32.