روح الأرواح: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی' به 'ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید حمیدرضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۷
| روح الأرواح | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی (نويسنده) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1410ق - 1990م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
روح الأرواح، نوشته أبوالفرج عبدالرحمن بن علی بن محمد بن علی بن الجوزی(508 یا 510 - 597ق)، مشهور به ابن جوزی است در مباحث اخلاقی-عرفانی.
این اثر در 18 فصل تدوین شده است. شیوۀ نگارش ابن جوزی این‌گونه است که هر فصل را با خطبه‌ای آغاز می‌کند و در آن، پس از ستایش پروردگار، مقدمه‌ای را به تناسب موضوع فصل در چند جمله می‌نویسد.[۱]سپس، داستان‌های کوتاهی از پیامبرانی همچون حضرت عیسی، اولیا، قدیسان، زاهدان و عابدانی که ضمیرشان از مادیت زمین خالی گشته و به شفافیت آسمان رسیده‌اند همچون ذوالنون مصری، اویس قرنی، فضیل بن عیاض و عارفان دیگر می‌آورد تا ضمن معرفی نمونه‌های عالی عرفانی، ضمیر خواننده را با بحث هر فصل پیوند بزند.[۲]او از آیه‌های قرآن، احادیث و بویژه از اشعار، برای تفهیم مقصودش بسیار بهره می‌برد.[۳]
ابن جوزی مضمون روح الارواح را این‌گونه به زبان آورده است که؛ سخنم تن‌ها و جان‌ها را روبه‌راه می‌کند. پس، برای عارفان محفل انس و برای تائبان مجلس اندوه است و برای رسیدگان به پایان راه (منتهیان) اشارات است و برای نوپایان راه (مبتدیان) عبارات است.[۴]
بر این کتاب، محمود نصار مقدمه‌ای نوشته است او با نگاه اجمالی به فصل اول و دوم کتاب، شیوۀ ابن جوزی را توصیف کرده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.