۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابن‌ع' به 'ابن ع'
جز (جایگزینی متن - 'ابن عباس' به 'ابن عباس ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ع' به 'ابن ع') |
||
| (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR11072J1.jpg | |||
| عنوان =وضح البرهان في مشکلات القرآن | |||
| پدیدآوران = | |||
[[نیشابوری، محمود بن ابوالحسن]] (نویسنده) | |||
| | |||
[[داوودی، صفوان عدنان]] (محقق) | [[داوودی، صفوان عدنان]] (محقق) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BP 82/2 /ن9و6 | ||
| موضوع = | |||
قرآن - مسایل لغوی | |||
|کد کنگره | | ناشر = | ||
دار القلم | |||
| مکان نشر =دمشق - سوریه | |||
|موضوع | | سال نشر = 1410 ق یا 1990 م | ||
|ناشر | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE11072AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =2 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =11072 | |||
| کتابخوان همراه نور =11072 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''وَضَح البرهان في مشكلات القرآن''' تأليف [[نیشابوری، محمود بن ابوالحسن|محمود بن ابى الحسن بن حسين نيشابورى غزنوى]] ملقب به بيان الحق نيشابورى (متوفى حدود 555ق) از مفسران قرن ششم هجرى است. | '''وَضَح البرهان في مشكلات القرآن''' تأليف [[نیشابوری، محمود بن ابوالحسن|محمود بن ابى الحسن بن حسين نيشابورى غزنوى]] ملقب به بيان الحق نيشابورى (متوفى حدود 555ق) از مفسران قرن ششم هجرى است. | ||
این اثر با نام «[[باهر البرهان في معاني مشكلات القرآن]]» نیز چاپ و منتشر شده است. | |||
== معرفى تفسير == | == معرفى تفسير == | ||
| خط ۴۸: | خط ۳۶: | ||
از مطالعه تفسير نيشابورى، روشن مى‌شود كه مفسر از مصادر اطلاع كافى و به اشعار عرب و دواوين آنان احاطه وافى داشته است. مهمترين مصادر تفسيرى وى به شرح زير است: 1-مجاز القرآن ابوعبيده (ت 210ق). 2-معاني القرآن فرّاء (ت 207ق) كه مفسر گاهى به نقد آن مى‌پردازد. 3-معاني القرآن كسايى (ت 189ق). 4-معاني القرآن اخفش (ت 215ق). 5-معاني القرآن [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]. 6-احكام القرآن جصاص. 7-تفسير مسلم بن بحر اصفهانى. 8-تفسير نقاش محمد بن حسن بغدادى (ت 315ق). 9-تفسير ابوالقاسم بن حبيب نيشابورى(ت 406ق). 10-تفسير ثعالبى: احمد بن محمد نيشابورى ثعلبى يا ثعالبى(ت 427ق). 11-النكت و العيون: [[ماوردی، علی بن محمد|على بن محمد ماوردى]] | از مطالعه تفسير نيشابورى، روشن مى‌شود كه مفسر از مصادر اطلاع كافى و به اشعار عرب و دواوين آنان احاطه وافى داشته است. مهمترين مصادر تفسيرى وى به شرح زير است: 1-مجاز القرآن ابوعبيده (ت 210ق). 2-معاني القرآن فرّاء (ت 207ق) كه مفسر گاهى به نقد آن مى‌پردازد. 3-معاني القرآن كسايى (ت 189ق). 4-معاني القرآن اخفش (ت 215ق). 5-معاني القرآن [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]. 6-احكام القرآن جصاص. 7-تفسير مسلم بن بحر اصفهانى. 8-تفسير نقاش محمد بن حسن بغدادى (ت 315ق). 9-تفسير ابوالقاسم بن حبيب نيشابورى(ت 406ق). 10-[[الكشف و البيان المعروف تفسير الثعلبي|تفسير ثعالبى]]: [[ثعلبی، احمد بن محمد|احمد بن محمد نيشابورى ثعلبى]] يا ثعالبى(ت 427ق). 11-[[النكت و العيون تفسير الماوردي|النكت و العيون]]: [[ماوردی، علی بن محمد|على بن محمد ماوردى]] (ت 450ق). 12-آثار و روايات را از بزرگان صحابه و تابعين نقل مى‌كند؛ مانند: [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، ابن مسعود، [[امام على(ع)]] و مجاهد. 13-اقوال بزرگان از دانشمندان اسلامى را مورد توجه قرار مى‌دهد؛ مانند: قاضى عبدالحميد (ت 292ق). ابومحمد عبدالله بن حسين نيشابورى (ت 447ق)، قاضى ابوالقاسم داودى (ت 430ق)، ابوسعيد ضرير و ابراهيم بن محمد بن عرفه معروف به نفطويه (ت 313ق). 14-مصادر لغوى، ادبى و نحوى را از [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سيبويه]]، كسايى و ابوعمرو، زاهد، ابوعمرو بن علا، فراء، [[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش]]، [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، ابن انبارى، ابوعلى فارسى، ابن جنى، ثعلب، زجاج، [[ابن سراج، محمد بن سری|ابن سراج]] و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] نقل مى‌كند. 15-مصادر اشعار وى ديوان شعراى هندلى كه فصيح‌ترين قبيله عرب مى‌باشند و بعضى از آيات قرآن به لغت و لهجه آنان نازل شده است. | ||
لازم به يادآورى است كه مفسر در نقل مطالب از مصادر، مقلد نيست بلكه محقق است. اقوال صحيح را مى‌پذيرد و اقاويل باطل را نمى‌پذيرد و به ابطال آنها مى‌پردازد. | لازم به يادآورى است كه مفسر در نقل مطالب از مصادر، مقلد نيست بلكه محقق است. اقوال صحيح را مى‌پذيرد و اقاويل باطل را نمى‌پذيرد و به ابطال آنها مى‌پردازد. | ||
| خط ۵۹: | خط ۴۷: | ||
مهمترين ويژگى اساسى اين تفسير، شيوه تحقيقى و علمى نگارش آن است. هر قولى را نمى‌پذيرد. بعضى را نقد و برخى را تضعيف مى‌نمايد. به دفاع از قرآن اهتمام مى‌ورزد. | مهمترين ويژگى اساسى اين تفسير، شيوه تحقيقى و علمى نگارش آن است. هر قولى را نمى‌پذيرد. بعضى را نقد و برخى را تضعيف مى‌نمايد. به دفاع از قرآن اهتمام مى‌ورزد. | ||
دلايل و اوهام منكران آيات قرآن را به‌طور مستدل ابطال مى‌كند؛ مانند: سوره فاطر، زخرف، رحمن و صافات. علم اشتقاق و ريشه‌يابى واژگان را مورد توجه قرار مى‌دهد؛ مانند: قسّيسين، معاجزين، تبارك و فرقان. تفسير را به علم كلام آميخته است. از علم نجوم و هيئت بحث كرده است. جغرافى را مطرح مى‌كند. | دلايل و اوهام منكران آيات قرآن را به‌طور مستدل ابطال مى‌كند؛ مانند: سوره فاطر، زخرف، رحمن و صافات. علم اشتقاق و ريشه‌يابى واژگان را مورد توجه قرار مى‌دهد؛ مانند: قسّيسين، معاجزين، تبارك و فرقان. تفسير را به علم كلام آميخته است. از علم نجوم و هيئت بحث كرده است. جغرافى را مطرح مى‌كند.مسائل حكمى همچون تعليل مرگ و نابودى را از حكما نقل مى‌كنيد. علم بلاغت و لغت‌شناسى را مطرح مى‌كند. همه اينها بر مهارت مفسر و گسترش اطلاعات او در علوم اسلامى و دانش‌هاى متداول آن زمان دلالت مى‌كند. | ||
== معايب تفسير == | == معايب تفسير == | ||
| خط ۸۸: | خط ۷۶: | ||
اختلاف نسخه‌ها و نسخه بدل‌ها به اضافه استخراج آيات، روايات، ابيات، مصادر و توضيحات در پاورقى مندرج است. در پايان جلد دوم، فهرست آيات، احاديث، امثال عرب، اشعار، اعلام، نام شهرها، مذاهب، قبايل و ايام، مصادر و منابع و موضوعات آمده است. | اختلاف نسخه‌ها و نسخه بدل‌ها به اضافه استخراج آيات، روايات، ابيات، مصادر و توضيحات در پاورقى مندرج است. در پايان جلد دوم، فهرست آيات، احاديث، امثال عرب، اشعار، اعلام، نام شهرها، مذاهب، قبايل و ايام، مصادر و منابع و موضوعات آمده است. | ||
== | == منابع مقاله == | ||
| خط ۹۴: | خط ۸۲: | ||
== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||