ابن بذوخ، عمر بن علی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
آل مصطفى، فاطمه، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374. | آل مصطفى، فاطمه، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374. | ||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||
[[رده:زندگینامه]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1402]] | |||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] |
نسخهٔ ۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۵۳
ابن بُذوخ، یا بدوح، ابوجعفر عمر بن على بن البذوخ قلعى مغربى (د 576ق/1180م)، ابن بذوخ در اواخر سده 5 ق در یکى از قلعههای مغرب زاده شد و از این رو به قلعى شهرت یافت.
علایق علمی
در جوانى به دمشق رفت و با مطالعه کتب پزشکى از نظرات پزشکان بزرگ پیشین مانند بقراط، جالینوس، دیسکوریدس و ابن سینا، در شناخت بیماریها و درمان آنها آگاهى یافت. وی در محله لبادین دمشق دکان عطاری گشود که در آن نسخه مىپیچید و ترکیبات دارویى چون قرص، حب و گرد مىساخت و بیماران را نیز مىپذیرفت. ابن بذوخ، ادویة مفرده و مرکبه را خوب مىشناخت. وی در پایان زندگى ناتوان گردید، چنانکه از حرکت بازماند. با اینهمه او را بر تخت روان به دکانش مىبردند و همچنان به کار مىپرداخت، اما پس از چندی بینایى خود را نیز از دست داد و خانه نشین شد.
ابن بذوخ به علم حدیث آشنایى داشت و شعر نیز مىسرود. ابن ابىاصیبعه، ابیاتى از دو قصیده وی را، یکى در مرگ و معاد و طلب آمرزش و دیگری در تمجید از کتب جالینوس نقل کرده است.
وفات
وی بیش از 80 سال زیست و در دمشق درگذشت.
آثار
از تألیفات او ارجوزه در شرح فصول بقراط، ارجوزه در شرح کتاب تقدمة المعرفة بقراط، کتاب ذخیرة الألباء المفرد في التألیف عن الأشباه و حاشیه بر قانون ابن سینا را بر شمردهاند. حاجى خلیفه، کتاب پزشکى دیگری را با عنوان لطائف الأنوار به وی نسبت مىدهد. از سرنوشت تألیفات او اطلاعى در دست نیست. [۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: آل مصطفى، فاطمه، ج3، ص94
منابع مقاله
آل مصطفى، فاطمه، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.