ابن عابدین، محمد بن محمدامین: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ ابن عابدین، محمد بن محمدامین بن عمر را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به ابن عابدین، محمد بن محمدامین منتقل کرد) |
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۲۹
محمد بن محمدامین بن عمر (1244- 1306ق/1828-1889م)، ملقب به علاءالدین، فقیه حنفى،
از پیروان طریقت خلوتى که عمر خود را در مناصب قضایى و علمى و اجتماعى گذراند.
اِبْنِ عابِدین، عنوان چند فقیه حنفى، که در اواخر دوران حکومت عثمانى در شامات مىزیستند.
تحصیلات، اساتید و مشایخ
او پس از کسب مقدمات در کودکى از مجلس درس پدر استفاده کرد و پس از مرگ پدر، از علمای دمشق و مصر و حجاز چون شیخ سعید حلبى، عبدالرحمان کزبری، عبدالرحمان طیبى، حسن شطّى، حسن بیطار، حامد عطار، هاشم تاجى بعلى، ابراهیم باجوری شیخ جامع ازهر، احمد دحلان مفتى شافعیان در مکه، یوسف غزّی رئیس مدرسان در مدینه و دیگران فقه و حدیث را فراگرفت.
اصول طریقه خلوتیه را از قطب زمان شیخ محمد مهدی زواوی مغربى فراگرفت و جانشین او گردید.
مناصب
و به دستور او به قبول مناصب دولتى در دولت عثمانى از جمله مقام قضا در طرابلس شام تن در داد و در جمعیت علمى برای گردآوری المجله الشرعیه به ریاست وزیر و مورخ مشهور احمد جودت پاشا، در استانبول شرکت جست.
در زمانى که ریاست جمعیت خیریه را در دمشق عهدهدار بود، کتابهای موقوفه در شام - که در دسترس مردم نبود و تنها متولیان در اختیار داشتند - در یکجا گردآوری و نام المکتبه العمومیه بر آن نهاده شد.
وفات
در دمشق وفات یافت و در گورستان بابالصغیر دفن شد.
آثار
- قره عیون الاخبار بتکمله رد المحتار على الدر المختار،
- الهدیه العلائیه لتلامذه المکاتب الابتدائیه، که بار اول در 1299ق در سوریه و بار دوم در 1963م به چاپ رسیده است.
- معراج النجاح فى شرح نور الایضاح، به خط مؤلف در کتابخانه ظاهریه موجود است[۱].
پانویس
- ↑ سلیم، عبدالامیر، ج4، ص168
منابع مقاله
سلیم، عبدالامیر، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.