بودیدارما: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
''' بودیدارما '''، نوشته [[مهدیزاده نادری، نامدار|نامدار مهدیزاده نادری]]، به‌صورت داستانی به بررسی تعالیم و آموزه‌های بودیدارما -یکی از بیست‌وهشت امانت‌دار چراغ فرزانگی دین بودایی و مؤسس ذن بودیزم - می‌پردازد. به‌طور کلی، هدف این اثر، اثبات این مدعاست که ذن بودیزم از فلسفه غایی بودا و لائوزه به‌وجود آمده است. | ''' بودیدارما'''، نوشته [[مهدیزاده نادری، نامدار|نامدار مهدیزاده نادری]]، به‌صورت داستانی به بررسی تعالیم و آموزه‌های بودیدارما -یکی از بیست‌وهشت امانت‌دار چراغ فرزانگی دین بودایی و مؤسس ذن بودیزم - می‌پردازد. به‌طور کلی، هدف این اثر، اثبات این مدعاست که ذن بودیزم از فلسفه غایی بودا و لائوزه به‌وجود آمده است. | ||
کتاب مزبور سه بخش دارد. بخش نخست مربوط به جریان سفر بودیدارما از هند به چین است. در بخش دوم، علاوه بر ذکر تعالیم بودیدارما، به ذکر تعالیم لائوزه درباره یانگ و یین - نشانه و نماد مثبت و منفی، مذکر و مؤنث و غیره- اشاره شده است. در بخش سوم نیز از اصول مراقبه و چگونگی رهایی و فنا شدن سخن به میان آمده است.<ref>بلندنژاد، سیدعلی، ص339-340</ref> | کتاب مزبور سه بخش دارد. بخش نخست مربوط به جریان سفر بودیدارما از هند به چین است. در بخش دوم، علاوه بر ذکر تعالیم بودیدارما، به ذکر تعالیم لائوزه درباره یانگ و یین - نشانه و نماد مثبت و منفی، مذکر و مؤنث و غیره- اشاره شده است. در بخش سوم نیز از اصول مراقبه و چگونگی رهایی و فنا شدن سخن به میان آمده است.<ref>بلندنژاد، سیدعلی، ص339-340</ref> | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۸
| بودیدارما | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مهدیزاده نادری، نامدار (مؤلف) |
| ناشر | پاسارگاد |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1370 |
| چاپ | اول |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
بودیدارما، نوشته نامدار مهدیزاده نادری، به‌صورت داستانی به بررسی تعالیم و آموزه‌های بودیدارما -یکی از بیست‌وهشت امانت‌دار چراغ فرزانگی دین بودایی و مؤسس ذن بودیزم - می‌پردازد. به‌طور کلی، هدف این اثر، اثبات این مدعاست که ذن بودیزم از فلسفه غایی بودا و لائوزه به‌وجود آمده است.
کتاب مزبور سه بخش دارد. بخش نخست مربوط به جریان سفر بودیدارما از هند به چین است. در بخش دوم، علاوه بر ذکر تعالیم بودیدارما، به ذکر تعالیم لائوزه درباره یانگ و یین - نشانه و نماد مثبت و منفی، مذکر و مؤنث و غیره- اشاره شده است. در بخش سوم نیز از اصول مراقبه و چگونگی رهایی و فنا شدن سخن به میان آمده است.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص339-340
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1395ش.