شرح منظوم دفتر اول مثنوی معنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''شرح منظوم دفتر اول مثنوی معنوی''' شارح علی‌اکبر بصیری(بصیرالدین)، با مقدمه مریم بانو بردبار و با تصحیح محمد خواجوی؛ این کتاب، شامل شرح دیباچه(نی‌نامه) مثنوی و اشاراتی گذرا به چند حکایت دفتر اول مثنوی، به صورت منظوم است. ناظم از شاعران معاصر و متوفای۱۳۵۰ است و روش وی بر خلاف شیوۀ متعارف دیگر شارحان مثنوی است و او به جای حل عبارات و شرح مفاهیم تنها به بیان دریافت‌ها و واردات اختصاصی خود اکتفا کرده است و از آنجا که از شمّ عرفانی خوبی برخوردار بوده، مقاصد مولانا را خوب درک کرده و ابیات دیباچه را به زیبایی تفسیر و تأویل نموده است. روال سرایش به این ترتیب است که ابتدا یک بیت از مثنوی را ذکر و در ذیل آن در ضمن چند بیت به شرح عرفانی آن می‌پردازد و به همین ترتیب ادامه می‌دهد. آنگاه خلاصه مفهومی ده حکایت دفتر اول را نیز به نظم می‌آورد. در مورد نسخه اساس، نه ناظم، نه مصحح و نه مقدمه‌نویس اشاره‌ای نکرده که ناظم در اين اثر به کدام نسخه مثنوی نظر داشته است، دیباچه مثنوی طبق نسخ معتبر حدود ۳۵ بیت دارد؛ اما ناظم از نسخه‌ای استفاده کرده که ظاهراً پنجاه بیت داشته و او همه را شرح نموده است. مقدمه‌نویس، مریم بانو
    '''شرح منظوم دفتر اول مثنوی معنوی''' شارح [[بصیری، علی‌اکبر|علی‌اکبر بصیری(بصیرالدین)]]، با مقدمه [[بردبار، مریم بانو|مریم بانو بردبار]] و با تصحیح [[خواجوی، محمد|محمد خواجوی]]؛ این کتاب، شامل شرح دیباچه(نی‌نامه) [[مثنوی معنوی|مثنوی]] و اشاراتی گذرا به چند حکایت دفتر اول [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، به صورت منظوم است. ناظم از شاعران معاصر و متوفای۱۳۵۰ است و روش وی بر خلاف شیوۀ متعارف دیگر شارحان [[مثنوی معنوی|مثنوی]] است و او به جای حل عبارات و شرح مفاهیم تنها به بیان دریافت‌ها و واردات اختصاصی خود اکتفا کرده است و از آنجا که از شمّ عرفانی خوبی برخوردار بوده، مقاصد [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را خوب درک کرده و ابیات دیباچه را به زیبایی تفسیر و تأویل نموده است. روال سرایش به این ترتیب است که ابتدا یک بیت از [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را ذکر و در ذیل آن در ضمن چند بیت به شرح عرفانی آن می‌پردازد و به همین ترتیب ادامه می‌دهد. آنگاه خلاصه مفهومی ده حکایت دفتر اول را نیز به نظم می‌آورد. در مورد نسخه اساس، نه ناظم، نه مصحح و نه مقدمه‌نویس اشاره‌ای نکرده که ناظم در اين اثر به کدام نسخه [[مثنوی معنوی|مثنوی]] نظر داشته است، دیباچه [[مثنوی معنوی|مثنوی]] طبق نسخ معتبر حدود ۳۵ بیت دارد؛ اما ناظم از نسخه‌ای استفاده کرده که ظاهراً پنجاه بیت داشته و او همه را شرح نموده است. مقدمه‌نویس، [[بردبار، مریم بانو|مریم بانو بردبار]]، ابتدا اشاره‌ای به منزلت معنوی کتاب مثنوی و شخصیت عرفانی ناظم داشته و از هر دو تجلیل می‌کند و بعد در مقدمه، بخش‌هایی از نظم کتاب و از جمله انگیزه ناظم را به نثر عارفانه بازنویسی کرده است. از مصحح، هیچ یادداشتی دربارۀ چند و چون کارش موجود نیست. کتاب، تنها دارای فهرست تفصیلی مطالب است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص315</ref>
    بردبار، ابتدا اشاره‌ای به منزلت معنوی کتاب مثنوی و شخصیت عرفانی ناظم داشته و از هر
    دو تجلیل می‌کند و بعد در مقدمه، بخش‌هایی از نظم کتاب و از جمله انگیزه ناظم را به نثر
    عارفانه بازنویسی کرده است. از مصحح، هیچ یادداشتی دربارۀ چند و چون کارش موجود نیست. کتاب، تنها دارای فهرست تفصیلی مطالب است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص315</ref>





    نسخهٔ ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۵۹

    شرح منظوم دفتر اول مثنوی معنوی
    پرونده:NUR.....J1.jpg
    پدیدآورانبصیری، علی‌اکبر (نویسنده)

    خواجوی، محمد (مصحح)

    بردبار، مریم بانو (مقدمه‌نویس)
    ناشرانتشارات مولی
    مکان نشرتهران
    سال نشر1386
    چاپدوم
    کد کنگره

    شرح منظوم دفتر اول مثنوی معنوی شارح علی‌اکبر بصیری(بصیرالدین)، با مقدمه مریم بانو بردبار و با تصحیح محمد خواجوی؛ این کتاب، شامل شرح دیباچه(نی‌نامه) مثنوی و اشاراتی گذرا به چند حکایت دفتر اول مثنوی، به صورت منظوم است. ناظم از شاعران معاصر و متوفای۱۳۵۰ است و روش وی بر خلاف شیوۀ متعارف دیگر شارحان مثنوی است و او به جای حل عبارات و شرح مفاهیم تنها به بیان دریافت‌ها و واردات اختصاصی خود اکتفا کرده است و از آنجا که از شمّ عرفانی خوبی برخوردار بوده، مقاصد مولانا را خوب درک کرده و ابیات دیباچه را به زیبایی تفسیر و تأویل نموده است. روال سرایش به این ترتیب است که ابتدا یک بیت از مثنوی را ذکر و در ذیل آن در ضمن چند بیت به شرح عرفانی آن می‌پردازد و به همین ترتیب ادامه می‌دهد. آنگاه خلاصه مفهومی ده حکایت دفتر اول را نیز به نظم می‌آورد. در مورد نسخه اساس، نه ناظم، نه مصحح و نه مقدمه‌نویس اشاره‌ای نکرده که ناظم در اين اثر به کدام نسخه مثنوی نظر داشته است، دیباچه مثنوی طبق نسخ معتبر حدود ۳۵ بیت دارد؛ اما ناظم از نسخه‌ای استفاده کرده که ظاهراً پنجاه بیت داشته و او همه را شرح نموده است. مقدمه‌نویس، مریم بانو بردبار، ابتدا اشاره‌ای به منزلت معنوی کتاب مثنوی و شخصیت عرفانی ناظم داشته و از هر دو تجلیل می‌کند و بعد در مقدمه، بخش‌هایی از نظم کتاب و از جمله انگیزه ناظم را به نثر عارفانه بازنویسی کرده است. از مصحح، هیچ یادداشتی دربارۀ چند و چون کارش موجود نیست. کتاب، تنها دارای فهرست تفصیلی مطالب است.[۱]


    پانويس

    1. ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص315


    منابع مقاله

    عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.

    وابسته‌ها