آداب طریقت و خدایی، تصوف و طریقت هندو در سده 13ق: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '↵↵|' به ' |') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ناشناس]] (مؤلف)، [[جلالی نائینی، محمدرضا]] (محقق) | [[ناشناس]] (مؤلف)، [[جلالی نائینی، محمدرضا]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =BL 1202/ج۸آ۴ | | کد کنگره =BL 1202/ج۸آ۴ | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
نسخهٔ ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۷
| آداب طریقت و خدایی، تصوف و طریقت هندو در سده 13ق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ناشناس (مؤلف)، جلالی نائینی، محمدرضا (محقق) |
| ناشر | تابان |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1348 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BL 1202/ج۸آ۴ |
آداب طریقت و خدایی، تصوف و طریقت هندو در سده 13ق، به کوشش سید محمدرضا جلالی نائینی و با مقدمه دکتر تاراچند استاد تاریخ و فلسفه به چاپ رسیده است. تاریخ نگارش این رساله قرن سیزدهم هجری و مؤلف آن ناشناس است. نویسنده در این کتاب به بررسی وصف الوهیت و طریقه وصول و رسیدن به آن از دو منظر فلسفه ودانته هندی و تصوف اسلامی پرداخته است.
اثر حاضر با الهام و با استفاده از اوپه‌نیشادهای قدیم و جدید، تحقیقی مقایسه‌ای میان دو فرهنگ بزرگ هندی و ایرانی انجام داده تا تشابه و وحدت نظر عمیق آن‌ها را با یکدیگر نشان دهد. مؤلفان با بهره‌گیری از سخنان و اشعار بزرگان عرفان اسلامی همچون مولوی، حافظ، عطار، شیخ مغربی و شاه نعمت‌الله ولی مطالبی را درباره طریقت و تصوف بیان کرده، تشابه آن‌ها را با عرفان هندی بیان می‌کنند. این کتاب فاقد بخش‌بندی است.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص165
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1395ش.