وحی دل مولانا، دریافتهای عرفانی مولوی از آیات قرآن در مثنوی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''وحی دِل مولانا، دریافتهای عرفانی مولوی از آیات قرآن در مثنوی''' تألیف محمد بهنام | '''وحی دِل مولانا، دریافتهای عرفانی مولوی از آیات قرآن در مثنوی''' تألیف [[بهنام فر، محمد|محمد بهنام فر]]، این کتاب، در چهار فصل، پس از تعریف دو کلمه تفسیر و تأویل و بررسی پیشینه آنها، شیوۀ کاربرد آیات در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] و دریافتهای عرفانی [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] از آیات قرآن در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را مورد تحقیق قرار میدهد. در فصل اول، به تحلیل و بررسی موضوع تفسیر، تأویل و پیشینۀ آن نزد فرق مختلف اسلامی پرداخته و در پایان نظر مولانا در باب تأویل با ذکر شواهدی از [[مثنوی معنوی|مثنوی]] بیان شده است. در فصل دوم، با عنوان [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] و قرآن، گونههای مختلف تأثر [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] از قرآن و علل آن و تلقّی او از [[مثنوی معنوی|مثنوی]] به عنوان یک اثر الهامی و آسمانی مورد بررسی قرار گرفته است. | ||
در فصل سوم، به بررسی شیوههای مختلف کاربرد آیات در مثنوی میپردازد و از ارجاع به قرآن، تضمین، حل یا تحلیل، اقتباس، تلمیح و ترجمه به عنوان عمدهترین شیوههای کاربرد آیات در | در فصل سوم، به بررسی شیوههای مختلف کاربرد آیات در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] میپردازد و از ارجاع به قرآن، تضمین، حل یا تحلیل، اقتباس، تلمیح و ترجمه به عنوان عمدهترین شیوههای کاربرد آیات در [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، یاد میکند و هر یک را با شواهد و نمونههایی از ابیات [[مثنوی معنوی|مثنوی]] مورد بررسی قرار میدهد. در ادامه، به اهداف معنایی و انگیزشی [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] از کاربرد آنها اشاره میکند. | ||
در فصل چهارم، که مهمترین و اصلیترین قسمت کتاب و تقریباً سه چهارم اثر را به خوداختصاص داده، دریافتهای عرفانی مولوی از آیات قرآنی شرح و تببین گردیده است. در این فصل ۴۷ مسأله بر اساس موضوع و به ترتیب الفبایی مورد بحث قرا ر گرفته و از واژه اخلاص و ادب آغاز و به وصال و یقین خاتمه مییابد. هر مسأله ابتدا از نظر لغت و اصطلاح صوفیه بررسی و بعد با ذکر آیات و اشعار، نحوۀ دریافت مولانا از آیه، تبیین و شرح داده میشود. در پایان، فهرستهای آیات، احادیث، اعلام متن، منابع و مآخذ ذ کر شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص256</ref> | در فصل چهارم، که مهمترین و اصلیترین قسمت کتاب و تقریباً سه چهارم اثر را به خوداختصاص داده، دریافتهای عرفانی مولوی از آیات قرآنی شرح و تببین گردیده است. در این فصل ۴۷ مسأله بر اساس موضوع و به ترتیب الفبایی مورد بحث قرا ر گرفته و از واژه اخلاص و ادب آغاز و به وصال و یقین خاتمه مییابد. هر مسأله ابتدا از نظر لغت و اصطلاح صوفیه بررسی و بعد با ذکر آیات و اشعار، نحوۀ دریافت [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] از آیه، تبیین و شرح داده میشود. در پایان، فهرستهای آیات، احادیث، اعلام متن، منابع و مآخذ ذ کر شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص256</ref> | ||
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۰۹
| وحی دِل مولانا، دریافتهای عرفانی مولوی از آیات قرآن در مثنوی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بهنام فر، محمد (نویسنده) |
| ناشر | به نشر(آستان قدس رضوی) |
| مکان نشر | مشهد |
| سال نشر | 1392ش. |
| چاپ | دوم |
| موضوع | مولوي، جلال الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. - معلومات - قرآن
مولوي، جلال الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. - مثنوي - قراآن مولوي، جلال الدين محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوي - نقد و تفسير شعر فارسي - قرن 7ق. - تاريخ و نقد |
| کد کنگره | |
وحی دِل مولانا، دریافتهای عرفانی مولوی از آیات قرآن در مثنوی تألیف محمد بهنام فر، این کتاب، در چهار فصل، پس از تعریف دو کلمه تفسیر و تأویل و بررسی پیشینه آنها، شیوۀ کاربرد آیات در مثنوی و دریافتهای عرفانی مولانا از آیات قرآن در مثنوی را مورد تحقیق قرار میدهد. در فصل اول، به تحلیل و بررسی موضوع تفسیر، تأویل و پیشینۀ آن نزد فرق مختلف اسلامی پرداخته و در پایان نظر مولانا در باب تأویل با ذکر شواهدی از مثنوی بیان شده است. در فصل دوم، با عنوان مولوی و قرآن، گونههای مختلف تأثر مولانا از قرآن و علل آن و تلقّی او از مثنوی به عنوان یک اثر الهامی و آسمانی مورد بررسی قرار گرفته است.
در فصل سوم، به بررسی شیوههای مختلف کاربرد آیات در مثنوی میپردازد و از ارجاع به قرآن، تضمین، حل یا تحلیل، اقتباس، تلمیح و ترجمه به عنوان عمدهترین شیوههای کاربرد آیات در مثنوی، یاد میکند و هر یک را با شواهد و نمونههایی از ابیات مثنوی مورد بررسی قرار میدهد. در ادامه، به اهداف معنایی و انگیزشی مولانا از کاربرد آنها اشاره میکند.
در فصل چهارم، که مهمترین و اصلیترین قسمت کتاب و تقریباً سه چهارم اثر را به خوداختصاص داده، دریافتهای عرفانی مولوی از آیات قرآنی شرح و تببین گردیده است. در این فصل ۴۷ مسأله بر اساس موضوع و به ترتیب الفبایی مورد بحث قرا ر گرفته و از واژه اخلاص و ادب آغاز و به وصال و یقین خاتمه مییابد. هر مسأله ابتدا از نظر لغت و اصطلاح صوفیه بررسی و بعد با ذکر آیات و اشعار، نحوۀ دریافت مولانا از آیه، تبیین و شرح داده میشود. در پایان، فهرستهای آیات، احادیث، اعلام متن، منابع و مآخذ ذ کر شده است.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص256
منابع مقاله
عالمی، محمدعَلَم، کتابشناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمیترین کتابهای مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.