داستان‌های پیامبران در مثنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

داستان‌های پیامبران در مثنوی
داستان‌های پیامبران در مثنوی
پدیدآوران	مولوی، جلال‌الدین محمد (نویسنده) سیف، عبدالرضا (نویسنده)
ناشر	انتشارات سخن
مکان نشر	تهران
سال نشر	1387
چاپ	اول
کد کنگره	‏
	v; t; e;

نسخهٔ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۰

داستان‌های پیامبران در مثنوی تألیف عبدالرضا سیف؛ این کتاب، داستان‌های پیامبران را از لابه‌لای مثنوی گردآوری و نحوه بهره‌گیری مولانا از آنها را بررسی کرده است.

به نظر نگارنده مولانا در صدد آن نبوده که قصص انبیا را به طور کامل و جامع بیان نماید؛ بلکه برای بیان اندیشه‌های بنیادین عرفانی و اخلاقی خود، تنها به گوشه‌ای از معجزه‌ها، مبارزه‌ها، حوادث رویدادهای زندگی پیامبران اشاره می‌کند و دیگر به آن باز نمی‌گردد و اگر هم باز گردد، از زاویه دیگر برای تفهیم مطلب دیگری به آن می‌پردازد و در هر صورت، نتیجه مورد نظر خود را می‌گیرد.

مؤلف در این اثر، کوشیده است اشارات، نکته‌ها و قطعات پراکندۀ مربوط به انبیا و انعکاس یافته در مثنوی را کنار هم چیده و به ترتیب موضوعی از آدم تا خاتم، تنظیم و تدوین نماید.

روش کار وی به این صورت است که ابتدا، با استفاده از منابع معتبر تاریخی، روایی و تفسیری، مشخصات کامل و اجمالی از زندگانی هر یک از انبیایی را که نام آن‌ها در مثنوی آمده، به ترتیب بیان کرده، سپس در ادامۀ هر قسمت، ابیاتی را که به بخشی از زندگانی آن پیامبر، اشاره و تلمیح دارد، همراه با شمارۀ دفتر و شمارۀ ابیات ذکر نموده و ابیات دیگری را که با آن پیامبر به نحوی مرتبط است در پی‌نوشت‌ها، تنها با ضبط هر شمارۀ دفتر و شمارۀ بیت درج کرده است.

بر اساس این تحقیق، مولانا در مثنوی بیش از همه به تاریخ زندگانی حضرت محمد(ص)اشاره دارد و در مرحله بعد، به ترتیب، زندگانی حضرت موسی، عیسی،ابراهیم، سلیمان و آدم بیش از دیگر پیامبران، در مثنوی انعکاس یافته است.

پیامبرانی که داستان‌های آنان براساس مثنوی در این کتاب آمده، عبارتند از: حضرت آدم، شیث، ادریس، نوح، هود، صالح، ذوالقرنین، ابراهیم، لوط، یعقوب(اسرائیل)، یوسف، الیاس، خضر، شعیب، موسی، ایوب، داوود، سلیمان، یونس، عزیر، یحیی، عیسی، جرجیس، محمد خاتم خاتم‌انبیا(ص).

در پایان کتاب فهرست منابع درج شده است.^[۱]

پانويس

↑ ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص153-154

منابع مقاله

عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.

وابسته‌ها

[1] ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص153-154

[۱]

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 | پیش از =
 }}
-'''داستان‌های پیامبران در مثنوی''' تألیف عبدالرضا سیف؛این کتاب، داستان‌های پیامبران را از لابه‌لای مثنوی گردآوری و نحوه بهره‌گیری مولانا از آنها را بررسی کرده است.
+'''داستان‌های پیامبران در مثنوی''' تألیف [[سیف، عبدالرضا|عبدالرضا سیف]]؛ این کتاب، داستان‌های پیامبران را از لابه‌لای [[مثنوی معنوی|مثنوی]] گردآوری و نحوه بهره‌گیری [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] از آنها را بررسی کرده است.
-به نظر نگارنده مولانا در صدد آن نبوده که قصص انبیا را به طور کامل و جامع بیان نماید؛ بلکه برای بیان اندیشه‌های بنیادین عرفانی و اخلاقی خود، تنها به گوشه‌ای از معجزه‌ها، مبارزه‌ها، حوادث رویدادهای زندگی پیامبران اشاره می‌کند و دیگر به آن باز نمی‌گردد و اگر هم باز گردد، از زاویه دیگر برای تفهیم مطلب دیگری به آن می‌پردازد و در هر صورت، نتیجه مورد نظر خود را می‌گیرد.
+به نظر نگارنده [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در صدد آن نبوده که قصص انبیا را به طور کامل و جامع بیان نماید؛ بلکه برای بیان اندیشه‌های بنیادین عرفانی و اخلاقی خود، تنها به گوشه‌ای از معجزه‌ها، مبارزه‌ها، حوادث رویدادهای زندگی پیامبران اشاره می‌کند و دیگر به آن باز نمی‌گردد و اگر هم باز گردد، از زاویه دیگر برای تفهیم مطلب دیگری به آن می‌پردازد و در هر صورت، نتیجه مورد نظر خود را می‌گیرد.
-مؤلف در این اثر، کوشیده است اشارات، نکته‌ها و قطعات پراکندۀ مربوط به انبیا و انعکاس یافته در مثنوی را کنار هم چیده و به ترتیب موضوعی از آدم تا خاتم، تنظیم و تدوین نماید.
+مؤلف در این اثر، کوشیده است اشارات، نکته‌ها و قطعات پراکندۀ مربوط به انبیا و انعکاس یافته در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را کنار هم چیده و به ترتیب موضوعی از آدم تا خاتم، تنظیم و تدوین نماید.
 روش کار وی به این صورت است که ابتدا، با استفاده از منابع معتبر تاریخی، روایی و تفسیری، مشخصات کامل و اجمالی از زندگانی هر یک از انبیایی را که نام آن‌ها در مثنوی آمده، به ترتیب بیان کرده، سپس در ادامۀ هر قسمت، ابیاتی را که به بخشی از زندگانی آن پیامبر، اشاره و تلمیح دارد، همراه با شمارۀ دفتر و شمارۀ ابیات ذکر نموده و ابیات دیگری را که با آن پیامبر به نحوی مرتبط است در پی‌نوشت‌ها، تنها با ضبط هر شمارۀ دفتر و شمارۀ بیت درج کرده است.