ابن بذوخ، عمر بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ابن بذوخ | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = ابن بُذوخ، ابوجعفر عمر بن على بن البذوخ قلعى مغربى | نام‌های دیگر = ابن بدوح | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = على | ولادت = | محل تولد = | کشور ت...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۳
| ابن بذوخ | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن بُذوخ، ابوجعفر عمر بن على بن البذوخ قلعى مغربى |
| نام‌های دیگر | ابن بدوح |
| نام پدر | على |
| محل زندگی | سوریه |
| رحلت | 576ق |
| طول عمر | بیش از 80 سال |
| اطلاعات علمی | |
| علایق پژوهشی | پزشکی، حدیث، شعر |
| برخی آثار | ارجوزه در شرح فصول بقراط، ارجوزه در شرح کتاب تقدمة المعرفة بقراط |
ابن بُذوخ، یا بدوح، ابوجعفر عمر بن على بن البذوخ قلعى مغربى (د 576ق/1180م).
ابن بذوخ در اواخر سده 5 ق در یکى از قلعه‌های مغرب زاده شد و از این رو به قلعى شهرت یافت.
علایق علمی
در جوانى به دمشق رفت و با مطالعه کتب پزشکى از نظرات پزشکان بزرگ پیشین مانند بقراط، جالینوس، دیسکوریدس و ابن سینا، در شناخت بیماری‌ها و درمان آنها آگاهى یافت. وی در محله لبادین دمشق دکان عطاری گشود که در آن نسخه مى‌پیچید و ترکیبات دارویى چون قرص، حب و گرد مى‌ساخت و بیماران را نیز مى‌پذیرفت. ابن بذوخ، ادویة مفرده و مرکبه را خوب مى‌شناخت. وی در پایان زندگى ناتوان گردید، چنان‌که از حرکت بازماند. با این‌همه او را بر تخت روان به دکانش مى‌بردند و همچنان به کار مى‌پرداخت، اما پس از چندی بینایى خود را نیز از دست داد و خانه نشین شد.
ابن بذوخ به علم حدیث آشنایى داشت و شعر نیز مى‌سرود. ابن ابى‌اصیبعه، ابیاتى از دو قصیده وی را، یکى در مرگ و معاد و طلب آمرزش و دیگری در تمجید از کتب جالینوس نقل کرده است.
وفات
وی بیش از 80 سال زیست و در دمشق درگذشت.
آثار
از تألیفات او ارجوزه در شرح فصول بقراط، ارجوزه در شرح کتاب تقدمة المعرفة بقراط، کتاب ذخیرة الألباء المفرد في التألیف عن الأشباه و حاشیه بر قانون ابن سینا را بر شمرده‌اند. حاجى خلیفه، کتاب پزشکى دیگری را با عنوان لطائف الأنوار به وی نسبت مى‌دهد. از سرنوشت تألیفات او اطلاعى در دست نیست. [۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: آل مصطفى، فاطمه، ج3، ص94
منابع مقاله
آل مصطفى، فاطمه، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.