أذكار الأذكار: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رده:ادعیه. اذکار. اوراد. اعمال' به 'رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
[[رده:آداب و رسوم]] | [[رده:آداب و رسوم]] | ||
[[رده:مباحث خاص آداب و رسوم]] | [[رده:مباحث خاص آداب و رسوم]] | ||
[[رده: | [[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]] | ||
[[رده:آثار کلی ادعیه، مجموعه متون اهل سنت (قرن 1 – 14)]] | [[رده:آثار کلی ادعیه، مجموعه متون اهل سنت (قرن 1 – 14)]] | ||
نسخهٔ ۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۱
أذكار الأذكار | |
---|---|
پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده)
نووی، یحیی بن شرف (نويسنده) شهاوی، مجدی محمد (محقق) |
عنوانهای دیگر | الأذكار. برگزیده ** تلخیص کتاب «الأذکار» للنووي |
ناشر | مکتبة الإيمان |
مکان نشر | مصر - منصوره |
سال نشر | 1416ق - 1995م |
چاپ | 1 |
موضوع | دعاها - ذکر - اخلاق اسلامی - مسایل متفرقه - احادیث اهل سنت |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | س9الف4 266/45 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
أذكار الأذكار، نوشته ادیب، مورّخ، مفسّر، فقیه و نویسنده فعال شافعی قرن نهم و دهم قمری، جلالالدین عبدالرحمن سیوطی (849-911ق)، خلاصهای از کتاب حلية الأبرار و شعار الأخيار في تلخيص الدعوات و الأذكار، تألیف واژهشناس، لغوی و فقیه شافعی قرن هفتم قمری، یحیى بن شرف نووى (631-676ق)، همراه با افزودههایی است.
ارزش متن اصلی
کتاب نووی که به نام الأذكار هم منتشر شده، به گفته محقق کتاب، مجدی محمد شهاوی، از بهترین و مشهورترین کتابهایی است که دعاها و ذکرهای اسلامی را در خود جای داده است و همه مردم از آن استفاده میکنند[۱].
هدف و روش
جلالالدین عبدالرحمن سیوطی در مقدمه بسیار مختصرش یادآور شده است که کتاب حاضر، تحریر و بازنویسی کتاب الأذكار برای تسهیل حفظ آن و مراجعه عابدان است و گاه مطالبی از کتاب «شرح المهذب» و «رياض الصالحين» بر آن افزودم که نووی نیاورده بود[۲].
ساختار و محتوا
نویسنده در این کتاب، بهترتیب به مباحث ذیل پرداخته است:
- دعاهای خاصّ: که هریک شایسته است در زمان یا حالت و موقعیتی ویژه (مانند آغاز روز، هنگام خواب، وضو، قیام برای نماز شب، قنوت، صبح روز جمعه، استخاره، ترس از سلطان، مصیبت، بیماری، نزول باران و...) خوانده شود.
- سخنان حرام و مکروه و مستثنیات غیبت: به این مناسبت که از ذکرها و سخنانی بحث شد که مستحبّ است گفته و خوانده شود، پس نویسنده وارد بحث از کلماتی شده که نباید به زبان بیاید.
- دعاها و اذکار مشترک: که در همه زمانها خواندنش استحباب دارد.
نمونه مباحث
هنگام ورود به مسجد مستحبّ است این اذکار را بگوید:
- پناه میبرم به خدای بزرگ و به روی باکرامتش و سلطنت قدیمش از شرّ شیطان راندهشده.
- اللهمَّ صَلِّ علی محمدٍ و علی آل محمدٍ.: خدایا بر محمّد و بر خاندان محمّد، صلوات و درود فرست.
- خدایا گناهان مرا ببخشا و درهای مهربانیت را برایم بگشا[۳].
خدایا! محبت تو را میخواهم و دوستی کسی که تو را دوست دارد و عملی که مرا به حُبّ تو برساند. خدایا! محبتت را در نزد من محبوبتر از خودم و اهل و عیالم و آب سرد (هنگام تشنگی در گرمای سوزان تابستان) قرار ده[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.