المهذب فیما وقع في القرآن من المعرب: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP 66/۹/س۹م۴م | ||
| موضوع = | | موضوع =قرآن -- دایرةالمعارف ها و واژه نامه ها | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = المرکز الثقافي للنشر و التوزیع | | ناشر = المرکز الثقافي للنشر و التوزیع | ||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:قرآن و علوم قرآنی]] | |||
[[رده:درباره قرآن]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۳
المهذب فیما وقع في القرآن من المعرب | |
---|---|
پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) هاشمی، تهامی راجی (محقق) |
ناشر | المرکز الثقافي للنشر و التوزیع |
مکان نشر | مغرب - محمدیه |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 0 |
موضوع | قرآن -- دایرةالمعارف ها و واژه نامه ها |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BP 66/۹/س۹م۴م |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المُهَذّبُ في ما وقع في القرآن من المُعَرَّبِ، نوشته ادیب، مورّخ، مفسّر، فقیه و نویسنده فعال شافعی قرن نهم و دهم قمری، جلالالدین عبدالرحمن سیوطی (849-911ق)، به معرفی واژگان دخیل در قرآن کریم بهترتیب حروف تهجی میپردازد. منظور از «مُعَرَّب»، کلماتی است که از زبانهای دیگر (مانند فارسی، عبری، رومی، سریانی و...) وارد عربی شده است.
هدف و روش
- جلالالدین سیوطی نوشته است: در این اثر، هر مقدار که کلمه «مُعَرَّب» را یافتهام، آوردهام و به کسی که آن را بیگانه از عربی شمرده، نسبت دادهام و نظرش را بیان کردهام. آیا واژگان دخیل در قرآن، وجود دارد یا نه؟ اندیشوران در پاسخ به این پرسش، اختلاف دارند و بیشترشان (از جمله امام شافعی و ابن فارس) گفتهاند: هیچ واژه دخیلی در قرآن نیست...، ولی برخی گفتهاند: کلمات «مُعَرَّب» در قرآن وجود دارد، اما معدود و محدود است و آن را از عربی بودن خارج نمیسازد؛ مانند آنکه اگر در قصیدهای فارسی فقط یک کلمه عربی بیاید، بهخاطر آن یک واژه تازی، از فارسی بودن خارج نشود[۱]. نویسنده خودش نظر اخیر را پذیرفته و برای ورود واژگان دخیل در کتاب الهی، شواهد و حکمتهایی آورده است[۲].
- محقق کتاب، تهامی راجی هاشمی، با یادکرد و معرفی برخی از آثار پیشینیان در باب واژگان دخیل در قرآن، میافزاید: «المُهَذّب» سیوطی، فرهنگنامهای جامع همراه با توضیحات است که شامل همه واژگان دخیل در قرآن میشود و هرچند من فقط به دو نسخه خطی از این کتاب دست یافتم، ولی معتقدم که توانستهام با تصحیح همین دو نسخه، متنی پیراسته عرضه کنم[۳].
ساختار و محتوا
نویسنده در این کتاب، تعدادی از واژگان قرآنی (حدود 100 واژه) را بهترتیب الفبایی آورده و بعد در هر مورد توضیح داده است که چه کسی آن را دخیل شمرده و از کدام زبان وارد عربی شده است.
نمونه مباحث
- «القَيُّوم»: واسطی گفته است که در زبان سریانی، قیوم کسی است که نمیخوابد[۴].
- «المِسك»: ثعالبی در فقه اللغة حکایت کرده است که این کلمه فارسی است[۵].
یادآوری: در زبان فارسی، «مِشک» و «مُشک» گویند و در زبان عربی، شین به سین، تبدیل شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.