انسانشناسی (امینزاده): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[رده:مباحث دیگر (ملائکه، شیطان و...)]] | [[رده:مباحث دیگر (ملائکه، شیطان و...)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۲۵
انسان شناسی(امین زاده، محمد رضا) | |
---|---|
پدیدآوران | امین زاده، محمد رضا (نويسنده) |
ناشر | مؤسسه در راه حق |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1378ش |
چاپ | 1 |
شابک | 964-6425-29-1 |
موضوع | انسان (اسلام) - انسان (اسلام) - احادیث |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /الف75 الف8 226/2 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انسانشناسی، اثر محمدرضا امینزاده، کتابی است در موضوع شناخت انسان و اشاره به جلوههایی از فطرت او.
مطالب کتاب، در ده بخش، تنظیم شده است. در بخش نخست، به موضوع انسان و هستیگرایی پرداخته شده است. مفهوم هستی، همراه با ظهور، واقعیت و حقیقت است؛ چنانکه نیستی مفهومی در مقابل آن میباشد. منظور نویسنده از طرح مسئله انسان و هستی، این است که از گرایش انسان به هستی و حیات اخلاقی آن، مطالبی نگاشته شود و اشارهای به این مسئله، بشود که هدف زندگی و هدف ذاتی انسان، در گرو شناخت درست از هستی و پرورش صحیح هستیگرایی انسان است[۱].
با نگاهی سطحی به اعمال شبانهروزی خودمان، درمییابیم که هیچ لحظهای را بدون ادراک، نگذراندهایم؛ در هر آن خودمان را یافته و هر عملی را بر اساس آگاهی قبلی انجام دادهایم؛ نیز متوجه این نکته شدهایم که غالبا در پرتو ادراک مطالب صحیح، عمل سالم و نیکو و در پرتو ادراک مطالب نادرست، عمل زشت انجام میگیرد. ازاینرو، در بخش دوم، از انسان و ادراکات او، سخن به میان آمده است[۲].
انسان و زیباگرایی، موضوعی است که در بخش سوم، بدان پرداخته شده است. از جمله فطرتهایی که در انسان وجود دارد، فطرت زیباگرایی است؛ بهطوریکه انسان این واقعیت را در خود مییابد که به جانب آنچه زیباست، جذب میشود و هیچ نیرویی در عالم طبیعت، قادر نیست او را از زیباگرایی، منع کند[۳].
در بخش چهارم، پس از اشاره به مفهوم لذت و بیان جاری بودن آن در مراتب نفس، به بررسی آن پرداخته شده است؛ لذتی که در دو مرتبه حیوانی و انسانی اسلام جریان دارد؛ بهطوریکه هر مرتبهای درصدد ظهور فعلی آن میل فطری به نفع خود میباشد[۴].
در بخش پنجم، موضوع انسان و محبت، مطرح شده است. درک محبت، حقیقتی است که در نفس انسان میدرخشد و دارای دو رویه است که در یک رویه آن، توجه به خود و در رویه دیگر آن، نظر به غیر نقش بسته است[۵].
مفهوم عشق، از جمله مفاهیمی است که علاقه مفرط و شدید را در ذهن تداعی میکند. در بخش ششم، به موضوع انسان و عشق پرداخته شده[۶] و در سایر بخشهای کتاب، سایر مباحث مربوط به انسانشناسی و سعادت، مطرح گردیده است.
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.