الإجتهاد و الحیاة: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR35943J1.jpg | عنوان = الإجتهاد و الحیاة | عنوان‌های دیگر = حوار علی الورق | پدیدآورندگان | پدیدآوران = آصفی، محمدمهدی (نويسنده) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = 0 آ6الف3 167 BP | موضوع = |ناشر | ناشر = مجمع جهانی اهل بيت (ع) |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = مجمع جهانی اهل بيت (ع) | | ناشر = مجمع جهانی اهل بيت(ع) | ||
| مکان نشر = عراق - نجف اشرف | | مکان نشر = عراق - نجف اشرف | ||
| سال نشر = 1428ق - 2007م | | سال نشر = 1428ق - 2007م | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الاجتهاد و الحياة'''، تألیف محمدمهدی آصفی (معاصر)، به موضوع اجتهاد و شیوه آن در فقه شیعه و چگونگی جریان آن در زندگی معاصر و حل موضوعات جدید پرداخته است. | '''الاجتهاد و الحياة'''، تألیف [[آصفی، محمدمهدی|محمدمهدی آصفی]] (معاصر)، به موضوع اجتهاد و شیوه آن در فقه شیعه و چگونگی جریان آن در زندگی معاصر و حل موضوعات جدید پرداخته است. | ||
انسان مکلف، موضوع حکم شرعی است. قرآن کریم از جمله منابعی است که تصور فقیه را از انسان و هستی و ارتباط خداوند با این دو و ارتباط این دو با خداوند را شکل می‌دهد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5-4</ref>. | انسان مکلف، موضوع حکم شرعی است. قرآن کریم از جمله منابعی است که تصور فقیه را از انسان و هستی و ارتباط خداوند با این دو و ارتباط این دو با خداوند را شکل می‌دهد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5-4</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: فقه و اصول]] | |||
[[رده:اصول فقه (مباحث خاص)]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ شهریور 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ شهریور 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ شهریور 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ شهریور 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۸
| الإجتهاد و الحیاة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | آصفی، محمدمهدی (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | حوار علی الورق |
| ناشر | مجمع جهانی اهل بيت(ع) |
| مکان نشر | عراق - نجف اشرف |
| سال نشر | 1428ق - 2007م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 0 آ6الف3 167 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الاجتهاد و الحياة، تألیف محمدمهدی آصفی (معاصر)، به موضوع اجتهاد و شیوه آن در فقه شیعه و چگونگی جریان آن در زندگی معاصر و حل موضوعات جدید پرداخته است.
انسان مکلف، موضوع حکم شرعی است. قرآن کریم از جمله منابعی است که تصور فقیه را از انسان و هستی و ارتباط خداوند با این دو و ارتباط این دو با خداوند را شکل می‌دهد[۱].
نظریه اعتماد بر حجت، از جمله مباحث مطرح‌شده در کتاب است: دلیلی که فقیه بر آن اعتماد می‌کند اگر حجت نباشد، احتجاج و استدلال به آن صحیح نیست. حجت باید موجب قطع شود و شک را زایل کند و آنچه که چنین ویژگی نداشته باشد، حجت نیست[۲]. کتاب (قرآن)، حجت شرعی است و همچنین سنت بعد از وثوق به صدورش حجت شرعی است. اما عقل ذاتاً حجت است و آیات فراوانی در مقام اعتماد بر مقتضای عقل و حجیت آن وارد شده است[۳].
در رابطه با حجیت سنت اهل‌بیت(ع)، شیعه معتقد است که در عرض سنت رسول‌الله(ص) نیست و دلیل حجیتش در امتداد حجیت سنت رسول‌الله(ص) می‌آید و حدیث اهل‌بیت(ع)، حدیث رسول‌الله(ص) بدون زیاده و نقصان است و البته در صدق حدیث اهل‌بیت(ع) به دلیل آیه تطهیر نباید شک کرد و امروز مسلمین در این دیدگاه متفق هستند. دلیل شیعه بر اینکه روایات اهل‌بیت(ع)، حدیث رسول‌الله(ص) است و از رأی و اجتهاد برنخاسته، روایات فراوانی است که از اهل‌بیت(ع) در این رابطه صادر شده است و چون اتفاق بر حجیت عقل و حجیت سنت اهل‌بیت(ع) کردیم، لذا ادله چهارگانه اجتهاد، یعنی: کتاب، سنت به معنای موسع آن، عقل و اجماع، اقدام خوبی برای رسیدن به آرای فقهی واحد است. در این کتاب سعی شده فقهای معاصر مسلمان را با مطالعات علمی موضوعی در ادله اجتهاد برای رسیدن به دیدگاه مشترک در این مسئله مهم یاری کنیم[۴].
ضرورت تخصص در ابواب فقه، ارتباط بین حکم شرعی و واقع، فقه و موضوعات جدید، عوامل تغییر در حکم شرعی، تأثیر زمان و مکان در حکم شرعی، عناوین اولیه و ثانویه از جمله مباحثی است که در این کتاب مطرح شده است.
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.